7960663199

Wschód słońca na morzu jest czemś tak pękucui. że najbardziej zatwardziałych cyników i materialistów zmusza do schylenia czoła przed urok 2ni i potęga natury. Ludzi, ..uicotrzaskanyclf z codz enno-ścia icgo zjaw ska, ludzi, przy.cż-dżajacycli z głębi kraju i wyb eraja-cych sc z rybakami nad ranem na morze specjalnie d a podziwiali a wschodu słońca- wprawia ono w stan c chei i rzewnej ekstazy.

Wachtowy marynarz me entuzjazmuje sc zbyino prom ennem pięknem, otwisraaccm sę przed jego oczyma. Wolałby coprawda dobrze s ę przespać, n ż podz w ać cuda przyrody. Raźn ej mu jednak na duszy Przepękny spektakl skraca długie chwile czuwania. Zresztą poza nim i podof cerem wachtowym, zjaw aja się też inne „żyjące** pc-stace. Oto powolnym krokiem, tra-geznie wykrzyw ajac gębę od strasz! wego ziewania- wyłazi roze-span\ kucharz, łdz c rozpa ać ogień i szykować „strawę doczesna*' dla całej marynarsk ei braci, pogrążone J2szc/c w najsłodszym, najtwardszym. porannym snę.

Lecz oto z tuku oficerskiego pomieszczeń a wysuwa się sylwetka dyżurnego ofcera. Zn-ptichu ętemi. zmęczjncm^: oczyma wodzi przez chwilę v>o horyzoncie.

Wbrew wszelkim zasadom h gie-ny zapala papierosa. Kika głębok^:ch poc acn ęć dymu w płuca i uź mii „lepiej". Odrzuca zaczętego papierosa. bo zbl ża s;ę doń b egieni wachtowy podoiiccr. aby stereotypowo zameldować, że „podczas wachty n c n e /aszlo". Odyhy cos zaszło — rozmyś’a ofeer -- ohudzo-noby przecież muc wśród nocy. Wiadomo w ęc. że „nic nie zaszło" Wygląda taki meldunek na zbyiccz-ną f:::ygę. Ae truJno- porządek musi być — „negatywne meldunki o-bow a/.u;a“.

„Cóż tain z pobudka?** — zapytują of cer. W tym samym czasie wachtowy warynarz wydzwana godzinę p atą trzydzieści — w ęc podoi cer wachtowy, uderzając ob-casanr, rzuca swoje -.tak jest** » biegn e do marynarsk ego pomieszczenia. Za chw lc słychać w ydo-bywa ace się z tego pom e szczur.! a śwdru ace trele gwizdawki.

Okręt zaczyna żyć. Cora^ głośnej coraz ruchliwiej i coraz intensywniej przejaw' a się okrętowe życie.

Otwierają się wszystkie minima-tory " wszystk c nki i wszystkie dizwi: — to wietrzenie pomc-szczeń. W mgnicn u oka zn kaa marynarskie łoża — mocne, płóc ćmie hamak .

Już załoga stoi na zbiórce. Już zgodnym chórem śpewaja wszyscy .iłC edy ranne wstaja zorze**. Po modlitwę parę m nut g mnastyki i wreszc e bieg eni po śn adanie. F^d-rannego wiosłow an a dz:Ń n e będzie. gdyż okręt szykuje się do od-

***) okrągłe ok enka na okręcie.

kotw czcn a. Łodzie podn cs one. Załoga maszynowa przy pracy. Podnoszą parę w kotłach, przeg a-daja mechanizmy. .

Zapow’adajac2 się odkotwóczcme jest przy knowane szczególne radosne. Bo ma być 10 dalsza- samodzielna podróż.

Dowódca dyw zjonu zezwol i okrętowi udać się na obce wody, pod brzegi zaprzyjaźnionej Lstonj*. Władze estońsk e zostały już na wfa-śc wei drodze o tern powiadonfonc; pal wo da okrętu jest w porcie gdyńsk m zamów one, prowiant na tydzień podróży przygotowany. A więc wszystko gotowe.

Okręt zaczyna drżeć i huczeć. To oddżwęki pracy maszyn i wszc-i-kich mechan zmów. przegrzewanych przed uruchom en>ęm do jazdy.

Ordynar.si oficerscy krzątała sę. Prędzej śmadanic, — odrazu po podn cs emu bandery odkotwiczc-n^:e.

C/.as b cgnic szybko. Już sygnalista z mostku kr/yczy „pięć ni nut przed", podnosząc flagę, poprzedzająca codzienna okrętowa ceremonię.

Jednocześnie kerownfc maszyn, służb ście prężąc s ę przed zastępca dowódcy, melduje m^:łym za-chodniopolskim akcentem swoje nie-zmenne: ..Pan e poruczniku! Mc-duję maszyny, gotów!".

