3071580006

- rozproszenie (dyfuzja) tożsamości - rozpad dotychczasowego obrazu siebie, brak wyboru i zaangażowania w jakąkolwiek ideologię, aktywność, związek interpersonalny

moratorium - poszukiwanie, wypróbowywanie siebie na różnych wymiarach, zmienność decyzji, obszarów zaangażowania

tożsamość dojrzała - określenie siebie, dokonanie wyboru własnej drogi po uprzednim rozpatrzeniu różnych możliwości

tożsamość tymczasowa (lustrzana) - przejęcie tożsamości osoby znaczącej, brak podejmowania własnych decyzji

Wraz z wejściem w fazę dorastania - jednostka może na raz charakteryzować się tylko jednym ze statusów tożsamości - dyfuzją, tożsamością lustrzaną, moratorium lub tożsamością osiągniętą. Droga do tożsamości osiągniętej prowadzić musi przez moratorium. Oczywiście w sytuacji diametralnej zmiany życiowe jednostka znów z tożsamości osiągniętej może przejść na powrót w stan dyfuzji.

WNIOSKI:

częsta arogancja młodzieży, deklarowana pogarda dla dorosłych, podkreślane dążenie do niezależności od nich mogą doprowadzić do wniosku, że dorośli nie są potrzebni, a zerwanie więzi pokoleniowej jest nawet korzystne (oszczędza nerwy dorosłych).

Prawda jest inna: młodzież nadal potrzebuje rodziców i nauczycieli, ale wzajemne relacje muszą ulec zmianie,

Należy uwzględnić dążenie młodzieży do autonomii i współdecydowania o swoim życiu. Dorośli nie mogą się po prostu obrazić i zostawić młodych ich losowi, tym bardziej, że kontakt z młodymi potrzebny jest im samym do realizacji własnych żądań rozwojowych

LITERATURA:

Dembo M.H. „Stosowana psychologia wychowawcza”, Warszawa 1997, WSiP Zimbardo P. „Psychologia i życie”, Warszawa 1999, PWN