5768158372

Prof. Mirosław Miller

Urodził się w 1953 r. w Wałbrzychu. Ukończył studia na Wydziale Chemicznym PWr ze specjalnością chemia nieorganiczna (1976). W 1979 r. uzyskał doktorat z nauk chemicznych - rozprawa dotyczyła badań parowania cyjanków litowców metodą wysokotemperaturowej spektrometrii mas.

Od 1979jest pracownikiem PWr. Od 2002 r. na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Odbył kilkanaście staży naukowych w Niemczech i USA, m.in. dzięki dwuletniemu stypendium Fundacji im. Aleksandra Humboldta (1986-1987) i 4-miesięcznemu stypendium Fundacji Wclcha (1993). Prowadząc międzynarodowe badania z zakresu wysokotemperaturowych procesów chemicznych i rów nowag fazowych, naw iązał ścisłą współpracę z Forschungszentrum Julich w RFN.

Rozwija badania zapoczątkowane na PWr przez prof. Krzysztofa Skudlarskicgo i prof. Aleksandra Bogacza. Jego zainteresowania dotyczą przed wszystkim termodynamicznych badań substancji nieorganicznych w wysokich temperaturach i właściwości nieznanych dotąd cząsteczek gazowych, jakie tworzą się w parach tych substancji. We współpracy z zespołem prof. Szczepana Roszaka z Instytutu Chemii Fizycznej i Teoretycznej PWr prowadzi obecnie badania doświadczalne i teoretyczne dotyczące struktury i właściwości gazowy ch cząsteczek nieorganicznych oraz. jonów tworzących się w procesie powstawania widma mas tych połączeń. We współpracy' z TU Clau-sthal zapoczątkował badania procesów chemicznych zachodzących z udziałem fazy gazowej, istotnych w procesach produkcj i materiałów budow lanych. W ostatnich latach we współpracy z Forschungszentrum Julich i Instytutem Energetyki w Warszawie rozpoczął badania nowych źródeł energii, tzw. ogniw paliwowych SOFC.

Celem prowadzonych w Polsce i w RFN prac jest poszukiwanie nowych materiałów’ tlenkowych, mogących znaleźć zastosowanie w technologii tych ogniw oraz budowa polskiego ogniwa SOFC.

Prof. M. Miller jest członkiem Associated Phase Dia-grams and Thermodyna-mics Committcc i Polskiego Komitetu Metalurgii PAN.

Byl prodziekanem Wydziału Chemicznego (kadencja 2002-2005) i dwukrotnie zastępcą dyrektora instytutu. Zainicjował powołanie w 2004 r. konsorcjum naukowo-gospodarczego - Dolnośląskiego Centrum Zaawansow anych Technologii (DCZT). Pełni funkcję doradcy prorektora ds. DCZT. W Centrum inicjuje środowiskowe programy badawcze prowadzące do wdrożenia innowacji i nowych technologii (z udziałem podmiotów' naukowych i gospodarczych). Tam też powstają regionalne sieci innowacji w biotechnologii, w^: dziedzinie nowych źródeł energii i wdrażania technologii informatycznych w służbie zdrowia (e-Zdrowic).

Prof. M. Miller wypromował trzech doktorów. Jest autorem lub współautorem 91 oryginalnych prac, w tym 61 opublikowanych w czasopismach z listy filadelfijskiej.

Jest żonaty, ma dwie córki. Jego hobby to: sport, książki i wspólne śpiewanie w gronie przyjaciół.

Prof. Wiesław Apostoluk

Postanowieniem z 12 października br. prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadal tytuł profesora nauk chemicznych dr. hab. inż. Wiesławow i Apostolukowi, profesorowi nadzwyczajnemu PWr.

Wiesław’ Apostoluk rozpoczął pracę w Instytucie Chemii Nieorganicznej i Metalurgii Pierw iastków Rzadkich PWr po uzyskaniu dyplomu (1968 r.) na Wydziale Chemicznym PWr. W 1977 r. uzyskał doktorat na podstawie rozprawy „Ekstrakcja niektórych metali 3d-elektrono-wych kwasami karboksylowymi”. W 1993 r. habilitował, się przedstawiając monografię „Rów nowagi ekstrakcji metali kw asami karboksylowymi". W 1986 r. odbył staż naukowy na Uniwersytecie w Mosulu (Irak). W 2000 r. został zatrudniony na stanow isku profesora nadzwyczajnego. W latach 2002-2005 byl dyrektorem Instytutu Chemii Nieorganicznej i Metalurgii Pierw iastków Rzadkich. Obecnie pracuje w Zakładzie Metalurgii Chemicznej Wydziału Chemicznego PWr.

Zainteresowania naukowe prof. Apostoluka obejmują chemię pierw iastków rzadkich, hydrometalurgię, fizy kochemię procesów rozdzielczych, ekstrakcję rozpuszczalnikową, transport w układach membranowych i wymianę jonową.

Dorobek naukowy prof. Apostoluka obejmuje ponad 100 prac, z których ponad 50 stanowią artykuły zamieszczone w czasopismach z listy filadelfijskiej. Udokumentowano 85 cytowań jego publikacji. Jest współautorem 6 patentów. Dotyczą one głównie sposobów wydzielania i odzyskiw ania metali, ale jest i patent na płyn gaśniczy. Szansę na zastosowanie praktyczne w przemyśle skórzanym stw arzają patenty dotyczące wydzielania związków chromu z ciekłych i stałych odpadów przemysłowych.

Prof. Wiesław Apostoluk kierował 4 zakończonymi grantami (2 promotorskimi i 2 badawczymi). Obecnie realizuje dwa kolejne. Recenzował 5 rozpraw doktorskich,

2 opracowania monograficzne i około 40 artykułów. Wypromował dwóch doktorów, trzy następne przew ody doktorskie są w toku.

Prof. Apostoluk został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Złotą Odznaką PWr. W 1976 r. zainicjował powstanie Sekcji, a następnie w' 1980 r. Koła „Politechnika” Polskiego Związku Wędkarskiego, któremu prezesował do 1989 r. Za aktywną, wieloletnią działalność w PZW uzyskał Złotą i Srebrną Odznakę PZW.

Jako dyrektor Instytutu Chemii Nieorganicznej i Metalurgii Pierwiastków Rzadkich, wraz ze swym zastępcą prof. W. Szczepaniakiem wygospodarował pieniądze na kompleksowy projekt renowacji i rewitalizacji zabytkowego budynku A-3.

Z żoną Marią - farmaccutką. zatnrdnioną w Zakładzie Biochemii na Wydziale Chemicznym, ma dwoje dorosłych dzieci: syn jest doktorem biochemii na UWr, córka - doktor fizyki, pracuje na Uni-

Pasjami prof. Apostoluka są wędkarstwo, muzyka country i literatura science fiction.

20 pryzmat •206/207