5192604986

147

et al.,1985). Jest znana prawidłowością, że okresy trudności ogólnogospodarczych odsuwają problematykę regionalna na dalszy plan. Takie zagadnienia, jak promowanie przekształceń strukturalnych i rozwijanie nowoczesnych dziedzin produkcji, wspomaganie postępu technicznego w celu wygrywania walki konkurencyjnej lub obrona zagrożonego poziomu życia społeczeństwa nabieraja priorytetowego znaczenia. Procesy regionalne staja się wtórne, a polityka regionalna zamiera lub zostaje w istotnym stopniu ograniczona (por. K. Se-comski, 1982, s. 235).

2.    Zmiana struktur gospodarczych, bedoca reakcja na załamanie dotychczasowych strategii rozwoju gospodarczego, stworzyła nowe obszary wymagające interwencji polityki regionalnej, pojawił sie np. problem restrukturalizacji "starych okręgów przemysłowych". Jednak zmniejszenie sie zakresu środków stojących do dyspozycji nie pozwoliło na pełne pokrycie nowo powstałych potrzeb.

3.    Wraz z ograniczaniem zakresu "welfare state” i

wzrostem znaczenia proofaktywnościowych działań w gospodarce zmianie uległy priorytety polityki ekonomicznej. Twarda ekonomika podażowa. która zastąpiła    Keynsowski model

obowiązujący w krajach kapitalistycznych (por. J. Górski.

i

1987), pozostawiła mniej niż poprzednio miejsca dla często "opiekuńczej" polityki regionalnej, w znacznym stopniu wykorzystującej mechanizmy redystrybucji dla łagodzenia różnic międzyregionalnych i inwestycji    państwowych po

dejmowanych w celu promowania rozwoju regionalnego.

H. Richardson (1984) podkreśla. że w sytuacji ograniczonych środków dylemat polityki regionalnej polega na określeniu takich jej celów i środków, by stała sie ona "gra o sumie niezerowej", tzn. by rozwój jednych regionów nie następował w wyniku ograniczania możliwości innych. Wymaga to poszukiwania nowych metod zwiększających zasób środków stojących do dyspozycji. Wymienia sie dwie. ściśle powiązane ze sobą drogi 03iagania tych celów: ograniczenie mechanizmów odgórnych, zgodnych ze strategia "rozwoju od góry" na rzecz