5169914415

przełożonych z konspiracji - opuścił okolice Rzeszowa i został skierowany do Raby Wyżnej. Przez pewien czas uczył tam w szkole rolniczej, a jednocześnie - jako żołnierz ZWZ - pomagał w przerzutach granicznych. Poszukiwany przez Niemców, w ostatniej chwili uniknął aresztowania. Powrócił w strony rodzinne i zamieszkał w Błażowej, gdzie prowadził kolportaż prasy konspiracyjnej. Związał się z podziemnymi strukturami Stronnictwa Ludowego. Zagrożony aresztowaniem wyjechał do Lwowa. Tam w styczniu 1942 r. został zaprzysiężony przez Mieczysława Nowaczka („Szczygła") do Batalionów Chłopskich. Należał do składu komendy Okręgu IX BCh we Lwowie (okręg obejmował województwa lwowskie, tarnopolskie i stanisławowskie). Przyjął pseudonim „Wrzos". Był podwładnym trzech, następujących po sobie, komendantów Okręgu IX BCh: Adama Cużytka („Wolski", „Adaś"), Jana Schrama („Topola"), Jana Nowaka („Stanisławski"). Pełnił obowiązki inspektora BCh; podlegały mu powiaty Rudki i Sambor. Współorganizował placówki polskiej samoobrony w Komarnie, Chłopach, Tuligłowach. Komenda Główna BCh, rozkazem nr 5/pers. z 30 maja 1944 r., odznaczyła go Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Niedługo potem, w czerwcu 1944 r., Komendant Główny BCh przedstawił go do odznaczenia Krzyżem Vir-tuti Militari. Jako reprezentant Stronnictwa Ludowego współpracował z lwowską Okręgową Delegaturą Rządu. Kiedy nastąpiło scalenie BCh z AK został awansowany 26 lipca 1944 r. przez płk Władysława Filipkowskiego („Janka"), komendanta Obszaru AK Lwów na ppor. czasu wojny ze starszeństwem 3 maja 1944 r. Nocą z 17 na 18 marca 1944 r. uczestniczył w odbiorze zrzutów lotniczych lwowskiej AK. Od marca 1944 r. pełnił obowiązki zastępcy kierownika Kierownictwa Walki Podziemnej przy ODR we Lwowie. Jako działacz delegatury rządu używał pseudonimu „Zdzisław". Dowodził dwiema grupami lwowskiej KWP - bojową (osłonową) i wywiadowczą - organizował pomoc dla więzionych konspiratorów, ochraniał drukarnię KWP, współpracował z komórką legalizacyjną lwowskiej ODR. Wiosną 1944 r. uczestniczył w przygotowywaniu rozmów z podziemiem ukraińskim. Organizował również spotkania Adama Ostrowskiego („Tomasz", „Niedziela"), lwowskiego konspiracyjnego wojewody (delegata okręgowego), z przedstawicielami SL z Rzeszowszczyzny, Władysławem Kojdrem („Trzaska", „Zawieja"), Bronisławem Kopciem („Sław"). Podczas walk „burzowych" we Lwowie, od 22 do 27 lipca 1944 r., uczestniczył w pracach Okręgowej Delegatury Rządu. Zakładał polską administrację rządową na terenach wyzwolonych spod władzy niemieckiej. Przyjął wówczas pseudonim „Schaffhausen", pod którym działał pod okupacją sowiecką. 10 sierpnia 1944 r. został ujęty przez funkcjonariuszy NKGB. Początkowo był trzymany w byłym areszcie gestapo przy ulicy Bogusławskiego we Lwowie. Po trzech dniach znalazł się w więzieniu przy ulicy Łąckiego, gdzie, poddawany śledztwu, przebywał do stycznia 1945 r. Nocą z 21 na 22 stycznia 1945 r. był sądzony wraz z 19 innymi działaczami ODR we Lwowie przez Trybunał Wojenny Wojsk NKWD, posługujący się kodeksem karnym Ukraińskiej Socjalistycznej

40