5815002677

14 Czesław Kupisiewicz

nych zadań, jest „cyftyzacja szkolnictwa różnych typów i szczebli”. Realizacja tej strategii wymaga badań interdyscyplinarnych, na których niedostatek zwracaliśmy już wyżej uwagę. Dość często zamiast tych badań spotykamy się z próbami zawłaszczania pedagogicznej problematyki badawczej przez socjologię, jak na przykład w przypadku Instytutu Badań Pedagogicznych, który stał się ostatnio właściwie Instytutem Badań Socjologicznych, albo przez niektóre placówki psychologiczne, a nawet ekonomiczne i demograficzne. Ta atomizacja problematyki badań pedagogicznych wymaga przezwyciężenia, a droga ku temu prowadzi przez rozwój i intensyfikację badań interdyscyplinarnych.

Warunki, w jakich obecnie, to jest na początku XXI wieku żyjemy, są pod wieloma względami radykalnie różnie od tych, w których B. Suchodolski pisał swoje refleksje o polskiej pedagogice lat 50. i 60. ubiegłego stulecia. Wspólne natomiast dla obu tych epok jest, iż edukacja stanowiła w nich (i nadal stanowi) kluczowy warunek rozwoju gospodarki, życia społecznego i kultury. Z tego, co w niniejszym opracowaniu zostało napisane wynika, że niektóre składniki tego rozwoju nie zmieniły się przez ponad pół wieku w sposób znaczący, inne uległy niewielkim zmianom na lepsze lub gorsze, a jeszcze inne wymagają radykalnej poprawy. Byłoby pożądane, aby te ostatnie stały się przedmiotem troski tak administracji edukacyjnej, jak i związanych z edukacją ludzi, a ponadto skupiały na sobie szerokiej opinii społecznej.

Bibliografia

1.    Kosyrz Z., Oblicza tożsamości, Warszawa 2012.

2.    Śliwerski B., Współczesna myśl pedagogiczna, Kraków 2009.

3.    Suchodolski B., Zadania i warunki rozwoju nauk pedagogicznych w PRL, „Nowe Drogi” 1968, nr 3.

4.    Suchodolski B., Perspektywy pedagogiki, „Myśl Współczesna” 1955, nr 5/6.

STAN I KIERUNKI ZMIAN W POLSKIEJ PEDAGOGICE OSTATNIEGO PÓŁWIECZA

Słowa kluczowe: polska pedagogika, pedagogizm, ideologia, mikropedagogika, PRL

Streszczenie: Autor artykułu pozwala poznać (lub przypomnieć sobie), jaki był stan polskiej pedagogiki w niełatwych dla niej latach 50. i 60. XX wieku, a także ocenić zmiany, jakie w niej zaszły w ostatnim 50-leciu. Za punkt wyjścia wspomnianych rozważań autor przyjmuje wypowiedzi Bogdana Suchodolskiego o stanie polskiej pedagogiki, zamieszczone w artykułach „Perspektywy pedagogiki” oraz „Zadania i kierunki rozwoju nauk pedagogicznych w PRL”.

STATUS AND TRENDS IN POLISH PEDAGOGY IN THE LAST HALF CENTURY

Keywords: Polish pedagogy, pedagogism, ideology, mikropedagogy, PRL

Summary: The author of this article tries to inform (or invoke memories) of the State of education in Poland in uneasy 50s and 60s of the twentieth century, and also to assess the changes that have occur-red in the last 50 years. For the starting point of these considerations, the author adopts the statement of Bogdan Suchodolski about the State of education in Poland, published in the articles “Perspectives of pedagogy” and “Issues and trends of educational Sciences in the Peoples Republic of Poland”.