6800810285

Hydroenergetyka w Unii Europejskiej Autor: dr inż. Tadeusz Zbigniew Leszczyński (Biuletyn Urzędu Regulacji Energetyki - nr 6/2009)

Zasoby paliw kopalnych, wskutek nadmiernego zużycia, ulegają stopniowemu wyczerpaniu¹*. Zgodnie z powszechnie panującym przekonaniem niewyczerpane są natomiast, a zdaniem niektórych wręcz utrzymują się na stałym poziomie²*, zasoby energii odnawialnej. W niniejszym artykule autor unika polemiki z powyższą tezą. Do odnawialnych źródeł energii zalicza się m.in. energię: wiatru³*, Słońca⁴* i wody, przy czym ostatnia z wymienionych może być pierwotnym źródłem energii (podczas naturalnych procesów przemiany energii takich jak: parowanie, topnienie lodu i śniegu, opady), bądź jej nośnikiem (prądy oceaniczne, źródła geotermalne, czy np. pływy wód wywołane grawitacją).

Obecnie hydroenergia najczęściej jest utożsamiana z siłą płynącej wody wykorzystywanej do produkcji energii elektrycznej, która w przypadku wielkich hydroelektrowni, takich jak np. zbudowane wraz z Zaporą Trzech Przełomów w Chinach, może służyć do zaspokajania potrzeb znacznych obszarów kraju. Wspomnieć wypada, że już starożytni Grecy wykorzystywali energię rzek do obracania kół wodnych, które z kolei służyły do mielenia pszenicy na mąkę. Zaś początki współczesnego wykorzystania energii wody łączone są z produkcją energii elektrycznej przez Wodospad Niagara (1881 r.), którą stosowano do oświetlania ulic oraz z pierwszą hydroelektrownią na rzece Fox w stanie Wisconsin w USA (1882 r.). Natomiast pierwszą firmą wykorzystującą turbiny wodne do produkcji energii elektrycznej była Michigan's Grand Rapids Electric Light and Power Company, która uczyniła to w 1880 r.

Hydroenergetyka jest współcześnie najbardziej rozwiniętym spośród działów energetyki wykorzystujących źródła energii odnawialnej i produkuje ok. 16% światowej energii elektrycznej (rys. 1).

15,70

□    Węgiel

■    Gaz ziemny

□    Woda

□    E. jądrowa

■    Ropa naftowa

□    Pozostałe odnawialne źródła energii

Rysunek 1. Globalny energy mix w 2005 r. (Źródło: opracowanie własne)

1

¹¹ Por. T.Z. Leszczyński, Bezpieczeństwo energetyczne Unii Europejskiej do 2030 roku. Prezes URE - Biblioteka Regulatora, Warszawa 2009.

2

²¹ Por. W.M. Lewandowski, Proekologiczne odnawialne źródła energii, WNT, Warszawa 2007, s. 67.

3

   Por. T.Z. Leszczyński, Rozwój energetyki wiatrowej w Unii Europejskiej, Biuletyn URE Nr 2/2009, s. 39-51.

4

   Por. T.Z. Leszczyński, Perspektywy energetyki słonecznej w Unii Europejskiej, Biuletyn URE Nr 5/2009, s. 67-75.