7483798399

W TERENIE

Generalnego Lasów Państwowych z 14 lutego 1995 r. w sprawie doskonalenia gospodarki leśnej na podstawach ekologicznych. Rębnia tychowska świetnie wpisała się w ówczesne tendencje.

NOWATORSKI ZABIEG HODOWLANY

Rębnia tychowska polegała na wprowadzaniu gatunków liściastych w początkowej fazie odnawiania na założonych gniazdach. Były one przeznaczone na podszyt, drugie piętro lub domieszkę liściastą. Następnie, wykorzystując obsiew boczny lub z pozostawionych nasienników, uzyskiwano odnowienie naturalne gatunków lekkonasiennych, czyli: sosny (pomiędzy bukiem), grabu (pomiędzy dębem) lub brzozy (pomiędzy bukiem). W efekcie powstawała uprawa, w której skład wchodziły gatunki wprowadzone sztucznie oraz naturalnie. W zależności od roli, jaką miało spełniać odnowienie naturalne (produkcyjnej - sosna, pielęgnacyjnej - grab, funkcji przedplonu i osłonowej —brzoza), dobierano do założonych celów hodowlanych zabiegi pielęgnacyjne (przerzedzanie samosiewów, ogła-wianie, usunięcie przedplonu).

Podobne koncepcje postępowania hodowlanego znalazły się w „Zasadach hodowli lasu” z 2003 r. Dwa warianty realizacji rębni tychowskich zostały zdefiniowane jako odrębne rębnie: gniazdowa Ilia (gniazdowa zupełna) oraz Illb (gniazdowa częściowa). Oczywiście „Zasady" uwzględniały dorobek wielu pokoleń praktyków i przedstawicieli nauki leśnej, jednak zbliżone do nich cięcia realizowano w praktyce od dawna właśnie w Tychowie.

Obecnie w Nadleśnictwie Tychowo można już oceniać efekty tych koncepcji — powstałe młodniki sosnowe z dużym udziałem buka w podszycie. Dalsze postępowanie hodowlane ukierunkowane jest na pielęgnowanie obu pięter, z nastawieniem na połączenie produkcyjnej roli piętra górnego oraz pielęgnacyjnej — piętra dolnego. Perspektywa 15-20 lat jest dla każdego drzewostanu zbyt krótka, aby móc wysuwać ostateczne wnioski. Wszystko jednak wskazuje na to, że najtrudniejszy okres juwenilny tych drzewostanów przebiegł optymalnie. Mimo wielu problemów, związanych choćby z wysokimi stanami pogłowia

Nowatorskie koncepcje realizowane w Tychowie obroniły się same jeleniowatych, drzewostany te rokują bardzo dobrze.

SKUTECZNIE I EKOLOGICZNIE

Istotnym problemem, z jakim przyszło się zmierzyć tutejszym leśnikom, były szkody od zwierzyny płowej. Oprócz podstawowych metod, stosowanych w większości nadleśnictw, w Tychowie postanowiono sięgnąć po inne i -jak się okazało - skuteczne pomysły. Jednym z nich były założone wiele lat temu poletka zgryzowe. Są to kilkunastokilometrowe pasy podsadzeń grabowych pod liniami energetycznymi. Gatunek ten skutecznie odciąga zwierzynę od upraw leśnych.

Kolejną ciekawą koncepcją ekologiczną ukierunkowaną na lepsze zagospodarowanie łowieckie drzewostanów było wprowadzanie świerka pospolitego w otoczeniu bagien, oczek wodnych lub w drugim piętrze drzewostanów. Pełnił on dla zwierzyny dodatkową funkcję osłonową oraz uzupełniał żer pędowy.

Praktyką hodowlaną było utrzymywanie świerków wchodzących

181SŁOS LASU I STYCZEŃ 2012