4597125486

88 _Byd. Biul. Wet. 4(4), 1994

ratorium. Należy pamiętać, że nic wszystkie laboratoria mają status państwowych laboratoriów. Badania w niektórych prywatnych laboratoriach nie mogą być uznane jako urzędowe i dlatego nie mogą być podstawą dla wydania urzędowych orzeczeń i decyzji. Lekarz weterynarii, który analizuje przyczyny schorzeń przewodu pokarmowego i zaburzeń metabolicznych u zwierząt, w większości przypadków powinien kierować próby pasz do badań laboratoryjnych. Ministerstwo Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej w piśmie z dnia 1987.02.21 określiło wykaz laboratoriów upoważnionych do badania pasz, których wyniki a-naliz są jedynie miarodajne dla osób zainteresowanych i władz. Laboratoria te wykonują badania według zatwierdzonej metodyki i dlatego ich wyniki mogą być uznane jako prawomocne. Badania środków żywienia zwierząt w zakresie analiz mikrobiologicznych i toksykologicznych uznaje się za urzędowo ważne, jeżeli są wykonywane w laboratoriach Instytutu Weterynarii i Zakładów' Higieny Weterynaryjnej. Badania pasz w kierunku mikrobiologicznym i toksykologicznym wykonane w innych laboratoriach mają wyłącznie wartość orientacyjną.

Skierowanie do wykonania badań laboratoryjnych powinno u-możliwić ustalenie tożsamości zwierzęcia, od którego pobrano próbę, właściciela zwierzęcia lub próby do badania i określić rodzaj i ilość prób oraz zbliżonego lub dokładnego kierunku badania. Zalecenie lekarskie może określić pojedynczy kierunek badania np.: wg. profili metabolicznych lub wg. profili narządowych. Wyniki badań wg. profili narządowych ułatwiają właściwą interpretację wyników, zgromadzone grupy analiz ułatwiają lekarzowi klinicyście potwierdzenie lub wykluczenie rozpoznania klinicznego. Dlatego sądzę, że autorzy cennika za badania laboratoryjne o ukierunkowaniu klinicznym powinni uwzględnić możliwość stosowania upustów cenowych w przypadku prowadzenia badań wg. profili narządowych. Opracowany i przyjęty cennik powinien promować w formie upustów cenowych te kierunki działań praktyki weterynaryjnej i diagnostyki laboratoryjnej, które służą wzmocnieniu pozycji zawodowej i współtworzy właściwy obraz akademickiego charakteru zawodu lekarza weterynarii. W zleceniu na badanie laboratoryjne, klinicysta nie powinien zapomnieć o zapisaniu dotychczas ustalonego rozpoznania i zastosowanego leczenia.

W diagnostyce klinicznej laboratoryjne określenie profilu krwi obwodowej jest zespołem podstawowych badań, na który składa się: określenie poziomu hemoglobiny, liczby krwinek czerwonych, białych i płytkowych. Poza profilem krwi obwodowej o-pracow'ano szereg innych profili diagnostycznych. Profil nerkowy to oznaczanie poziomu sodu, potasu, mocznika i kreatyniny. Na profil wątrobowy' może składać się badanie poziomu transamina-zy asparaginowej i alaninowej, fosfatazy alkalicznej, bilirubiny i albuminy. Profil kostny to określenie białka całkowitego, albuminy, wapnia i fosforu oraz fosfatazy alkalicznej. Oczywiście profili narządowych można określić więcej. Niektórzy klinicyści próbują stosować tzw. profil kontrolny, zalecając badania zawartości sodu, potasu, chlorków, mocznika, kreatyniny, bilirubiny, fosfatazy alkalicznej, albuminy, białka całkowitego, wapnia i fosforu. Wyniki uzyskanych oznaczeń laboratoryjnych należy odnosić do wartości referencyjnych. Z reguły laboratoria poza uzyskanym wynikiem powinny zapisywać również porównawczo przyjęte wartości referencyjne od dolnej do górnej granicy. Kliniczna ocena uzyskanych wyników badań laboratoryjnych jest ułatwłona dostępnością wielkości referencyjnych dla danego o-znaczenia. Jednakże należy pamiętać, że wyniki badania z pogranicza wartości refemecyjnych powinny sugerować powtórzenie tych badaii oraz ostrożną ich interpretację. Ponadto odnoszenie się do przyjętych wartości referencyjnych powinno uwzględniać również pleć i wiek zwierzęcia, jego stan fizjologiczny i stosowaną metodykę badań.

lek. wet. Jerzy Janikowski, ul. Kokosown 41

Droga Redakcjo,

W dniu Święta Zmarłych, odwiedzając groby Najbliższych, odwiedzałem także mogiły zmarłych członków naszego zawodu, aby symbolicznym zniczem uczcić ich pamięć.

Jakże było mi prz\'kro, kiedy na mogiłach bardzo zasłużonych dla naszego zawodu Świętej Pamięci Profesorów czy skromnych Kolegów nie było śladu pamięci żyjącej części Społeczności Weterynatyjnej „Konfraterii", głoszącej często wzniosłe hasła, a zapominającej w tak uroczystym i szczególnym dniu o odeszłych Nauczycielach, Kolegach i Przyjaciołach.

Wielu z Nich zapisało się złotymi zgłoskami w codziennej pracy lekarza weterynarii, wielu wykazało się twórczą pracą w Zrzeszeniu Lekarzy I Techników Weterynarii, wielu pozostawiło po sobie trwałe wartości jako wkład do nauk weterynaryjnych...

Smutek mój pogłębiły obserwacje mogił zmarłych innych zawodów, na których przedstawiciele zapalali symboliczną lampkę nagrobkową lub kładli okolicznościową wiązankę ze znakiem organizacji czy zrzeszenia, do którego należał zmarły. Moim zdaniem więź zawodowa powinna być wieczna. Pamięć o odeszłych członkach naszego zawodu częściowo łagodzi ból najbliższej rodziny zmarłego i wywołuje poczucie atmosfery życzliwości.

Swoimi refleksjami cmentarnymi pragnę wywołać potrzebę większej więzi z ty>mi co odeszli na zawsze.

Pragnę nadmienić, że ucieszyła mnie Uchwala Nr 44 Bydgoskiej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej zamieszczona w Biuletynie nr 3, o powołaniu zespołu do opracowania „Bydgoskiej Nekropolii Weterynaryjnej". Opracowanie takie pozwoli obecnym i potomnym przypomnieć, gdzie czcić naszych Poprzedników. Lecz mimo uchwały, I listopada 1994r., na grobach lekarzy weterynarii cmentarzy naszego regionu nikt nie zapalił symbolicznego znicza czy nie złożył wiązanki w imieniu Izby Lekarsko-Weterynaryjnej. Do tego niekonieczna była inwentaryzacja, ponieważ wielu żyjących lekarzy weterynarii uczestniczyło w o-statniej drodze Zmarłych Kolegów.

Cześć ich pamięci Jacek Klimczak