Zastępca dow'ódcy obchodź¹ szybkim krok cm cały okręt. odbery poszczególne meldunki, sprawdza czy wszystko jest w porządku i wreszcie, stajać przed dowódca, mcldti e: ..Panie komandorze! Melduję okret gotów do odkotw czc-n^:a“. -

Jeszcze została jedna in nuta do podneseria bandery. Wszyscy oi-cerowic i cała załoga wolna od ornych prac (w kotłown ach i w maszynach) na pokładź e na zb:órce. Wreszcie doatuie z mostku okrzyk sygna/sty: „Czas upłynął".

Ofccr dyżurny koinenderuic. .Baczność! Banderę podnieś!*. Wszyscy zastygają w bezruchu, o-ficerowie salutują- Podoi cer wachtowy wykonywa na bosmańsk ul gwizdku przep sow y przeciągły św st. Dwóch marynarzy wolno i miarowo wc aga banderę na ruiowc drzewce. Czynność tę wykony wuja z powaga, granicząca niemal z nabożeństwem.

N c w tern dziw nego. Bandera iest św ctośeia dla okrętu. Będąc godłem i relkw'a całego narodu, jest ona jednocześnie sztandarem okrętu.

Bandera wojenngo okrętu odgrywa ro ę symbolu, wskazuucego wszystkim na nieug.ętość poczuc c własnego honoru i w łasnej s ły państwa. Toteż artykuł 726-ty Regula-inmi Służby Okrctowei mów', że ..Ne w olno spuścić bandery wo en-nej przed żadnym nnym okrętem wojennym, lub jukimkowick innym statk cm. z wyjątkiem potrzeby zwróceń a ukłonu, oddanego bandera".

A w ęc poranna ceremonia pod-mes^:cn a bandery ukończona. Z chwiia. gdy bandera dotkneła szczytowej gałki drzewca, podoficer wachtowy ostro urywa świst, of -cer dyżurny podaje komendę „Spo-cznjl".

Natychmiast potem na rozkaz dowódcy wszystkie elektryczne dzwonki, rozrzucone po całym okręcie. d/wonia „alarm manewrowy" do odkotwiczenia.

Wszyscy pędza biegiem na swoje stanowiska. Warczy winda kotwiczna. wydajająca mokra, stalowa linę.

Bosman, manewrujący na dziobie przy podnoszeniu kotwicy. w^fznos rękc do Kóry. „Kotwica nad woda!". Brzęczą dzwonki telefonu maszynowego. przenoszącego rozkazy dowmdcy do maszyn. Zakotłowała się w'oda za rufa okrętu. I oto , Podhalanin" znów w biegu.

Narazić tylko pół godz^:ny marszu. Bo oto już port w Gdyni. Ne krypie ropowej rozpoznają ..Podhalanina". dla którego zamówione było paliwo. Robotnicy krzataja sie przygotowują w^eże i pompy. Po cłrwili ładuja n^:etylko ten groźny i zarazem dobroczynny płyn. Akura: dobiła motorówka dostawcy towarów wolnocłowych. Z. burty na burtę przerzucała ładunek miły smaczny. Lecą „skrzynie witamin" To pomarańcze dostarczone bez o-płat celnych. łam dalej worki z ci-krem. A tam tytoń i papierosy, wreszdc trochę wina.

Wszystko to uzyskuje zało.. okrętu po cenach niskich, na zas„ dach prawa, pozwalającego okrętom. wyruszającym w dalsza podróż. zakopywać niektóre towary, zwolnione całkowicie od opłat celnych.

Ruch i pośpiech niesamowity Ścisłe oblczenie nawigacyjne nakazuje wyruszyć w' podróż o godzinie łO. Przv zastosowaniu ekono micznej szybkości, wynoszącej I* niH morskich na godzinę, czyli ł^r węzłów, osiągn ę sic punkty wyty czonej marszruty w oznaczonyu czasie.

Wreszcie kierownik maszyn melduje ukończenie brania ropy. F^Jod-oficer prowiantowy melduje załatwienie wszcłfc ch sw oich spraw. Zastępca dowódcy znów szybkim krokiem obiega całv okręt. Wszystkt gotowe do podróży.

Dowódca wraz z oiicerem nawigacyjnym na mostku, likładaja mapy. według kolejności, w iakiej będę użyte. Zastaje ich tam zastępca dow-ódcv. Krótki meldunek i znów na dźwięk elektrycznego dzwonka wszystko begnie i pędzi na swoje manewrowe stanowiska

Okręt wysuwa się z portu. Zrazu powoli, lecz wkrótce nabiera szybkości. Ped okrętu i dość mocny wiatr rozwiewają podniesiony na rei masztu sygnał. To .Podhalami" podniósł swoje flagi „rozpoznawcze". przechodząc wzdłuż burty. stojącego na kotwicy O. R. P „Bałtyk". Powiewa bowiem na nim flaga admirała, dowódcy floty.