5033109083

funkcji organizmu czyli (i) układu nerwowego, który wysyła impulsy konieczne do pracy mięśni; (ii) układu oddechowego, który pozwala na lepsze zużycie tlenu poprzez wdychanie go przez płuca i zatrzymanie przez pęcherzyki płucne; (iii) układu krwionośnego, który transportuje tlen przez żyły za pomocą hemoglobiny, a wewnątrz komórek za pomocą mioglobiny, aż do mito-chondrium oraz (iv) układu mięśniowego, gdzie tlen jest wykorzystywany na poziomie komórek mięśniowych oraz do aktywności enzymatycznej. Poza różnymi układami biorących udział w tych procesie oraz ich funkcjami, należy pamiętać oznaczeniu współpracy pomiędzy nimi. Współpraca ta stwarza warunki niezbędne do szkolenia i przygotowania zawodnika w perspektywie długoterminowej.

3. Zasób emocjonalny

Kwestia procesów emocjonalnych może być wyjaśniona faktem, że każde doświadczenie, które przeżywamy powoduje emocjonalny rezonans o charakterze pozytywnym lub negatywnym. Mówiąc inaczej, emocje oraz stan psychiczny i fizyczny człowieka jest uwarunkowany jego doświadczeniami życia codziennego, przyjemnymi bądź nieprzyjemnymi. Czuć w sensie ludzkim znaczy więcej niż wiedzieć. Spróbujmy zatem zdefiniować zasób emocjonalny odwołując się do czterech czynników: pozytywne nastawienie wobec treści ćwiczenia, poziom sukcesu osiągniętego w jego realizacji, informacja zwrotna po każdym powtórzeniu ćwiczenia oraz procesy poznawcze wspierające jego realizację.

1.    Treść ćwiczenia. Emocje to fenomen subiektywny, ponieważ są uwarunkowane takimi czynnikami jak wyobraźnia, zainteresowanie i zrozumienie, zależą bardziej od zawodnika niż od samego ćwiczenia. Gracz będzie dążył do wykonywania takich ćwiczeń, które wywołują w nim pozytywne odczucia i emocje. Będzie natomiast unikał ćwiczeń, których wykonanie mogłoby wzbudzić w nim nieprzyjemne uczucia. Pozytywne odczucia względem treści ćwiczenia treningowego pozwalają na większy wysiłek (na planie fizjologicznym) oraz powodują pozytywne nastawienie (na planie psychologicznym) w stosunku do jego wykonania. Przekłada się to na większą skuteczność i zaangażowanie gracza, a równocześnie zmniejsza ryzyko zaistnienia negatywnych emocji związanych z czynnikami zewnętrznymi, napięcia czy inhibitorów mogących ograniczyć rzeczywiste możliwości graczy.

2.    Poziom sukcesu. Sukces w dążeniu do celu przewidzianego w ramach danego ćwiczenia treningowego wywołuje uczucie przyjemności, dumy i poczucie kompetencji. Uczucia te determinują pozytywne przeżycia emocjonalne, które z kolei wzmagają chęć gracza do przedłużania czasu treningu, który sprawia mu przyjemność. W związku z tym ogromne znaczenie ma ustalenie celów i warunków ćwiczenia w sposób dostosowany do możliwości każdego z zawodników. Wykonanie tego samego ćwiczenia przez grupę graczy może wiązać się z różnymi celami, zadaniami i warunkami realizacji. Przykładem potwierdzającym ten punkt widzenia będzie sytuacja mająca na celu wyćwiczenie posiadania piłki. Ćwiczenie to powinno być wykonywane w dwóch turach przez graczy o większych umiejętnościach taktyczno-technicznych oraz większą ilość razy przez graczy o mniejszych możliwościach. Pozwala to na odniesienie sukcesu przez wszystkich graczy, ci najlepsi mogą wykazać się swoim talentem, natomiast gracze o mniejszych umiejętnościach mają możliwość rozwijania swojej dojrzałości sportowej.