2964938716

SPOŁECZEYSTV\'G W OBEC ROZUMU i WIARY. 1G3

Pawła: Synowie, bądźcie posłuszni rodzicom waszym w Panu, bo to jest sprawiedliwa a więc nie z bojażui ludzkiej, ale w Panu, tj. przez wzgląd na wolę Bożą, przez miłość nadprzyrodzoną. Do rodziców zaś powiada: A wy ojcowie nie pobudzajcie hu gniewoioi synów waszych, ale je wychowywajcie w karności i grozie Pańskiej ², tj. w bojażni Bożej, a nie w obawie gniewu i kar ludzkich. Rodzice przeto nie własny chwilowy kaprys dzieciom swym za normę postępowania stawiać winni, ale sami rządząc się we wszy-stkiem Pańskiem upodobaniem, tłumaczami jedynie woli Bożej i w stosunku do nich stać się powinni. Wówczas uczucie odpowiedzialności za użycie otrzymanej od Boga namiestniczej władzy względem dzieci pobudza bogobojnych rodziców do niefolgowania ich złym narowom, miłość zaś przyrodzona, podniesiona przez łaskę do godności cnoty chrześcijańskiej, podnieca ich gorliwość w pracy nad moralnem ich wykształceniem, w czem przykład skuteczniej nie równie działa niż upomnienie lub zachęta. Owo szukanie przede wszy stkiem Królestwa Bożego i sprawiedliwości Jego, ułatwia wreszcie rodzicom należyte pokierowanie przyszłemi potomstwa swego zajęciami; nie uwzględniając bowiem ani głosu krwi i ciała, co rad by cieszyć się obecnością ukochanych istot aż do śmierci, ani rodzicielskiej próżności, pragnącej światowego ich powodzenia w zaszczytach i dostatku, bogobojni rodzice starają się przedewszystkiem poznać wolę Bożą względem każdego ze swych dziatek, by nie zależnie od własnego interesu lub upodobania, drogą powołania je prowadzić. Jeżeli do powyższych względów dołączymy jeszcze to cośmy powiedzieli wyżej o rozdzieleniu zajęć i otrzymanych z pracy korzyści, to sformujmy sobie dość wierny chrześcijańskiej rodziny wizerunek, której najwydatniejszą może cechę stanowi owo wspólne wszystkim jej członkom przekonanie, iż istniejąc z woli Bożej i dążąc do wskazanego przezeń celu, składa ona solidarną całość, z której żadnego członka ani wyłączyć, ani upośledzić nawet wzajemna miłość nie pozwala; wspólne zaś to tak rodzicom jak i dzieciom usposobienie sprawia, iż nikt tu samolubnie o własnych tylko nie myśli interesach, lecz w każdej owszem czynności wszyscy interes wspólny mają na celu, i to nie matę-

¹ Ef. VI, 1.

² Ibidem 4.