8228807894

50 -lecie Polskiej Radiolokacji

Wahania anteny w elewacji regulowane były od 1 do 10 wahnięć na minutę w kącie 0 do 30° . Obroty w azymucie regulowane były od 0,5 do 2 obr/min. oraz możliwe było sektorowanie wokół wybranego azymutu. Dokładność określenia wysokości bezwzględnej wynosiła 500 m na odległości 140 km, a wysokości względnej - 200 m. Antena miała rozmiary 1,7 x 7,0 m oraz szerokość wiązki w azymucie 4,2° i w elewacji 1,2°.

W wysokościomierzu zastosowano wysokosta-bilną heterodynę. Uzyskano współczynnik szumów odbiornika mniejszy od 7,5 dB. Pobór mocy (bez ogrzewania) wynosił 7 kW.

Kolejnym wysokościomierzem opracowanym w WZR RAWAR w 1972 r. był wysokościomierz NIDA.

Radar pracował w systemie diversity częstotliwości i posiadał dwa nadajniki magnetronowe na lampach MI-29.

Na wejściu odbiornika znajdowały się wzmacniacze na lampach o fali bieżącej o współczynniku szumów 6dB. Zastosowano szereg układów przeciw zakłóceniom czynnym i biernym, w tym TES koherentny, autokoherentny i różnicowy oraz układy cyfrowej współpracy z zestawem automatyzacji procesów zdejmowania i przetwarzania informacji powietrznej. W skład wysokościomierza wchodziło 5 jednostek jezdnych. Wysokościomierz produkowany był seryjnie w znacznych ilościach.

Rys. 3.11. Wskaźnik RH wysokościomierza NIDA

Rys. 3.10. Wysokościomierz NIDA

W wysokościomierzu tym zwiększono zasięg wykrywania i pomiaru wysokości do 240 km przy wykrywaniu samolotu odrzutowego z prawdopodobieństwem wykrycia 0,9. Dokładność pomiaru wysokości wynosiła 500 m na odległości do 140 km.

W wysokościomierzu zastosowano antenę reflektorową o rozpiętości 10 x 2,2 m i szerokości wiązki: 3° w azymucie, 0,9° w elewacji. Elektrohydrauliczny system napędu anteny zapewniał zarówno wahania anteny w kącie -2° do +30° z częstotliwością 2 do 14 wahnięć na minutę, jak i możliwość pracy z pojedynczym cyklem.

3.4. Stacja radiolokacyjna do wykrywania celów nisko lecących NAREW

Radary do wykrywania obiektów nisko lecących stanowią specjalną klasę wojskowych radarów ostrzegawczych, które mają do wykonania szczególnie trudną misję. Opracowywanie tej klasy urządzeń rozpoczęto na początku lat 70. ubiegłego wieku. Stały się one z czasem specjalnością WZR RAWAR. Pierwszym z serii radarów do wykrywania celów nisko lecących było urządzenie NAREW, którego prototyp wykonano w 1975r.