"Makbet" Szekspira.











Wtorek, 25 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marek, Jarosław, Elwira
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Oświecenie >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???



Gdzie jestSciaga.pl
?
















"Makbet"
Szekspira.










kategoria:   J.polski
zakres:   Oświecenie
dodano:   1999-07-26




1. Informacja o
autorze. W. Szekspir urodził się w 1564 r. w Startfordzie.
Naukę zakończył na szkole średniej. W Londynie założył teatr "The
Globe" (1586). Badając twórczość pisarza z punktu widzenia rozwoju
artystycznego, można wyróżnić w niej cztery okresy: 1) (1590
- 1594) - Szekspir pisze pierwsze kroniki historyczne ("Henryk IV",
"Ryszard III"), komedię ("Komedia omyłek") oraz tragedię ("Tytus
Andronikus") 2) (1594 - 1600) - tragedia liryczna "Romeo i
Julia" (1591 - 1597) tragedia historyczna "Juliusz Cezar"
(1599), kroniki dramatyczne (obie części "Henryka IV",
"Henryk V"), komedie romantyczne: "Sen nocy letniej", "Jak
wam się podoba" (1598 - 1600) oraz "Wieczór Trzech Króli" (1598 -
1600) 3) "Hamlet" (1601-2), "Otello" (1604), "Król Lear"
(1605-6), "Makbet" (1606), tragedie o tematyce zaczerpniętej z
rzymskiej historii: "Antoniusz i Kleopatra", "Koriolanus" oraz
komedie problemowe: "Troilus i Kresyda" (1602), "Miarka za miarkę"
(1604) 4) Szekspir pisze tragikomedie (romanse):
"Perykles" (1607-8), "Cymbelin" (1609-10),
"Opowieść zimowa" (1610-11), "Burza" (1611).
Szekspir jako pierwszy wprowadził do utworów dramatycznych
sceny zbiorowe, a także złamał zasadę trzech jedności: miejsca,
czasu i akcji. 2. Bohaterowie tragedii. W większości
utworów Szekspir przedstawia losy zamożnych warstw społeczeństwa;
często nawet królów. Przykładami na to mogą być bohaterowie
"Makbeta": Dunkan - król szkocki, Malkolm i
Donalbein - jego synowie, Makbet i Banko - wodzowie
zwycięskiej armii, panowie szkoccy: Makduf, Lennox, Rosse,
Menteith, Angus, Caithness, Lady Makbet, Lady
Makduf, Fleans - syn Banka, Siward - hrabia
Northumberland, dowódca wojsk angielskich, Młody Siward -
jego syn. Oprócz tego w utworach Szekspira ważną rolę
odgrywa element fantastyczny, baśniowy, taki jak Hekate i trzy
Czarownice. 3. Akcja dramatu. Powrót Makbeta i Banka
z wojny (spotkanie na wrzosowisku). Makbet tanem Kawdoru.
Zapowiedź złożenia wizyty przez króla. Rozważania
Lady Makbet. Wizyta Dunkana w zamku Makbeta. Okrutne
morderstwo dokonane na Banku i ucieczka jego syna. Wieść o
zdradzie Makdufa. Zagłada rodziny uciekiniera.
Choroba Lady Makbet. Nadciąganie wojsk angielskich.
Śmierć Lady Makbet. Śmierć Makbeta z ręki Makdufa.
Malkolm królem Szkocji. Charakterystyka Makbeta i Lady
Makbet. Makbet. Makbet jest tytułowym bohaterem dzieła
Szekspira, wodzem wojsk, krewnym Dunkana. Jest on postacią niezwykle
dramatyczną. Na początku utworu sprawia wrażenie człowieka prawego.
Jako jeden z wodzów walczących z Norwegami wykazuje się wielką
walecznością i odwagą. Szanuje króla i służy mu z całym szacunkiem.
Makbet pała żądzą władzy, ale nie może jej pogodzić z uczciwością i
szlachetnością. Przede wszystkim miłość do żony i jej namowy
popychają go do krwawej zbrodni, po której przez jakiś czas nie może
się otrząsnąć. Dręczą go wyrzuty sumienia, ale wkrótce i one
ustępują miejsca chęci zdobycia władzy. Nawet chwilowe zjawy w
postaci ducha Banka nie mogą go zawrócić ze złej drogi. Początkowo
dobrze zapowiadające się rządy zamieniają się w terror. Wszyscy,
nawet najważniejsi panowie, czują się zagrożeni u boku obłąkanego
tyrana, zdolnego do wydawania na śmierć niewinnych kobiet i dzieci.
Makbet traci powoli wszelkie ludzkie uczucia. Nie odczuwa
nawet strachu, o którym dawniej udawało mu się zapomnieć jedynie w
wirze walki. Kolejne przepowiednie czarownic jeszcze bardziej
utwierdzają go w przekonaniu, że jest nietykalny, lecz wkrótce sam
odkrył, jak mylne były jego poglądy. Nie próbuje się nawet bronić
przed wymierzeniem sprawiedliwości i śmiercią. W gruncie
rzeczy Makbeta nie można uważać za postać zupełnie negatywną, gdyż
