8228807891

50 -lecie Polskiej Radiolokacji

Nowym rozwiązaniem był także opracowany w WZR RAWAR wskaźnik radiolokacyjny panoramiczny WRP-10, w którym zastosowano cyfrowe generatory przebiegów odchylających, a w późniejszych wersjach wprowadzono także elementy zobrazowania syntetycznego.

W stacji NAREW podjęto również próby estymacji wysokości, bazujące na dwuwiązkowej charakterystyce pokrycia i wykorzystujące technikę mono-impulsową amplitudową. Ten eksperyment generalnie się nie powiódł, głównie ze względu na bardzo ograniczone pokrycie w elewacji i w efekcie bardzo mały zakres użytecznej charakterystyki pelengacyjnej anteny. Przy tej okazji jednak „przećwiczono” wiele interesujących problemów, w tym opracowano tzw. generator znaków wizyjnych, który pozwalał wyświetlać w czasie rzeczywistym proste znaki graficzne na ekranie tradycyjnego wskaźnika P jedynie przez modulację jasności plamki, bez ingerencji w układ odchylania.

Stacji NAREW wyprodukowano kilkadziesiąt egzemplarzy, z czego kilka zostało wyeksportowanych w pomyślnych dla eksportu polskiej radiolokacji w latach 80.

W 1963 r. zakończono badania wysokościomierza BOGOTA stanowiącego modernizację radaru NYSA B. M.in. zastąpiono iskiernik w modulatorze przełącznikiem tyratronowym, wprowadzono lampę o fali bieżącej do układów odbiorczych, zastosowano we wskaźniku RH kineskop o średnicy 30cm. Dzięki modernizacji uzyskano zasięg 240 km dla samolotu IŁ-28 i zasięg 190 km dla samolotu MIG-17 (dla prawdopodobieństwa wykrycia 0,5). Dokładność pomiaru wysokości wynosiła 700 m na odległość 140 km. Czas obrotu kabiny antenowej o 180° zmniejszono do 7 s.

W wyniku dalszych prac opracowano wysoko-ściomierz BOGOTA M przewidziany do współpracy ze stacją JAWOR M. Wprowadzono system tłumienia ech stałych, wskaźnik RH z elektronowymi liniami wysokości i prostokątnym zobrazowaniem.

Rys. 3.8. Wysokościomierz BOGOTA

Rys. 3.9. Wysokościomierz BOGOTA M