8473660342

Rektorzy WSP/AP

Janusz Wojtycza

Z okazji Jubileuszu 60-lecia Uczelni zamieszczamy poczet rektorów sprawujących tę najwyższą funkcję od początku istnienia Uczelni, tj. od roku 1946,

aż po dzień dzisiejszy

Stefan Szuman

Rektor w latach 1946-1948

w Krakowie, a 1 października 1946 r. - mianowany pierwszym dyrektorem tej Uczelni. Kierował nią do 1948 r. Równocześnie, do roku 1951, prowadził wykłady z psychologii i wychowania estetycznego.

Zakres zainteresowań badawczych prof. Szu-mana był bardzo szeroki, obejmował: sztukę dziecka i wychowanie estetyczne, psychologię wychowania fizycznego i sportu, rozwój procesów i funkcji psychicznych dziecka, rozwój oso-bowości człowieka z dominującą problematyką 13

psychologii rozwojowej i wychowawczej. Szcze- -

golną uwagę poświęca! badaniom rozwoju mowy i myślenia dziecka; stał się w ten sposób prekursorem psycholingwistyki i zainicjował krakowską szkołę badawczą z tego zagadnienia. Opublikował ok. 200 prac naukowych, w tym kilkanaście książek. Do jego najważniejszych dzieł

Urodził się 2 stycznia 1889 r. w Toruniu, w rodzinie lekarza i społecznika Leona Szu-mana. Uczęszczał do gimnazjum w Toruniu. Studia medyczne odbył we Wrocławiu, Wiirzburgu, a także w Monachium, gdzie w 1913 r. uzyskał stopień doktora na podstawie pracy z dziedziny patologii. W czasie I wojny światowej, i do 1920 r., był lekarzem wojskowym. Brał udział w powstaniu wielkopolskim. Później pracował jako lekarz i wizytator higieny szkolnej Kuratorium Okręgu Szkolnego w Poznaniu. W 1926 r. w Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu, na podstawie pracy Sztuka dziecka, uzyskał tytuł doktora filozofii. W latach 1926-27 nawiązał kontakt z dwoma najprężniejszymi ośrodkami psychologii rozwojowej w Wiedniu i Genewie. W 1927 r. habilitował się w Uniwersytecie Poznańskim na podstawie pracy Badania nad rozwojem spostrzegania i reprodukowania prostych kształtów przez dziecko, a w 1928 r. otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego i objął kie- : rownictwo Zakładu Psychologii Wychowawczej w Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1934 r. został profesorem zwyczajnym i objął Zakład (później Katedrę) Psychologii UJ, którą kierował do roku 1961. Wykładał również w Instytucie Pedagogicznym w Katowicach. W czasie okupacji działał w konspiracji jako lekarz, ponadto prowadził tajne nauczanie. 11 maja 1946 r. został powołany na przewodniczącego Komitetu Organizacyjnego Państwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej I

Konspekt nr 1/2006 (25)