6161619428

W1923 roku Smekal zwraca uwagę, że w promieniowaniu rozproszonym powinny się pojawiać obok fotonów hv₀ fotony o częstościach różnych od częstości promieniowania padającego

W1925 roku Kramers i Heisenberg opracowali kwantowomechaniczną teorię rozpraszania, która przewidywała, że wśród rozproszonych fotonów znajdują się nie tylko fotony hv₀, lecz także fotony o częstościach v₀±v_oscrot.

W1927 roku Dirac opracował kwantowomechaniczną teorię rozpraszania

W1928 roku pojawiają się publikacje fizyka hinduskiego Chandrasekhary Venkaty Ramana (Naturę, 121,501,1928) oraz dwóch fizyków radzieckich G.D. Landsberga i L.l. Mandelstama (Naturwissenschaften, 16, 557,1928), w których donosi się doświadczalne odkrycie zjawiska przewidzianego przez teoretyków odpowiednio w cieczach m.in. w benzenie oraz w krysztale kwarcu

H Nagroda Nobla z Fizyki - 1930 za " odkrycie rozpraszania światła połączonego ze zmianą długości fali,, dla Chandrasekhara Venkata Raman, University Kalkuta, Indie