2181687598

39

na trzy kursy: I kurs wstępny mający trwać 8 tygodni, II kurs podstawowy - 12 tygodni i III rozszerząjąco-kierunkujący - 18 tygodni.

Program zakładał, że podczas kursu wstępnego w grupach początkujących, słuchacze powinni zostać zapoznani z systemem komunikacji językowej w prostych sytuacjach codziennych, uwzględniających indywidualne życie studenta, środowiska studenckiego i życia społecznego oraz w skrótowej, zwięzłej formie poznać system gramatyczny języka polskiego. Wykładowcy w tym czasie mieli przeprowadzać ćwiczenia fonetyczne (słuchowe i artykulacyjne), graficzne - bez wyjaśniania relacji zachodzących między mową a pismem, leksykalne i fleksyjne, tzw. substytucyjne (nowe słowa i formy słuchacze włączali do poznanych wcześniej schematów) oraz ćwiczenia składniowe. Zalecano również stosowanie dialogów sytuacyjnych, połączone z ćwiczeniami frazeologicznymi. Pod koniec kursu wstępnego wykładowcy mieli wprowadzać krótkie teksty tematyczne, dotyczące życia codziennego.

Według założeń programowych, najważniejszym zadaniem pierwszego etapu nauki w grupach polonijnych miało być nauczenie ogólnego języka mówionego i praca nad kształceniem sprawności pisania na tematy związane z sytuacjami życia codziennego. Słuchacze powinni w tym czasie poznać cały system języka polskiego. Ten etap pracy to również korygowanie wymowy, nauka akcentowania i intonacji zdania. Kończył go test sprawdzający opanowanie fleksji imiennej i czasownikowej, poprawność operowania strukturami, które w tej fazie zostały wprowadzone, znajomość słownictwa tematycznego.

Już podczas kursu wstępnego do grup dydaktycznych wprowadzano przedmioty kierunkowe, jak np. w grupie politechnicznej i ekonomicznej - matematykę po pierwszym tygodniu nauki. Inaczej wyglądał plan pracy w grupach humanistycznych, do których przedmioty kierunkowe wprowadzano dopiero po zakończeniu kursu I, w pierwszych tygodniach kursu II, czyli po 8 tygodniach nauki.

Program zakładał, że celem kursu II, tzw. podstawowego, było w grupach początkujących poszerzenie znajomości polskiego systemu fonetyczno-graficznego i fleksyjnego z elementami morfologii i składni zdania złożonego. Ćwiczenia ustne i pisemne miały stawać się coraz bardziej samodzielne. Wskazane było przechodzenie do ćwiczeń gramatycznych i stylistycznych, takich jak: listy, streszczenia, notatki itp.

Na zajęciach z języka polskiego miały być realizowane praktyczne cele nauczania, rozwijające cztery podstawowe sprawności językowe: rozumienie mowy ze słuchu, mówienie ze zrozumieniem, czytanie ze zrozumieniem, wypowiadanie się na piśmie. W wyniku systematycznie i planowo przeprowadzonych ćwiczeń powinna kształtować się umiejętność mówienia, którą rozumiemy jako poprawną wymowę, właściwe akcentowanie wyrazów, właściwe akcentowanie i intonację zdania, opanowanie określonego zasobu leksyki i konstrukcji frazeologicznej, stosowanie w praktyce językowej poprawnych form