369584739

L

Rozdział II - Sieci GSM

7.2 Sieci GSM

i wrw

W 1982 roku powstał instytut o nazwie Groupe Special Mobile (GSM). Jego głównym zadaniem było unowocześnienie dotychczasowej i już technologicznie ograniczonej komunikacji analogowej. Po wielu wysiłkach i próbach powstał nowy standard cyfrowej telefonii mobilnej, którego najważniejszą cechą była praca w paśmie 900 MHz. Po kilku latach dawna nazwa GSM została zastąpiona jej nowszym odpow iednikiem: GSM - Global System for Mobile Communications.

Podstawy GSM ŚMJ

Dzisiejsze czasy przyniosły nowe standardy GSM, których głównie różnice polegają na pasmach radiowych. Obecnie mamy następujące standardy: GSM 400, GSM 850. GSM 900, GSM 1800 oraz GSM 1900. GSM stal się najpopularniejszym standardem telefonii komórkowej. Dzięki jego właściwością możliwa stała się transmisja głosu, danych z Internetu oraz wiadomości tekstowych oraz multimedialnych.

Aby komunikacja GSM była możliwa, dany obszar terenu musi znajdować się w tak zwanym zasięgu anten naziemnych. W tym obszarze zwanym „komórką" możliwa jest komunikacja pomiędzy abonentami sieci komórkowych. Zasięg jej działania wyznaczany jest za pomocą predyspozycji stacji bazowej (BTS - Base Transceiver Station) i z reguły nie przekracza on 35 km. W momencie „wyjścia” poza zasięg konkretnej stacji bazowej telefon komórkowy automaty cznie łączy się z kolejną stacją bazową cechującą się najsilniejszym sygnałem.

Budowa sieci GSM MM J

Podstawowymi elementami sieci GSM są:

•    BTS {Bose Transceiver Station) - warstwa umożliwiająca połączenie telefonu komórkowego z siecią GSM poprzez odbiór cyfrowo zakodowanego sygnału.

•    BSC (Base Station Controller) - może do niego być podłączonych wiele stacji bazowych. Jego zadaniem jest koordynowanie ich pracy oraz komunikacja z centralą telefoniczną.