2251774290

186 KRONIKA

tym przeprowadzono badanie warunków pracy w bibljotekach polskich różnego typu na skutek tego, iż teraz po raz pierwszy wyłoniła się sprawa unormowania warunków bytu pracowników bibljotecznych. W czerwcu bibljotekarze bibljotek państwowych w imieniu Związku złożyli do Sejmu projekt ustawy o uregulowaniu swoich płac. Jeszcze w kwietniu r. 1920 zainicjowano urządzenie konferencji kierowników bibljotek naukowych. Pomyślano też o modyfikacji Statutu, gdyż dotychczasowy zbyt ogólnikowo określał możność istnienia Kół i nie regulował sprawy zarządu centralnego.

Zdawałoby się, że życie Związku pomyślnie się rozwija, ale przychodzi wojna i praca Związku zamiera. Nietylko sekcje nie odbywają posiedzeń, ale trudno i o zebranie ogólne. W roku następnym ilość członków ośrodka warszawskiego wzrasta do 228, krzątają się tu koło zwołania wspomnianej konferencji (plan jej ob. Exli-bris III), koło projektu wydawania Przeglądu Bibljotecznego, ale życia już niema. Jedynie Koło krakowskie zostawiło ślady widome działalności z r. 1921 w postaci 2 broszur: W. Baran, Sprawa bibljoteki publicznej w Krakowie, A. Chmiel, Wskazówki do inwentaryzacji bibljotek.

W r. 1922 Związek otrzymuje komisową sprzedaż druków bibljotecznych (inwentarza i kart katalogowych), wydanych przez Wydział Oświaty Pozaszkolnej Ministerstwa W. R. i O. P. W tymże roku Związek przystępuje jako członek założyciel do Skarbu Pracy Oświa-towo-Kulturalnej. Dopiero w listopadzie (r. 1922) zostaje obrany nowy zarząd. W d. 24 stycznia r. 1923 przybywa nowe ruchliwe Koło wileńskie. Związek jako całość przejawia minimalne objawy życia. Jedy-nem wystąpieniem na zewnątrz jest przyłączenie się w tym czasie do protestu ekspertów Delegacyj Polskich w Komisjach Mieszanych Re-ewakuacyjnej i Specjalnej w Moskwie. Uzyskanie natomiast zasiłku Ministerstwa W. R. i O. P. umożliwiło Zarządowi wydanie oddawna gotowych Przepisów katalogowania alfabetycznego (Warsz. 1923).

Dopiero w maju r. 1924 ogólne zebranie obrało Zarząd, któremu specjalnie poleciło przeprowadzenie nowego statutu. W dn. 18 października t. r. Ministerstwo Spraw Wewn. zatwierdziło statut (druk. 1926, nakład 500 egz.), Zarząd zaś niezwłocznie przesłał odpisy do dawniej istniejących Kół i zaproponował zwołanie pierwszego Zgromadzenia Delegatów na d. 11 stycznia r. 1925. Koła prowincjonalne (jakoże po dłuższej bezczynności) prawie nie zareagowały na to wezwanie, skutkiem czego to pierwsze Zgromadzenie chociaż się odbyło, jednak nie doszło do skutku.

W d. 30 listopada r. 1924 odbyło się pierwsze ogólne zebranie Koła warszawskiego jako takiego. Związek formalnie został bez zarządu, zwanego według nowego statutu Radą. Działalność Kół od tej chwili już nie wchodzi w ramy niniejszego szkicu. Od chwili pierwszego niby Zgromadzenia Delegatów Kół musiało upłynąć niemal dwa lata, aż w d. 2 listopada r. 1926 ukonstytuowała się Rada Związku Bibljotekarzy. Od tej chwili Związek składa się z 5 autonomicznych