544443495

12

sygnału, wymuszając stan niski na linii NDAC w celu przygotowania nowego cyklu transmisji. W ten sposób kończy się przesyłanie jednego bajtu. Analogicznie wygląda przesyłanie kolejnych bajtów.

Zastosowanie proceduiy transmisji asynchronicznej z obustronnym potwierdzeniem (tzw. „hanshake” trzyliniowy) pozwala na elastyczne dopasowanie szybkości systemu pomiarowego do właściwości urządzeń biorących w transmisji. Jeżeli w transmisji biorą udział szybkie urządzenia transmisja może być wykonywana z dużą szybkością, natomiast przy udziale wolniejszych urządzeń transmisja jest odpowiednio zwalniana, w oczekiwaniu na potwierdzenie przyjęcia danych przez wolniejsze urządzenia. Alternatywne rozwiązanie, z prostszą transmisją synchroniczną o jednej stałej prędkości, spowodowało by drastyczne obniżenie prędkości transmisji, dlatego że musiała by ona być dostosowana do najwolniejszego urządzenia w systemie, nawet gdyby to urządzenie było używane rzadko np. drukarka.

W 1992 roku firma National Instruments wprowadziła rozwiązanie pozwalające na zwiększenie szybkości transmisji danych na magistrali GPIB do 8 MB/s. Polega ono na wykorzystaniu uproszczonego protokołu przyspieszonego cyklu transmisji nazwanego HS488 (ang. high-speed hanshake protocol). Protokół ten dotyczy tylko transmisji danych (tzn. tekstów programujących, wyników pomiarów), natomiast transmisja instrukcji odbywa się z wykorzystaniem pełnego cyklu transmisji.

5.4.3. Interfejs VXI

Standard interfejsu VXI (ang. VMEbus Eextension for Instrumentatioń) został opracowany w 1987. Jest on rozwinięciem standardu VME (ang. I 'ersamodule Eurocard Bus).

Standard łączy w sobie zalety interfejsu GPIB (elastyczność, programowanie urządzeń za pomocą kodu ASCII) z szybkością standardu VME korzystającego z modułowy ch kart pomiarowych o znormalizowanych wymiarach.

Standard VXI rozpowszechnił się i obecnie wiele firm produkuje zgodne z nim moduły, przy czym moduły produkowane przez różne firmy mogą pracować w jednej kasecie. Podstawowe zalety' standardu VXI to duża szybkość i dokładna synchronizacja czasowa pracy poszczególnych modułów.

Standard VXI specyfikuje cztery rozmiary modułów: A (10x16 cm), B (23xl6cm), C (23x34 cm), D (36x34 cm). Wybór rozmiaru modułu uzależniony jest od stopnia komplikacji realizowanych przez mego funkcji.

Moduły umieszczone są w obudowie (ang. mainframe) zwanej kasetą. Każdy z modułów łączy się z kasetą przy pomocy od jednego do trzech 96 stykowych złącz: PI, P2, P3, przy czym w złącze PI wyposażone są wszystkie moduły, natomiast złącze P2 mogą posiadać moduły B. C, D a złącze P3 moduły D.

Złącze PI zawiera sygnały określone w standardzie VME: 16 bitową szynę danych, limę handshake‘u, linie kontroli oraz limę przerwań. Złącze P2 zawiera rozszerzenie magistrali danych, linie magistrali lokalnej, limę sygnałów wyzwalających oraz zegar 10 MHz. Złącze P3 obejmuje rozszerzenie magistrali lokalnej, dodatkowe linie wyzwalające, zegar 100 MHz, linie połączenia w gwiazdę.

Poszczególne linie magistrali VXI można podzielić ze względu na pełnione funkcje. Szyna danych pozwala na szybkie asynchroniczne przesyłanie danych pomiędzy modułami w postaci słów 8, 16 lub 32 bitowych.

Szyna arbitrażu transmisji danych jest używana, gdy w systemie może istnieć więcej niż jedna jednostka centralna. Służy ona do zagwarantowania, że w danej chwili ty lko jedna jednostka centralna wykorzystuje do nadawania szynę danych.