5833211344

14

utrudniające wykonanie decyzji nakazującej doprowadzenie natężenia hałasu na stanowiskach pracy do stanu zgodnego z prawem, nie mogą być uznane za przesłankę niewykonalności decyzji." NSA w wyroku z 15 czerwca 1999 r. (IV SA 505/96) stwierdził, że: wykonanie nałożonego decyzją obowiązku rozbiórki samowolnie wzniesionych fundamentów punktowych pod budynek letniskowy w sytuacji, gdy przed wydaniem decyzji nakazującej likwidację fundamentów - na fundamentach tych wzniesiony został budynek, co do którego nie orzeczono dotychczas rozbiórki, jest niewykonalne. Bez podjęcia przez organ działań w celu wszczęcia postępowania w sprawie nakazania rozbiórki budynku wzniesionego na działce, niemożliwe będzie - w znaczeniu prawnym - doprowadzenie do likwidacji samowolnie wzniesionego na działce obiektu budowlanego.

Jeżeli zatem obowiązek o charakterze niepieniężnym okazał się niewykonalny i jest to niewykonalność trwała, organ egzekucyjny powinien umorzyć postępowanie egzekucyjne.

3.6.śmięrć zobpwiąząnęgp, gdy obowiązęk jest śćślg związany z osobą zmąrłęgp

Artykuł 59 § 1 pkt 6 p.e.a. dotyczy sytuacji, gdy śmierć zobowiązanego nastąpiła po wszczęciu postępowania egzekucyjnego. Śmierć zobowiązanego w trakcie postępowania egzekucyjnego spowoduje umorzenie tylko wtedy, gdy obowiązek ma charakter osobisty i nie może go za zobowiązanego wykonać inna osoba (np. obowiązek poddania się szczepieniom ochronnym). Jeżeli obowiązek nie jest ściśle związany z osobą zobowiązanego, tzn. może być wykonany przez inny podmiot, śmierć zobowiązanego prowadzi do zawieszenia postępowania (art. 56 § 1 pkt 2 p.e.a.). Podstawą umorzenia postępowania egzekucyjnego w przypadku śmierci zobowiązanego jest niedopuszczalność prowadzenia postępowania, bowiem nie może istnieć postępowanie, jeżeli zabraknie w nim chociażby jednego z podmiotów.

3-7.niedopuszczalność egzekucji administracyjnej lub zastosowanie niedopuszczalnego środka egzekucyjnego albo niedoreczenie zobowiązanemu upomnienia, mimo iż obowiązek taki ciążył na wierzycielu.

1. Punkt 7 obejmuje trzy różne przyczyny umorzenia. Pierwsza z nich zachodzi w sytuacji, gdy egzekucja administracyjna jest niedopuszczalna. Niedopuszczalność egzekucji może nastąpić z różnych przyczyn: mogą to być zarówno przyczyny przedmiotowe jak i podmiotowe. Niedopuszczalność egzekucji ze względów przedmiotowych występuje wtedy, gdy dany obowiązek jest wykonywany w trybie egzekucji sądowej, gdy obowiązek wynika z decyzji nieistniejącej w obrocie prawnym lub gdy jego podstawą jest decyzja nieostateczna¹ . Niedopuszczalność egzekucji administracyjnej zachodzi wówczas, gdy wykonanie tytułu wykonawczego nie należy do administracyjnych organów egzekucyjnych, co nastąpi w sytuacji, gdy tytuł wykonawczy został wydany w innym postępowaniu, a jego wykonanie, na mocy przepisów szczególnych, nie zostało przekazane na drogę egzekucji administracyjnej. Niedopuszczalna jest także egzekucja administracyjna w przypadku, gdy wierzycielowi przysługuje prawo wyboru między trybem egzekucji administracyjnej a innym trybem (egzekucji sądowej) i podmiot ten skorzystał z innego trybu². Ograniczenia w dopuszczalności egzekucji ze względu na jej przedmiot pojawią się także w sytuacji, gdy egzekucja została skierowana do przedmiotu albo prawa, które nie podlegają egzekucji na podstawie przepisów ustawy p.e.a. (art. 8, 8a, 9, 10) oraz na podstawie przepisów szczególnych. Jeżeli organ egzekucyjny na podstawie art.13 p.e.a. zwolni z egzekucji określone składniki majątkowe zobowiązanego, to prowadzenie egzekucji z tych rzeczy jest niedopuszczalne. Nie jest także dopuszczalna egzekucja administracyjna w przypadku, gdy wniosek o wszczęcie egzekucji z nieruchomości zostanie zgłoszony przed upływem 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu egzekucji z tej nieruchomości (art. lllk p.e.a.).

Podmiotowe ograniczenia w dopuszczalności egzekucji oznaczają zakaz prowadzenia egzekucji w stosunku do określonych osób. Niedopuszczalność egzekucji ze względu na osobę zobowiązanego zachodzi w stosunku do osób korzystających z przywilejów i

1

¹⁰ B. Adamiak, J. Borkowski, Polskie..., s. 424.

2

J. Jagieła [w:] K. Piasecki (red.), op. cit., s. 951.