4261638582

192.    J. Podracki, Świat ludzi, rzeczy, słów: pogadanki o języku i kulturze, War

szawa 1994.

193.    Polszczyzna 2000, red. W. Pisarek, Kraków 1999.

194.    Polszczyzna piata nam figle. Poradnik językowy dla każdego, red. J. Pod

racki, Warszawa 1991, wyd. 2, Warszawa 1993.

195.    E. Przyłubska, F. Przylubski, Język polski na co dzień, Warszawa 1972.

196.    A. Wierzbicka, O języku - dla wszystkich, Warszawa 1965.

197.    A. Wierzbicka, Kocha, lubi, szanuje. Medytacje semantyczne, Warszawa

1971.

198.    A. Wierzbicka, P. Wierzbicki, Praktyczna stylistyka, Warszawa 1970.

199.    A. Wolański, Edycja tekstów. Praktyczny poradnik, Warszawa 2008.

200.    D. Zdunkiewicz-Jedynak, Jak to napisać. Poradnik redagowania i kompo

nouania tekstów, Warszawa 2000.

201.    H. i T. Zgólkowie, Językowy savoir-vivre, Poznań 1992.

I. ELEMENTY STRUKTURALISTYCZNEJ TEORII JĘZYKA

—    Definicja znaku; typy znaków; dyskusyjny status symptomów (Milewski a Weinberg).

—    Najważniejsze (definicyjne) cechy znaków języka naturalnego; problem konwencjonalności wykrzykników i onomatopei.

—    Pozostałe cechy znaków języka naturalnego.

—    Język (langue) a mówienie (language): charakterystyka języka (abstrakcyjnego systemu, kodu) w opozycji do aktu mowy (konkretnego przekazu, tekstu, wypowiedzi).

—    Istota opozycji w języku; typy opozycji.

—    Jednostki języka i sposób ich wyodrębniania; rola analogii (proporcji).

—    Zasady badania języka jako struktury: fakty wewnętrznojęzykowe i ze-wnętrznojęzykowe; podejście synchroniczne i diachroniczne.

Lektura:

Odpowiednie pozycje z „Lektury ogólnej", przede wszystkim: 2, 121 (s. 12-45), 126 (s. 23-38), 135 (s. 49-84), 136 (t. I, rozdz. 1 i 3), 141 (rozdz. I i II), 147, 155 (wstęp, s. 35-50 i 89-146), 163, 199.

Ponadto:

J.D. Apresjan, Koncepcje i metody współczesnej lingwistyki, strukturalnej, Warszawa 1971, cz. I, rozdz. 3. E. Benvenist.e, Istota znaku językowego, w: Semiotyka dziś i wczoraj, red. J. Pelc,