5194416061

1. WPROWADZENIE 1.1. Cel i zakres pracy

Zapewnienie innowacyjności i zrównoważonego rozwoju sektora energetycznego są priorytetowymi działaniami państw wysoko uprzemysłowionych i rozwijających się na świecie. Postęp techniczno-technologiczny w produkcji energii determinuje dynamikę wzrostów gospodarczego i społecznego kraju oraz pozwala na zachowanie bezpieczeństwa energetycznego. Jednakże w dzisiejszych czasach o potencjale energetycznym i konkurencyjności gospodarki świadczą głównie zasoby paliw kopalnych. Ich nadmierna eksploatacja i spalanie związane z szybkim rozwojem cywilizacyjnym powodują wyczerpywanie się złóż oraz zanieczyszczenie środowiska. Dlatego obserwuje się pewne reorientacje w energetyce, w której coraz istotniejszą wagę przywiązuje się do odnawialnych źródeł energii (OZE).

Energia pochodząca ze źródeł odnawialnych oznacza energię z odnawialnych źródeł niekopalnych w wyniku powtarzających się naturalnych procesów przyrodniczych. Są to m.in. energie: wiatru, promieniowania słonecznego, aerotermalna, geotermalna, hydrotermalna, oceanów, hydroenergia, a także energia pozyskiwana z biomasy, gazu pochodzącego z wysypisk śmieci, z oczyszczalni ścieków i ze źródeł biologicznych (biogaz). [1]

W niniejszej pracy dyplomowej zajęto się zagadnieniami związanymi z energetycznym wykorzystaniem biomasy. W ogólnej definicji, biomasa dotyczy wszystkich tych substancji organicznych, które pochodziły z bezpośrednich i pośrednich procesów fotosyntezy. W tym kontekście do biomasy zalicza się przede wszystkim odpady z surowców leśnych i rolnych. Z kolei bioenergią nazywa się energię uwolnioną z zamiany energii chemicznej biomasy w inną postać. Medium transportującym bioenergię jest biopaliwo.

Na świecie, zarówno w wytwarzaniu jak i w zużyciu energii największe znaczenie wśród OZE ma bioenergia, której głównym biopaliwem jest biomasa stała (43 EJ - 90%), spalana w większości dla produkcji ciepła. W 2011 r. bioenergia stanowiła 10% (54,9 EJ) łącznej globalnej produkcji energii pierwotnej, zaś jej konsumpcja - 14,3% tej energii (48,5 EJ) [41]. Ponadto paliwo to odgrywa ważną rolę dla realizacji umów międzynarodowych traktujących o ograniczaniu antropogenicznej (wywołanej przez człowieka) emisji gazów cieplarnianych. Takie postanowienia uwzględnia Unia Europejska (UE), której polityka klimatyczno-energetyczna obowiązująca od 17 grudnia 2008 r., określana mianem „3x20%”, zakłada ([1]):

• ograniczenie emisji dwutlenku węgla o 20% do 2020 r. w odniesieniu do emisji z 1990 r.,

4