2906543709

42

2,5 m, a miąższość osadów aż 11 m. Pierwsze z nich wypełnione jest osadami w 60-70%, a drugie aż w 80-90%. W obydwu zaś praktycznie całe złoża osadów tworzy organiczna, ciemna, ołiwkowobrunatna gytia glonowo-detry-tusowa, całkowicie bezwęglanowa. Od stropu jest ona półpłynna, niżej bardzo miękka, żelowata. W obydwu jeziorkach niemal w całych przekrojach (w pierwszym 9,2 m, w drugim 10,5 m) osady są idealnie jednorodne, bez śladów jakichkolwiek zakłóceń wywołanych zmianami warunków sedymentacji. Świadczy to, że odkładały się one w warunkach idealnie stabilnego reżimu biochemicznego i termicznego, co w przypadku tak małych jeziorek (niski stopień bezwładności chemicznej i termicznej małej masy wód) jest zjawiskiem bardzo charakterystycznym.

Oczywiście w całych przekrojach w homogenicznej masie osadów występują makroszczątki roślinne: igliwie, liście, kora i gałązki. Ale jedynie dolne (40-60 cm) warstwy osadów (po ostrym zwłaszcza w Sucharze Zachodnim przejściu), odpowiadające inicjalnemu okresowi istnienia tych jeziorek, są reprezentowane przez szare gytie węglanowo-ilaste i utwory mułkowate, wymieszane ze znaczną ilością makroszczątków roślinnych. Świadczy to o innym reżimie wodnym, o dużej zmienności i niestabilności warunków sedymentacji w tym okresie. W spągu tych osadów w obydwu jeziorkach występują około 5-centymetrowe warstewki torfiastej gleby bagiennej, leżące na piaskach ze żwirem i gałązkami.

Osady z tych jeziorek są niemal identyczne z tymi, które występują w badanym wcześniej, bardzo podobnym pod względem wielkości, charakteru zlewni itp., śródleśnym, dystroficznym jeziorku Flosek na Mazurach koło jeziora Bełdany, tj. około 120 km na WSW od Wigier. Od stropu do poziomu (21 m) jest to taka sama ciemna organiczna gytia glonowo-detrytusowa, również idealnie jednorodna. Podobnie dolny poziom (22,5-24 m) to utwory odpowiadające owym dolnym 40-60 cm poziomom występującym w omawianych sucharach. Bardzo podobna jest także organiczna warstwa spągowa, która była datowana metodą ^l4C na 12000+160 lat BP. Te uderzające podobieństwa upoważniają do przypuszczenia, że również wiek badanych sucharów wigierskich i Wigier może być podobny¹. Nie przeczy temu bynajmniej na pierwszy rzut oka zaskakująca, ponad dwukrotna różnica miąższości osadów — we Flosku 24 m, a w sucharach wigierskich 11 m. Prawdopodobnie bowiem ta wielka różnica dotyczy tylko miąższości maksymalnej, zależnej w wysokim stopniu od pierwotnego kształtu misy jeziornej. Natomiast różnice średnich, tj. odniesionych do całej powierzchni mis jeziornych, miąższości osadów byłyby prawdopodobnie niewielkie.

Ponadto przytoczone uprzednio dane dotyczące osadów dennych tych jeziorek — w odróżnieniu od wigierskich, typowo węglanowych (70-80%

1

Za takim właśnie wiekiem Wigier przemawia jednoznacznie podobieństwo spągu jego osadów ze spągowymi utworami Jezior Mazurskich datowanymi ¹⁴C (Mikołajskie II 040 ±380 i Kruklim II 390±210 BP).