2982019969

Krajowa Izba Gospodarcza    KIG

Komisja Papierów Wartościowych - KPW Wolny Obszar Celny    WOC.

Celem nominatów abrewiacyjnych jest dążenie do maksymalnej ekono-mizacji języka, do szeroko rozumianej uniwerbizacji, kompresji i kondensacji semantycznej, czyli przekształcania nazw wielowyrazowych w jedno-wyrazowe, co prowadzi do redukcji nazw złożonych. Jedną z form danego procesu, tj. uniwerbizacji i kompresji, istotną dla tych struktur, jest abrewiacja [Rudnicka-Fira 2011: 232], Polega ona „na tworzeniu nominatu będącego jedynie symbolem nazwy wieloczłonowej, z wykorzystaniem fonemów, sylab, morfemów, leksemów należących do jej struktury formalnej, np. Bank Inwestycyjny - Inwestbank [Sawicka 1998: 153]. Ekonomia językowa w przypadku nominatów abrewiacyjnych przejawia się jednak odmiennie ze stanowiska nadawcy (autora wypowiedzi) i odbiorcy (czytelnika, słuchacza). Co jest oszczędne ze stanowiska nadawcy, nie musi być oszczędne ze stanowiska odbiorcy. W związku z tym, że skrótowce maja charakter znaków językowych, zrozumienie ich zakłada znajomość znaczenia. Trudności ze zrozumieniem komunikatu (tekstu) wynikają z nadmiernego, nieumiejętnego i nie zawsze uzasadnionego używania nominatów abrewiacyjnych. Dla odbiorcy (czytelnika, słuchacza) akronimy nie muszą zatem być wygodą; deszyfrowanie skrótowców przy pomocy słownika na pewno nie jest oszczędne. Do tego dochodzi jeszcze dodatkowe utrudnienie - problem pisowni abrewiatów.

Tak więc z powyższego pobieżnego przeglądu problematyki nominatów abrewiacyjnych wynika jeden bardzo ważny wniosek, że bez danej kategorii leksyki nie mogą funkcjonować współczesne języki, szczególnie zaś ta ich sfera, która związana jest z burzliwym rozwojem nauki, techniki, przemysłu, Internetu, gospodarki rynkowej, współpracy i wymiany międzynarodowej, globalizacji wszystkich dziedzin życia, biznesu, finansów, giełd i bankowości, kultury, sztuki, literatury i in., tj. współczesne języki specjalistyczne. Duże zainteresowanie badaczy akronimami nie jest przypadkowe. Są one przejawem derywacji powtórnej, gdyż jako pierwsze powstają wyrazy rozwinięte, np. Szkoła Główna Handlowa i Uniwersytet Warszawski (pierwszy etap dery-wacji), a dopiero później może powstać skrótowiec SGH i UW (drugi etap derywacji). Skrótowce w języku spełniają także funkcję nominatywną, dystrybutywną, ekspresyjną, stylistyczną i określającą, np.:

STO - Stołeczne Towarzystwo Oświatowe TUR - Towarzystwo Uniwersytetu Robotniczego WIR - Wojewódzka Izba Rzemieślnicza.

Obecne procesy globalizacyjne wymagają od użytkowników języka, szczególnie zaś języków profesjonalnych, coraz szerszego otwarcia się na świat i posługiwania się akronimowymi konstrukcjami znajdującymi się w powszechnym światowym obiegu, np.: