1933501449

Również na rysunku przeanalizujmy wpływ wszystkich omówionych sił na wiatr.

Wektor siły gradientu G skierowany jest pod kątem prostym do izobar, wektor siły Coriolisa A - pod kątem prostym względem kierunku wiatru V a wektor siły odśrodkowej C również prostopadle do izobar w kierunku ich wypukłości. Wypadkowa tych sił pokazuje nam, że wiatr wieje równolegle do izobar. Tak jest w warstwach powietrza leżących już powyżej warstwy tarcia. W warstwie przyziemnej - do 1000 m - notujemy jeszcze dodatkowy wpływ siły tarcia, która powoduje, że kierunek wiatru odchyla się o 60° w prawo od kierunku wiatru gradientowego.

Wiatry lokalne

Do wiatrów lokalnych, rozwijających się na niewielkich obszarach, zalicza się wiatr halny, bryzę, wiatr gór i dolin i borę.

- Wiatrem halnym nazywamy ciepły i suchy wiatr wiejący z gór w Alpach, Sudetach

i Tatrach. Do rozwoju jego dochodzi wówczas, gdy po obu stronach łańcucha górskiego panują różnice ciśnień. W takim przypadku powietrze jest zmuszone do przepłynięcia ponad grzbietami gór, z obszaru o wyższym ciśnieniu do obszaru o ciśnieniu niższym. Po przeciwległym stoku powietrze opadając w dół ulega sprężaniu i ogrzaniu.

Podczas przewalania się powietrza przez barierę górską po stronie dowietrznej powietrze wślizgując się po zboczach gór ochładza się adiabatycznie o 17100 m. Jeśli wznoszące się powietrze jest wilgotne, po osiągnięciu poziomu kondensacji dochodzi do skraplania się nadmiaru pary wodnej i temperatura spada wraz z

9