544443382

Fizjoterapia w chorobach układu oddechowego

Stan astmatyczny

Stan astmatyczny to najcięższa postać kliniczna astmy. Jest to stan zagrożenia życia, w którym konieczne jest leczenie szpitalne, najlepiej w warunkach intensywnej opieki z możliwością stosowania tlenoterapii i ewentualnie sztucznej wentylacji oraz monitorowania przebiegu choroby za pomocą badania gazometrycznego krwi tętniczej. W stanie astmatycznym stosuje się liczne leki podawane w odpowiedniej kolejności zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego.

Patogeneza

Przyczyny rozwoju choroby mogą być następujące:

• dziedziczna skłonność do chorób alergicznych;

• reakcja alergiczna typu natychmiastowego, w procesie tym biorą udział trzy zasadnicze składniki:

- alergen - najczęściej roztocze kurzu domowego, sierść i naskórek zwierząt, pióra ptaków domowych, pyłki traw, pyłki drzew (np. leszczyna, olcha, wiąz, buk, brzoza, topola, dąb, wierzba, jesion), chwastów, zarodniki grzybów i inne;

- swoiste przeciwciała IgE;

- komórki układu odpornościowego;

• nadreaktywność oskrzeli;

• produkty spożywcze;

• infekcje wirusowe (np. przebyte zapalenia oskrzeli);

• nadwrażliwość na NLPZ (aspiryna i inne leki pokrewne) wywołująca uczulenie oraz gwałtowny skurcz oskrzeli;

• atopia;

• zanieczyszczenia powietrza;

• infekcja układu oddechowego;

• stres lub lęk.

Zmniejszenie przepływu powietrza w oskrzelach osób chorych na astmę wynika ze skurczu mięśni gładkich oskrzeli, obrzęku błony śluzowej i obecności wydzieliny w świetle oskrzeli. Uważa się, że zmniejszenie przepływu powietrza, związane ze skurczem mięśni gładkich, ulega poprawie po inhalacji leku rozszerzającego oskrzela, natomiast likwidacja pozostałych elementów powodujących obturację wymaga dłuższego leczenia. W badaniach histologicznych płuc osób zmarłych z powodu astmy potwierdza się obecność uogólnionego stanu zapalnego błony śluzowej oskrzeli, gęstej śluzowej wydzieliny w świetle oskrzeli oraz przerost mięśni gładkich oskrzeli i uszkodzenie nabłonka.

Ryc 4.2. Oskrzele astmatyczne