5282744170

142

amplitudę. Dla dni pochmurnych maximum występuje przeciętnie w grudniu, minimum w sierpniu, a amplituda tych dni jest z górą trzy razy większa od poprzedniej.

II. 0 zależności między stopniami zachmurzenia i liczbami

dni pogodnych i pochmurnych.

Jeszcze w r. 1872 zajmował się Prestel (Zeitschrift der Oesterr. Met. Ges., 7, p.52, 1872) pytaniem o związku między średnimi stopniami zachmurzenia oraz liczbami dni pogodnych i pochmurnych. Rozważa on w swej pracy wzór

z = -°°-[s +i(k + t)]

gdzie z oznacza stopnie zachmurzenia, k — liczby dni pogodnych, s—liczby dni zupełnie pochmurnych; t odpowiada liczbie dni przeważnie pochmurnych, a n ogólnej liczbie dni w miesiącu. Z uwagi na niezupełnie jasną definicyę liczby t trudno jest poddać wzór PresteTa szczegółowej dyskusyi.

W r. 1882 pytanie o związku stopni zachmurzenia z liczbami dni pogodnych i pochmurnych w danym okresie badał M a lite 1, który ogłosił o tern specyalny referat w rocznikach Szwajcarskiego Instytutu Meteorologicznego w Zurychu.

Dzięki pracom Mantela, a następnie Grossmann’a, Krem ser¹a i Kassner’a ustalono prostą zależność między zachmurzeniem średniem z oraz liczbami dni pogodnych (k) i pochmurnych (s) w postaci

, s — k z = a 4- b

n

gdzie n odpowiada ogólnej liczbie dni w rozważanym okresie miesięcznym.

Spółczynniki a i b są zmienne dla różnych klimatów. Według Kremsera i Kassnera przyjąć można

§_

dla Niemiec Północnych z = 52-)-49 —-—

dla Szwajcaryi dla Norwegii dla Tyflisu

ci in S— ^k

z = 51 -f 49-

¹ n

C1 c, S — k

z = 51 -f-51

n

_r„ _rc S —k

z = 50 f- 55

n