7349811338

51

Luty 1957

Cl- Ok"

OH

I

OH

dclfinidyna R=R'=R"=H petunidyna R=CH₃,R'=R"=H malwidyna albo syringidyna R=R'=CH₃,R"=H hirsutydyna R=R'=R"=CH_a

Wyjątek stanowi tylko apigenina i zawierająca azot — betanina. Rozpatrując połączenie aglukonów — anto-cyjanidyn z resztą cukrową można powiedzieć, że większość antocyjanin należy do 3-monozydów i 3,5-dwu-monozydów, natomiast 3-biozydy znacznie mniej są rozpowszechnione i raczej rzadsze.

We wszystkich trzech zasadniczych związkach przy stapianiu z alkaliami stwierdzono obecność floroglu-cyny i kwasu fenolokarbonowego kwasu protokatecho-wego.

Charakter amfoteryczny, jaki wykazują antocyjani-dyny, uwarunkowany jest obecnością tlenu. Daje się on wyjaśnić budową oksoniową tych związków.

Taką substancję oksoniową odkryli Decker i von Fallenberg; nazwano ją chlorkiem benzopiryliy-wym, o następującym wzorze:

Co do budowy i własności chlorku benzopiryliowego panują dość różne poglądy. W roku 1836 H i 11 i D i 1-they wypowiedzieli się przeciw budowie oksoniowej, sugerując, że są to sole karboniowe lub karbeniowe.

Dla uproszczenia w dalszym ciągu rozpatrywać będziemy strukturę oksoniową, jako wygodniejszą.

Badania Kostaneckiego, Willstattera. Robinsona, Frendenberga i innych wykazały, że antocyjanidyny są grupą substancji zajmujących pośrednie miejsce w procesach utleniania pomiędzy flawonolami i katechinami.

Porównanie wzorów ilustruje powyższe wywody.

OH

kwcrcctyna (flawonol)

OH

OH

d,l —epikatcchina cyjanidyna (antocyjanidyna)

Przemiany powyższe prowadzą do przyjęcia założenia o fotochemicznym przebiegu reakcji prowadzących do powstania tych związków w komórkach roślinnych. G. M. Robinson i R. Robinson wypowiadają pogląd, że w roślinie mogą powstawać jednak niezależnie od siebie flawony i antocyjany przez przemiany w drodze utleniania.

Ciekawe byłoby wyjaśnienie, w jaki sposób tak blisko spokrewnione związki antocyjanowe mogą dać takie bogactwo kolorów u kwiatów i owoców. Na to składa się szereg czynników. Jednym z takich są grupy wodorotlenowe. Zwiększenie się liczby grup wodorotlenowych w drobinie powoduje zmianę barwy od pomarańczowej do niebiesko-czerwonej w środowisku kwaśnym.

Także pH soku komórkowego, które w jednych częściach roślin jest bardziej zasadowe niż w innych, może być przyczyną zmiany zabarwienia.

Barwa antocyjanin w roztworze kwaśnym zależy także od niektórych substancji organicznych i nieorganicznych. Do najważniejszych kopigmentów organicznych wpływających na zmianę barwy zaliczyć można flawony, taniny i ksantony, a spośród substancji nieorganicznych kompleksy o typie wyżej omówionych soli oksoniowych, przede wszystkim wapnia i magnezu oraz sodu. Spośród subtancji nieorganicznych największe zmiany w zabarwieniu powodują sole żelaza III-wartościowego.

Z powyższych zestawień staje się jasnym, że odcień zabarwienia kwiatu zależny jest od wszystkich omówionych czynników.

Budowa strukturalna naturalnych antocyjanidyn potwierdzona została syntezami dokonanymi przez Kostaneckiego, Willstattera i Robinsona.

Spośród spotykanych najczęściej barwników antocy-janowych można wymienić następujące:

Pelargonina — jest głównym barwnikiem występującym w szkarłatnych kwiatach pelargonii (Pelargo-nium zonale)

Cyjanina — barwnik niebieski bławatków (Cen-laurea cyanus) i kwiatów róży (Rosa gallica)

Ideina — występuje w łupinie borówki brusznicy (Vaccinium vitis idaea)

Delfinina — została stwierdzona w kwiatach ostróż-ki (Delphinium consolida)

Malwina — jest barwnikiem wykrytym w płatach kwiatowych malwy czarnej (Althaea rosea var. nigra).

Violanina — barwnik bratków polnych (Viola tri-color).

Peonina — została wykryta w kwiatach piwonii (Pe-onia arborea)

Petunina — jest związkiem wydzielonym z kwiatów petunii (Petunia hybrida)

T