7292100206

jących na wartościach modułu sprężystości masywu skalnego, obliczonych ze wzoru

E_g = 25 logQ    (4.137)

gdzie Q - wskaźnik dla wyznaczania właściwości masywu skalnego według Bartona.

Na rysunku 4.137 przedstawiono krzywe wyznaczone z równań zawierających wskaźniki RMR i Q wraz z wynikami pomiarów deformacji przeprowadzonych przez Bieniawskiego oraz Serafina i Pereirę. Z przebiegu krzywych wynika, że zależność Serafina i Pereiry jest najbardziej zgodna z przebiegiem punktów przedstawiających pomiary deformacji in situ.

Wskaźnik Q

0.01 0.04    1.0 4.0 10    40 100 400

Wskaźnik RMR

Rys. 4.137. Prognoza wartości modułu deformacji in situ

Spękany górotwór ma mniejszy moduł sprężystości i moduł odkształcenia podłużnego niż lita, niespękana skała. W celu ilościowego przedstawienia różnic między wartościami obu modułów przeprowadzono wiele testów laboratoryjnych i badań in situ, na podstawie których opracowano zależność wyrażającą iloraz modułu odkształcenia podłużnego spękanego górotworu i modułu odkształcenia litej skały

EsklKn

lKn+E_Sk

(4.138)

gdzie:

E_g - moduł odkształcenia podłużnego spękanego górotworu, MPa;

E_Sk - moduł odkształcenia litej skały, MPa;

K_n - sztywność normalna pojedynczych spękań (naprężenie normalne na jednostkę osiadania spękanego górotworu), MPa/cm;

/    - średni odstęp spękań, cm.

Według badań Coona i Merrita, przeprowadzonych na gnejsach, wapieniach i piaskowcach, wartość stosunku modułu odkształcenia spękanego masywu i litej skały wynosi najczęściej 0,1-0,4 (Kidybiński 1982).

200