1999020708

52 STANISŁAW K0ŃCZAK (52)

Z powyższych liczb wynika, że ogólny dopływ rzeczny do Bałtyku wynosi 463—476 km³ przy ogólnej powierzchni zlewiska 1.589.863— 1.676.323 km² (zależnie od małych modyfikacyj wskutek przyjmowania różnych powierzchni).

Ostatni z opublikowanych bilansów wodnych Bałtyku pochodzi od sowieckiego hydrologa Sokołowski ego (38). Poobliczał on odpływy poszczególnych małych dorzeczy, moduły odpływu i powierzchnie dorzeczy. Dopływ z rzek, rozłożony na całą powierzchnię Bałtyku daje podwyższenie wodostanu o 1.172 metra z amplitudą wahań 0,7 do 1,3. Opad ocenia średnio na 550 mm, parowanie na 500 mm. Wstawiając powyższe dane do wzoru na bilans, otrzymujemy:

dopływ opad parów.

1.172 + 0.550— 0.500 — 1.222 metra

co w przeliczeniu na powierzchnię całego Bałtyku daje 459 km³jrok. Tyle musi wynosić przewaga ilości wody wypływającej przez cieśniny duńskie nad wlewającą się wodą oceaniczną. Jak widzimy, liczba ta jest nieco niższa od znalezionej przez J a c o b s e n’a z bezpośrednich pomiarów przepływu w Sundzie i Bełtach.

Pouczające będzie krótkie zestawienie bilansu wodnego Bałtyku z bilansem morza Kaspijskiego (które jest jednak zamknięte zupełnie):

438.000 km²

1,04 metra/rok 0,20 metra/rok 0,84 metra

powierzchnia prawie ta sama co Bałtyku .    .    .    .

parowanie wg R u d o w i c’a........

opad................

czyli ujemny bilans morza Kaspijskiego wynosi wyrównany przez dopływ rzek.

Reżim hydrologiczny Bałtyku można określić w ten sposób: O p a d i p a r o w a n i e są prawie r ó w n o w a ż n e, d o p ł y w wody słodkiej plus nadmiar opadu nad paro w a-n i e m wychodzi przez cieśniny duńskie do oceanu.

12. POLSKIE PRACE HYDROLOGICZNE NA BALTYKP.

Do czasów wojny światowej wybrzeże nasze, wchodzące w skład Rzeszy Niemieckiej, objęte było pomiarami niemieckiej służby hydrograficznej. Pomiary te, zwłaszcza temperatury, wodostanu i zasolenia, prowadzone głównie w Helu, Pucku i Rozewiu, zostały przerwane w 1918 roku.