2455029159

oraz jej niezmienności w kolejnych wiekach. Jest to ewenement w historii medycyny, gdyż w XIX i XX wieku zmieniła się nie tylko sama medycyna, lecz cała kultura medyczna Europy. Społeczna koncepcja zdrowia i choroby nie zawsze była zbieżna z jej akademicką wizją, a tam, gdzie wizje świata i człowieka oraz zdrowia i choroby były odmienne, homeopatia stawała się obiektem gwałtownej krytyki, a jej dziejową rolą było prowokowanie pytań granicznych na styku kilku dyscyplin, opartych na nieakceptowanej na ogół przez środowiska naukowe koncepcji zdrowia i choroby. W dyskursie homeopatia stała się symbolem kryzysów.

Łukasz Kiepuszewski, Niewczesne obrazy. Nietzsche i sztuki wizualne (ok. 20,0 ark., il. barwne i cz.-b.)

Problematyka książki obejmuje szeroko rozumiane związki między myślą Fryderyka Nietzschego a sztukami wizualnymi. Praca składa się z czterech studiów podejmujących w różnych perspektywach analizę zjawisk artystycznych

0    znacznej rozpiętości historycznej. Przedmiotem analizy w pierwszej części są nietzscheańskie ekfrazy obrazów Rafaela, teoria malarstwa zawarta w „Narodzinach tragedii” oraz recepcja tej myśli w twórczości amerykańskiego abstrakcjonisty Marka Rothki. W drugiej części rozważana jest obecność motywów obrazowych w pismach myśliciela oraz jego związki biograficzne ze sztuką. Pracę zamyka studium poświęcone portretom fotograficznym filozofa akcentujące wywiedzione z pism Nietzschego temporalne wymiary obrazowości.

Marianna Michałowska, Foto-teksty. Związki fotografii z narracją (ok. 25,0 ark., il. barwne)

Monografia jest próbą usytuowania współczesnej fotografii jako sztuki w obszarze refleksji kulturowej. Punktem wyjścia jest pojęcie foto-tekstu, wskazujące na ścisły i niejednoznaczny związek pomiędzy znaczeniami wizualnymi

1    kontekstem narracyjnym obrazów. Przedstawiono trzy najciekawsze, zdaniem autorki, miejsca styku fotografii i narracji: pierwsze - inspirowane teoriami strukturalnymi (koncepcje R. Barthes’a i J. Bergera), drugie - prezentowane we współczesnych studiach wizualnych (np. M. Bal), traktujących równorzędnie obraz i tekst w teoriach, trzecie - w refleksji nad historią i pamięcią (P. Ricoeur), w której wizualne świadectwo pozwala stawiać pytania o sposób konstruowania narracji o przeszłości. Pokazano, jak narracyjne koncepcje badania obrazów mogą posłużyć do analizy współczesnej sztuki, a zwłaszcza trzech narracji kulturowych, których punktami zainteresowania są kolejno: natura w percepcji kulturowej, tożsamość w spojrzeniu fotografa-obcego oraz historia w pamięci społecznej.

6