5833211713

LITERATURA PIĘKNA. WIEDZA O LITERATURZE 339

Niemna”, oferowany egzemplarz jest bez nut. Okładki broszurowe po fachowej konserwacji, stan bardzo dobry. Rzadkie.

Lit.: A. Semkowicz, Wydania dzieł Adama Mickiewicza w ciągu stulecia, s. 24-30; A. Semkowicz, Bibliografia utworów Adama Mickiewicza, poz. 237.

(Patrz tablica XXXV oraz ilustracja)

- Pierwoduk „Ody do młodości” -

869.    [Mickiewicz Adam]. Polihymnia czyli piękności poezyi autorów tegoczesnych dla miłośników literatury polskiey. Wydane przez Jana Juliana Szczepańskiego. Tom III. Lwów 1827. Wyciśnięto u Piotra Filiera, s. 151, [1], acc.:

Polihymnia czyli piękności poezyi autorów tegoczesnych dla miłośników literatury polskiey. Wydane przez Jana Juliana Szczepańskiego. Tom IV: Wybór pism Adama Mickiewicza. Lwów 1827. Wyciśnięto u Piotra Pillera, s. 179, 19,5 cm, współopr., opr. z epoki pł., brzegi kart prószone.    2400,-

Dwa tomy z pięciotomowej antologii wierszy poetów polskich wydana przez Jana Juliana Szczepańskiego (1796-1869) - filologa, nauczyciela języka polskiego w szkołach lwowskich. Poz. 1. Tom trzeci zawiera utwory Kazimierza Brodzińskiego i Antoniego Edwarda Odyńca. Na stronach 108-111 przedruk wiersza Adama Mickiewicza „Panicz i dziewczyna” (pierwodruk ukazał się w drugim tomie „Poezyi" A.E. Odyńca w 1826 r.). Poz. 2. Tom czwarty w całości poświęcony Adamowi Mickiewiczowi. Zawiera wybór utworów drukowanych wcześniej w wileńskich tomikach poetyckich: Dziady, część II i IV, Pierwiosnek, Romantyczność, Świtezianka, Żeglarz, Dudarz, Rybka, To lubię, Pani Twardowska, Powrót taty, Lilie, Kurhanek Maryli, Wybór sonetów. Na stronach 5-7 pierwodruk „Ody do młodości”. „W handlu antykwarskim spotyka się „Polihymnię" nawet często, ale... bez tomu czwartego, który widocznie najwięcej był rozchwytywany” (A. Semkowicz). Nieaktualne pieczątki własnościowe. Otarcia oprawy, pojedyncze ślady po owadach, miejscami charakterystyczne zażółcenia papieru, błędy w paginacji - ciągłość tekstu zachowana. Rzadkie.

Lit.: A. Semkowicz, Wydania dzieł Adama Mickiewicza w ciągu stulecia. Lwów 1926, s. 31-33; A. Semkowicz, Bibliografia utworów Adama Mickiewicza, Warszawa 1958, poz. 238, 239.

(Patrz ilustracja na stronie następnej)

870.    Mickiewicz Adam. Poezye. T. 1-4. Paryż 1828-1832. U Przedsiębierców Barbe-

zat i Delarue (t.1-2), U Przedsiębiercy J. Barbezat (t.3), Nakładem Autora (t.4), s. [4], VII, [3], 236, portret 1 (staloryt); [4], 216; [4], XII, 178; 285, [3], 16,5 cm, współopr., opr. pł. ze złoć. na grzbiecie.    16 000,-

Czterotomowe wydanie poezji Adama Mickiewicza stanowiące paryski debiut poety, który okazał się wielkim sukcesem literackim, edytorskim i handlowym (wszystkie tomy rozeszły się „na pniu"). Wydanie powstało z inicjatywy Leonarda Chodźki i, jak pisze Semkowicz, Jest najpiękniejszą edycją „Poezji” Mickiewicza i naprawdę istnym cackiem typograficznym". Tomy 1-2 ukazały się nakładem Leonarda Chodźki i hr. Klementyny Ostrowskiej (o której L. Chodźko napisał we wstępie: ta „zacna dama, Polka, a do tego Litewka... dochód z całej edycji ofiarowała... autorowi”); tom 3 nakładem J. Barbezata; tom czwarty wydany został przez Eustachego Januszkiewicza i Aleksandra Jełowickie-go. W poszczególnych tomach wydrukowano: w tomie 1 (wydanym w nakładzie 1000 egz.): Ballady i romanse, Wiersze różne, Grażyna, Epilog; w tomie 2: Dziady (Upiór, część II, część IV), Sonety, Sonety krymskie, Do Joachima Lelewela, Pożegnanie Child-Harolda, Do M***, wiersz napisany w r. 1822; w tomie 3: Konrad Wallenrod, Oda do młodości, Sen, z Lorda Byrona, Nowy Rok, Panicz i dziewczyna, Wiersz do imionnika Ludwiki Mackiewiczównej, Do Aleksandra Chodźki, Basza, Chór strzelców, Euthanasia, Toasty. Druk tomu 4, wydanego w nakładzie 2000 egzemplarzy, ukończono w połowie listopada 1832 r., dystrybucję wstrzymano jednak na kilka tygodni, aby uśpić czujność zaborców i ułatwić przemyt do kraju. Tom zawiera pierwodruk III części „Dziadów” (tzw. „Dziady” drezdeńskie). Poemat, napisany w Dreźnie w marcu i kwietniu 1832 r., zadedykowany został przez autora „...spółwygnańcom za miłość ku ojczyźnie prześladowanym, z tęsknoty ku ojczyźnie zmarłym w Archangielu, na Moskwie, w Peterburgu, narodowej sprawy męczennikom”. „W kraju przyjęto Dziady z zapałem. Nie mogło to ujść uwadze władz zaborczych, które wskutek tego rychło zabroniły kolportażu i rozpowszechniania wydań paryskich Mickiewicza. Posiadanie poezyj Mickiewicza narażało na wygnanie na Sybir lub wzięcie w sałdaty" (A. Semkowicz). Na końcu tomu znajduje się