2964938445

alfabetycznym bez względu na wartość i formę wydawniczą publikacji. Po wyliczeniu wszystkich publikacji umieszczone są ewentualne odsyłacze redaktorskie do czasopism.

W części I zastosowano najprostszy opis bibliograficzny. Jest nim bez wątpienia opis rejestracyjny. Sporządzono go na podstawie norm Polskiego Komitetu Normalizacyjnego, upraszczając opis przez pominięcie hasła autorskiego i roku wydania, które wysuwa się jako elementy nadrzędne w nagłówku.

Przy odpisie tytułu starano się uwzględnić także wszystkie tytuły w językach obcych, wysuwając na pierwsze miejsce tytuł w języku tekstu. Po oznaczeniu paginacji podano, czy tekst posiada wykresy, rysunki i ilustracje. Zaznaczono także streszczenia w różnych językach. Możliwie jak najrzadziej stosowane były nawiasy, a uwagi bibliograficzne umieszczono tylko wtedy, gdy były one niezbędne np. omyłka w druku, niepodpisany artykuł itp. Współautorów wymieniono na końcu opisu bibliograficznego, ponieważ ta forma dobitniej uwidacznia współtwórcę niż umieszczenie go tuż po odpisie tytułu. W tym miejscu umieszczono nazwisko współautora również w tym przypadku, gdy dzieło miało kilka wydań — chyba, że autorstwo przy poszczególnych wydaniach było różne. Po odpisie tytułu pozostawiono współautora tylko wtedy, gdy tematem opisu bibliograficznego był rozdział. Rozdziały w książkach są podane pod własnym tytułem z zaznaczeniem, w jakim dziele się znajdują: mianowicie po odpisie tytułu i literze „W” umieszczono skrócony opis dzieła, którego częścią jest rozdział.

W cytacie wydawniczej stosowano skróty tytułów czasopism, nie skracając jedynie periodyków obcojęzycznych.

Oprócz pełnych opisów bibliograficznych podane są odsyłacze. Dotyczy to przypadków, gdy dzieło miało redaktora, współautora lub było częścią pracy zbiorowej, w której nie można było ustalić autorów rozdziałów. Odsyłacze ograniczają się tylko do odpisu tytułu i skrótu ,,Zob. poz.” odsyłającego do pełnego opisu. Odsyłacze redaktorskie odnoszą się do spisu czasopism, tj. do części III.

Część II — „Wykaz prac zbiorowych, konferencji i zjazdów, opublikowanych przy współ^-udziale pracowników PŁ”. Mieszczą się w niej publikacje opracowane wyłącznie przez pracowników Politechniki jak również prace, w których pracownicy PŁ mieli tylko częściowy udział autorski, dotyczy to przede wszystkim publikacji z konferencji i zjazdów. W tej części zastosowano również układ chronologiczny a następnie alfabetyczne szeregowanie haseł tytułowych w granicach jednego roku.

Część III — „Spis czasopism wydawanych nakładem Politechniki Łódzkiej lub redagowanych przez pracowników PŁ”. Część ta zawiera opisy bibliograficzne periodyków. Opisy te ograniczają się do odpisu tytułu czasopism, podtytułu i wydawcy jeżeli nie jest on uwzględniony w podtytule; pomijają redaktorstwo naczelne, o ile nie było ono udziałem pracownika PŁ, wyliczają miejsce i lata, w których współredagowali czasopismo pracownicy PŁ. Ponadto opisy podają informacje, w jakich zespołach redaktorskich uczestniczyli pracownicy Politechniki.

Dodatkami do bibliografii są: „Wykaz autorów”, „Wykaz czasopism i innych wydawnictw ciągłych oraz ich skrótów” oraz „Wykaz ważniejszych skrótów”.

5