jego postępowanie było ściśle uwarunkowane zaistniałą sytuacją, a
walka dobra ze złem tocząca się w jego duszy wzbudza tylko litość i
współczucie czytelnika. Lady Makbet. Jest ona żoną
tytułowego bohatera tragedii Szekspira. Bardzo kocha swego męża i
pragnie jego szczęścia, a przy okazji kieruje się własnymi zapędami
władczymi, co ma później straszne konsekwencje. Dowiedziawszy się o
przepowiedni czarownic, jako pierwsza układa plan usunięcia króla
Dunkana, nie licząc się ze śmiercią wielu niewinnych ludzi. Po
dokonaniu morderstwa, Makbet, wielki wódz zwycięskiej armii, doznaje
wstrząsu psychicznego, który uniemożliwia dalsze jego działanie,
natomiast Lady Makbet, z pozoru słaba i nieodporna na wstrząsy
kobieta, ukazuje swój twardy charakter i z całą stanowczością
powraca na miejsce zbrodni w celu zatarcia śladów.
Wielokrotnie, w dalszym toku akcji, Lady Makbet ratuje swego
męża przed nieuważnym wyjawieniem zawiązanego spisku. W chwilach
słabości podtrzymuje go na duchu, tłumiąc w sobie wszelkie ludzkie
uczucia. W końcu huragan uczuć zatajonych w otchłaniach
twardego, bezwzględnego serca przebija niewidzialną, kamienną
powłokę i powoduje, że osoba tak nieczuła na krzywdę i pozbawiona
zasad moralnych, nagle ujawnia wielkie wyrzuty sumienia. W Lady
Makbet zachodzi nieoczekiwanie przemiana duchowa. Nękające
początkowo Makbeta zjawy dokuczają również jej. Powodują, że kobieta
popada w coraz cięższą chorobę psychiczną, majaczy we śnie, aż w
końcu nie mogąc znieść nawałnicy uczuć, targa się na swoje życie.
Żądza władzy - jej wpływ na losy Makbeta i Lady Makbet.
Małżeństwo Makbeta i Lady Makbet stanowi odstępstwo od reguł
spotykanych w innych dziełach Szekspira. W przeciwieństwie do innych
związków ten jest naprawdę szczęśliwy i przepełniony miłością. Nikt
nawet nie przypuszcza, że tak słodkie i radosne życie może
przerodzić się w piekło przez straszne zjawisko, jakim jest żądza
władzy. Makbet, tytułowy bohater dramatu, wódz zwycięskich
wojsk szkockich i krewny króla Dunkana jest postacią niezwykle
dynamiczną. Początkowo sprawia on wrażenie człowieka prawego i
szlachetnego. Podczas walk z Norwegami wykazuje się odwagą i
poświęceniem. Szanując króla, gotów jest oddać za niego życie.
Jednak powracając do domu wraz z najlepszym przyjacielem - Bankiem,
spotyka czarownice, które przepowiadają, że zdobędzie on władzę w
państwie, ale żaden z jego potomków nie zasiądzie na tronie
królewskim. Początkowo Makbet traktuje przepowiednię jako
mrzonki zdziwaczałych kobiet, ale w duchu pragnie posiąść obiecaną
władzę. Myśli o tym nie dają mu spokoju i zwierza się z nich żonie.
Z kolei w Lady Makbet budzą się od dawna tłumione zapędy władcze.
Postanawia ona, kierując się miłością do męża i jednocześnie
własnymi ambicjami, przyspieszyć spełnienie przepowiedni. Wkrótce
też nadarza się ku temu sposobność, gdyż król zamierza spędzić noc w
zamku szlachetnego wojownika. Bezlitosna kobieta, nie licząc się ze
śmiercią wielu niewinnych ludzi, układa plan okrutnego morderstwa,
którego wykonawcą ma być przez wszystkich podziwiany Makbet.
Tylko namowy ukochanej kobiety wpływają na decyzję tana
Kawdoru. Jednak po dokonaniu zbrodni bez przerwy dręczą go wyrzuty
sumienia. Wstrząs psychiczny, jakiego doznaje, uniemożliwia chwilowo
dalsze jego działanie. I tu powtórnie Lady Makbet ukazuje niezwykły
hart ducha. Bez zastanowienia powraca na miejsce zbrodni i z zimną
krwią zaciera ślady pozostawione przez męża. Z czasem Makbet
ukazuje swoje prawdziwe oblicze. Bez żadnych skrupułów zleca
opryszkom zamordowanie Banka, który może mu stanąć na drodze do
władzy. Ale jeszcze wtedy w tytułowym bohaterze tragedii tlą się
jakieś ludzkie uczucia. Bywają nawet chwile, w których nie może nad
sobą zapanować, gdyż dręczą go rozmaite zjawy. Jednak zawsze u jego
boku znajduje się Lady Makbet podtrzymująca go na duchu i pilnująca,
aby jakieś nieuważnie wypowiedziane słowo nie rzuciło na nich cienia
podejrzeń. Początkowo dobrze zapowiadające się rządy,
zamieniają się we władzę bezwzględnego tyrana, który lękając się o
