7652914991

wpisy dadzą wynik pomyślniejszy.

Powyższy obraz dziejów sem.śmiemy twierdzić to z całym naciskiem - dowodzi, że zakład ten,z powodów dostatecznie wyłur-szczonych wy żej,posiada doniosłe znaczenie tak dla sprawy kształcenia nauczycieli,jak również ze względów ogólnopaństwowych.Miarodajne czynniki nie powinny nie doceniać tego znaczenia kresowej placówki naukowej,lecz owszem ułatwić jej tylu przeszkodami tamowany rozwój przez zrealizowanie projektu budowy w Ostrzeszowie gmachu seminaryjnego.

Ostrzeszów,w czerwcu 1927 r."

Dalsze lata istnienia seminarium nauczycielskiego w Ostrzeszowie, to kontynuacja zapoczątkowanego dziełs od 1920 roku.Do końca swojej działalności zakończonej w roku szkolnym 1934/35 seminarium podnosiło stopniowo poziom nauczania swoich wychowanków w procesie realizacji programu dydektyczno-wychoweczego przys łych nauczycieli,borykając się stale z wieloma trudno^sciami,a w tym braku bezy kolaloweji wyposażenia.Kilkakrotnie usiłowano rozpocząć budowę gmachu dla szkoły i interna tu.Planowano pobudowanie pawilonów internatu w "lasku klasztornym".Projekt ten zaniechano z chwilą podjęcia decyzji przez Magistrat Miasta Ostrzeszowa o budowie dużego gmachu internatowego dla uczniów Miejskiego Gimnazjum i Seminarium przy ul.Krakowskiej / obecnie gen.Sikorskiego /.Jednak z powodu zaistniałego kryzysu gospodarczego w kraju i braku odpowiednich funduszów z budżetu miasta i władz oświatowych, wstrzymano budowę tego gmachu,które go przejęli od 1932 r. ks,ks.Salezjanie i dokończyli budowę dla własnych potrzeb.

Zapoczątkowany w 1920 roku proces repolonizacji nauczycieli Folaków-ewangelików w ostrzeszowskim seminarium ewangelickim, zachwiał się w 1933 roku po dojściu Hitlera do władzy w Niemczech.Wśród niektórych uczniów i absolwentów wyznania ewangelickiego można było zaobserwować,że ich stosunek do Polski uległ zmianie.Pod wpływem propagandy i nacisku Niemców,zrzeszają się potajemnie w działającej już na naszym terenie V kolumnie.Nie

wszyscy jednak nauczyciele i uczniowie wyznania ewangelickiego