2910489744

54

Dydaktyka

W okresie oczekiwania na informatyczną infrastrukturę oraz zmiany prawne i organizacyjne można przeprowadzać metodyczne i techniczne szkolenia nauaycieli.

Dwudziestu czterech studentów (z 46) odwiedziło 80-100% proponowanych źródeł, dwunastu uczastników kursu 50-79% stron, natomiast pozostali studenci zapoznali się z mniej niż połowy materiałów. Mimo to zaledwie dwie osoby nie zaliczyły kursu. Uznano, że konieczne jest wydłużenie czasu trwania kursu z 12 do 24 tygodni) i określenie obowiązkowego (75%) udziału w przewidzianych zajęciach (Kandall 2001, s. 338, 339, 340).

Analiza modelu wirtualnego środowiska i zachowali studentów kursu on-line wTka-zała, że komputeryzacja dydaktyki za pomocą internetowych systemów dystrybucji kursów on-line zwiększa efektywność uczenia się i nauczania. Doskonali umiejętności cenione w' społeczeństwie informacyjnym (komunikowania, korzystania z elektronicznych źródeł informacji, zespołowej pracy w sieci, samooceny i samokształcenia). Gdy student będzie miał okazję przyzwyczaić się do nowych form pracy, pojawi się szansa na wytworzenie umiejętności i nawyku systematycznej, dobrze zorganizowanej pracy oraz planowania swojego rozwoju.

Kursy on-line stosowane z umiarem w dydaktyce wybranych przedmiotów' przynoszą oczekiwane i pozytywne rezultaty, ale całkowita rezygnacja z bezpośrednich, werbalnych form akademickiej komunikacji musi budzić poważne wątpliwości. Uważam, że można wypracować europejski, polski wzór komputeryzacji edukacji dostosowany do polskich warunków' i wyobrażeń o funkcji uniwersytetu. Każdy instytut powinien więc stworzyć studentom studiującym w trybie zaocznym i podyplomowym szansę korzystania z kursów' on-line, jednak wymaga to długotrwałych przygotowań. W okresie oczekiwania na informatyczną infrastrukturę oraz zmiany prawne i organizacyjne można przeprowadzać metodyczne i techniczne szkolenia nauczycieli. Przedmioty przygotowane w poetyce kursu on-line łatwo będą mogły być udostępniane poprzez internet, gdy tylko pojaw'i się taka możliwość. Już teraz tworzone są wirtualne biblioteki wypisów, skrypty on-line, testy, zestawy linków, sylabusy, które w przyszłości zostaną włączone do kursu. Uważani, że te instytucje, które najszybciej zareagują, będą miały największe szanse na rozwijanie studiów' zaocznych i podyplomowych, gdyż większość studentów wybierze informacyjny komfort, a nie pozostawanie w edukacyjnym skansenie. Duch konkurencji lub duch współpracy zadecyduje o przyszłym obliczu kształcenia na odległość. Wielu amerykańskich akademickich administratorów (np. w George Washington Unnersity, Indiana University-Pardue, University at Indianapolis, University of California at Davis) twierdzi, że w'olą system stale rozwijany we własnej uczelni. Jednak coraz popularniejszy staje się pogląd, że jest to nieopłacalne z powodu braku profesjonalnego serwisu i stwarza zbędne problemy, które powstają, gdy jedyne osoby mające pełną wiedzę o funkcjonowaniu systemu chcą lub muszą zmienić pracę. Coraz więcej uczelni decyduje się na zakup oprogramowania i opłacanie rocznej licencji, która dla mniejszych jednostek wynosi 5000--7500 dolarów, dla większych 30 000-50 000 dolarów' [Olsen 2001, s. 25J. Systemy „domowe” nie wytrzymują konkurencji z wytworem dużego zespołu informatyków', gdyż komercyjna firma może nawet znacznie obniżyć cenę, gdy rozszerzy sprzedaż. Upowszechnia się pogląd, że każda instytucja powininna zająć się tym, co należy do jej głównych zadali, a więc wynalazki i eksperymenty powin-