2649164130

EDUKACJA OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH INTELEKTUALNIE W STOPNIU GŁĘBOKIM...

Podany niżej opis jest fragmentem analizy wyników badań przeprowadzonych po wakacyjnej przerwie, w jednej z grup rewalidacyjno-wychowawczych.

„Na początku października przeprowadziłam kolejne, ostatnie już, badanie dziewcząt. Ponownie sprawdziłam jak funkcjonują w sferach objętych eksperymentem, w jakim stopniu zachowały opanowane wcześniej sprawności. Tym razem badałam i oceniałam tylko te sprawności, które podczas poprzednich badań oceniłam, na co najmniej zadawalająco. Oceny dokonywałam, podobnie jak poprzednio, według czterostopniowej skali: niezadowalająco, zadowalająco, dobrze, bardzo dobrze.

Agnieszka dobrze wykonywała jedną z siedmiu założonych sprawności (14,2%), jedną sprawność wykonywała zadowalająca (14,2%), a aż pięciu nie wykonywała w ogóle (74,4%).

Agnieszka zachowała umiejętność samodzielnego ubierania się oraz rzucania piłki. Poziom wykonywania tych czynności nie zmienił się. Agnieszka utraciła umiejętności, które zdobyła z zakresu komunikowania się oraz sprawności fizycznej. Utraciła umiejętność wykonywania dwóch czynności, które opanowała w stopniu zadowalającym, jednej czynności nie utraciła pomimo jedynie zadowalającego wyniku podczas poprzednich badań. Tej sprawności, której poziom wykonywania był wysoki Agnieszka nie utraciła pomimo przerwy w pracy pedagogicznej.

Podsumowując, w przypadku Agnieszki G. przerwa w pracy pedagogicznej spowodowała regres ćwiczonych funkcji. Sprawność, którą Agnieszka dobrze opanowała, zachowała pomimo zaprzestania dalszego usprawniania w tym zakresie" (Kopacz 2000, s. 94-95).

Wydaje się, że efekty, które zostały osiągnięte, nie sprawiły większej niespodzianki. Spodziewano się ich, mając w świadomości przykład wcześniejszych osiągnięć Szkoły Wspomagania Rozwoju, pierwszej eksperymentalnej szkoły dla dzieci z głębokim upośledzeniem umysłowym.

Szkoła ta powstała w 1994 roku na mocy porozumienia między Kuratorium Oświaty a Stowarzyszeniem Na Rzecz Pomocy Dzieciom Upośledzonym Umysłowo „Delta". Działalność wychowawczo-edukacyjna szkoły została oparta na założeniach programowych M. Kwiatkowskiej (1997). Założenia te określały specyfikę szkoły i wyznaczały również zasady postępowania.

Dzieci głęboko upośledzone są określone przez autorkę programu Szkoły Wspomagania Rozwoju jako osoby głęboko niezrozumiane, bowiem ich główny problem polega na chaosie sygnałów płynących z otoczenia, nieumiejętności ich uporządkowania i braku reakcji na znaki wysyłane przez nie. Przed rozpoczęciem procesu nauczania należy zatem nauczyć się odczytywać sygnały płynące od dziecka oraz znaleźć sposób na bycie przez niego rozumianym. Wieloletnia działalność rewalidacyjna tej szkoły potwierdziła, że jej założenia programowe sprawdzają się w praktyce i mogą być wzorem dla innych szkół dla dzieci z takim rodzajem i stopniem niepełnosprawności.

Obserwacja pracy rewalidacyjnej w badanych grupach pozwoliła na dokona-

99

SZKOŁA SPECJALNA 2/2005