5833211540

IWITAŁ LUDZKI._n

#

m

WCZESNE WSPOMAGANIE I REWALIDACJA OSÓB

Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ INTELEKTUALNĄ. TREŚCI PODSTAWOWE

Jednym z podstawowych zadań współczesnej polityki społecznej w zjednoczonej Europie jest wypracowanie możliwie spójnych systemów oddziaływań opartych o paradygmat odchodzenia od zinstytucjonalizowanych form opiekuńczych na rzecz bardziej otwartych inicjatyw pomocowych uwzględniających możliwości własnej aktywności społecznej osoby niepełnosprawnej.

W szczególnie trudnej sytuacji pozostają ciągle pod tym względem osoby z niepełnosprawnością intelektualną, dla których dopiero od niedawna proponowane są bardziej kompleksowe rozwiązania dotyczące wspierania ich niezależnego życia i budowania autonomii.

Pojęcie autonomii osoby z niepełnosprawnością intelektualną na gruncie polskiej pedagogiki specjalnej jest stosunkowo nowe, można jednak zaobserwować na tym polu zauważalną ilościowo i jakościowo ewolucję poglądów, chociażby z perspektywy analizy ratyfikowanych przez Polskę aktów prawnych o randze europejskiej.

Polska podpisała szereg traktatów międzynarodowych znaczących dla jakości życia osób niepełnosprawnych. Są to, m.in.:

•    Powszechna Deklaracja Praw Człowieka (194S - Polska 1993) uznająca, że: Każdy człowiek posiada wszystkie prawa i wolności zawarte w niniejszej Deklaracji bez względu na jakiekolwiek różnice rasy, koloru, pici, języka, wyznania, poglądów politycznych i innych, narodowości, pochodzenia społecznego, majątku, urodzenia lub jakiegokolwiek innego stanu.

•    Europejska Karta Społeczna (1961 - Polska 1997), w której zawarte są m.in. następujące postulaty: Każdy będzie miał możliwość zarabiania na życie poprzez pracę swobodnie wybraną. Osoby niepełnosprawne mają prawo do szkolenia zawodowego, rehabilitacji oraz readaptacji zawodowej i społecznej, bez względu na przyczynę i rodzaj ich inwalidztwa.

•    Standardowe Zasady Wyrównywania Szans Osób Niepełnosprawnych (1993 r.)

•    Deklaracja warszawska wypracowana w trakcie konferencji pt. Prawa Człowieka a Osoby z Upośledzeniem Umysłowym w krajach Europy Centralnej i Wschodniej (Warszawa, 2-4 października 1995 r.), uwzględniającą w swej treści następujące zapisy: Osoby z upośledzeniem umysłowym są takimi samymi ludźmi i obywatelami, jak wszyscy inni. Te prawdy powinny być oczywiste oraz: Wszystkie osoby z upośledzeniem umysłowym muszą mieć zagwarantowaną możliwość petnego uczestnictwa w życiu społecznym i rodzinnym.

•    Deklaracja madrycka z 2002 roku, w której sformułowano w sposób jednoznaczny następujące postulaty:

Nic o,