swoją pozycję gotów jest wydawać wyroki śmierci na niewinne dzieci i
kobiety. Makbet powoli traci wszelkie ludzkie uczucia, a kolejna
przepowiednia czarownic jeszcze bardziej utwierdza go w przekonaniu
o ogromie swojej władzy. Władzy, o której zawsze marzył, a której
nigdy nie mógł pogodzić z uczciwością i szlachetnością. W
tym jednak czasie niepokojące zmiany zachodzą w psychice Lady
Makbet. Dotychczasowe przeżycia i stresy skrzętnie ukrywane przez
kobietę, nie mogąc znaleźć ujścia, spowodowały eksplozję wielkich
wyrzutów sumienia. Zjawy dokuczające poprzednio Makbetowi nękają
również jego żonę. Powodują, że kobieta popada w coraz cięższą
chorobę psychiczną, majaczy we śnie, aż w końcu popełnia
samobójstwo. Makbet wstrząśnięty śmiercią żony otrzymuje
następny, straszny cios wymierzony przez los. Otóż przepowiednie
czarownic, jakkolwiek tajemnicze i nie do końca wyjaśnione, okazują
się spełniać w odmienny sposób, niż to sobie wyobrażał. Nawet nie
próbuje bronić się przed śmiertelnym ciosem Makdufa, który przybył
do Szkocji, aby wraz z wojskami angielskimi wyzwolić kraj spod
jarzma tyranii. Postaci obydwojga małżonków przedstawiają
wnętrze każdego człowieka, bowiem nikt nie posiada wyłącznie dobrych
lub złych cech charakteru. Zatem Makbeta nie można uważać za postać
zupełnie negatywną, gdyż jego postępowanie było ściśle uwarunkowane
zaistniałą sytuacją, a walka dobra ze złem tocząca się w jego duszy
może wzbudzać jedynie współczucie, a żądza władzy przemawiająca
przez niego i jego żonę nie jest niczym nadzwyczajnym, ponieważ chęć
zysku i wyniesienia się na szczyty hierarchii państwowej, nierzadko
za wszelką cenę, jest sprawą ponadczasową. Wymowa ideowa
"Makbeta". Cechy dramatu Szekspira. "Makbet" jako studium
ludzkiego charakteru. Człowiek ma zarówno dobre jak i złe
cechy, od niego przede wszystkim zależy, które z nich będą
dominować. Człowiek podlega wpływowi otoczenia. Jedną z cech
natury ludzkiej jest ambicja, pełniąca na ogół pozytywną rolę,
pobudza ona bowiem do aktywności, działania. Jeśli jest nadmiernie
rozwinięta i przybiera chorobliwy charakter, wówczas powoduje
różnorakie zło. Tak było z Makbetem i jego żoną. Chorobliwa żądza
władzy stała się przyczyną ich zguby. Tragedię Szekspira
można także odczytać jako rozważania o państwie i władzy. Takie
problemy często podejmował renesans. Od władcy zależy stan
państwa i samopoczucie obywateli. Władca szlachetny, mądry,
sprawiedliwy zapewnia swoim podwładnym bezpieczeństwo i dostatek, a
swemu państwu siłę. Takiego monarchę chcieli widzieć na tronie
ludzie Renesansu. Makbet jest jego zaprzeczeniem. Jako władca
niesprawieliwy, bezwzględny, podejrzliwy, absolutny sprawia, że
państwo podupada, a ludność nienawidzi swego króla. Cechy
dramatu Szekspira: odejście od trzech klasycznych jedności:
miejsca, czasu i akcji, sceny zbiorowe, w których
jednocześnie prowadzi dialogi wiele osób, mieszanie scen
realnych z fantastycznymi, wnikliwsza analiza charakterów
ludzkich niż we wcześniejszych dramatach, wyraźne dominowanie jej
nad wydarzeniami zewnętrznymi, dynamiczny charakter
bohaterów, nieprzestrzeganie czystego gatunków dramatu
(trag. i kom.), mieszanie ich głównych cech. "Hamlet"
Szekspira - dramat o miłości i nienawiści. "Być, albo nie
być, oto jest pytanie. Czy jest szlachetniej, by duch nasz
znosił Pęta i strzały gwałtownego losu. Czy za broń
chwycić przeciw morzu cierpień I zmóc je w twardej walce?
Umrzeć, zasnąć Nic więcej. Pewność, że sen będzie kresem
Męki serdecznej i tysiącznych wstrząsów, Których
dziedzicem jest to nasze ciało. Oto cel naszych
najrzarliwszych pragnień." Monolog potwierdza wewnętrzne
rozdarcie Hamleta - istotę jego natury. "Żyć, czy umrzeć?
Cierpieć, czy podjąć wyzwanie? Walczyć, czy poddać
się? Pomścić śmierć ojca, czy wybaczyć jego mordercom."
"Hamlet" to dramat zemsty. Tragizm Hamleta polega na tym, że
musiał dokonać zbrodni wbrew swej szlachetnej naturze.








Autor: Nieznany

Ocena : 2.7 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000