4261638957

Odpady z tworzyw sztucznych jako nowe i tanie komponenty stosowane do wyrobu nanokompozytów polimerowych

Tabela 1. Oznakowanie tworzyw sztucznych zgodne z normą DIN.

Numer kodowy	01	02	03	04	05	06	07
Symbol tworzywa	PET	HDPE	PVC	LDPE	PP	PS	Inne

Sam proces recyklingu tworzyw sztucznych można podzielić na recykling materiałowy oraz chemiczny. Zadaniem recyklingu materiałowego jest ponowne przetworzenie odzyskanych tworzyw sztucznych na nowe wyroby. Najpierw tworzywa termoplastyczne topi się i w stanie stopionym filtruje, usuwając zanieczyszczenia tj. szkło, drewno, papier, włókna, piasek. Następnie oczyszczone tworzywo wytłacza się w postaci drutu i granuluje, a otrzymany granulat może być przetwarzany metodami typowymi dla przetwórstwa tworzyw termoplastycznych. Jednak procesy termiczne przetwarzanych tworzyw powodują degradację łańcuchów polimerowych w wyniku czego obserwuje się pogorszenie ich właściwości mechanicznych. Z kolei zadaniem recyklingu chemicznego jest rozłożenie cząstek tworzyw sztucznych na monomery (depolimeryzacja) lub inne surowce chemiczne. Jedną z metod recyklingu chemicznego jest piroliza powodująca rozkład tworzyw sztucznych bez dostępu tlenu. Temperatura procesu pirolizy jest dość wysoka i wynosi 700-1000°C w zależności od przetwarzanego tworzywa. W wyniku pirolizy otrzymuje się produkty w postaci gazu, oleju oraz odpadów stałych¹.

Rysunek 6. Procentowa zawartość produktów pirolizy odpadów tworzyw sztucznych.

Źródło: J. Pielichowski, A. Puszyński, Technologia tworzyw sztucznych, WNT, Warszawa 1998, s. 323-328.

Kolejną metodą jest uwodornienie prowadzone pod ciśnieniem 4 MPa w temperaturze bliskiej 500°C. Produkty uwodornienia są takie same jak w przypadku pirolizy, jednak różny jest ich skład oraz ilość. Ta metoda jest stosowana dla polimerów zawierających chlor¹⁷. Trzecią metodą jest hydroliza rozkładająca polimery polikondensacyjne pod działaniem pary wodnej w podwyższonej temperaturze oraz

67

1

J. Pielichowski, A. Puszyński, Technologia..., dz. cyt., s. 323-328.