9814372332

029

potencjale wywołanym przez inne nukleony podobnie jak to jest w metodzie Hartree—Focka, wydaje się rzeczą rozsądną traktować oddziaływanie par nukleonów w ośrodku przedstawiającym uśredniony wpływ wszystkich pozostałych nukleonów. Trzj mając się tej zasady, można przy dużym wysiłku numerycznym wyprowadzić oddziaływanie dwóch nukleonów w materii jądrowej, a co za tym idzie energię materii jądrowej jako funkcję gęstości zakładając, że siły jądrowe pomiędzy nukleonami sa znane.

Siły między nukleonami zostały dość szczegółowo wyprowadzone z danych doświadczalnych rozpraszania nukleon-nukleon, tym niemniej powiększenie dokładności tych danych może zmodyfikować wyniki. Otrzymane wartości dla gęstości i energii materii jądrowej w stanie równowagi zgadzają się dobrze z cytowanymi uprzednio danymi doświadczalnymi. Te same obliczenia podają również ściśliwość (wartość której uprzednio cytowano), której jednak nie można łatwo porównać z danymi doświadczalnymi.

Zastosowanie tych teorii do obrazu powierzchniowego lub do jądra skończonego, natrafia na jeszcze większe trudności, tak dalece, że nie można jeszcze przeprowadzać podobnych rachunków z dostateczną ufnością.

Jeśli chodzi o ciepło właściwe, to zasada niezależności ruchu nukleonów stosuje się nie tylko do stanu podstawowego, ale również do stanów wzbudzonych (z wyjątkiem zjawiska unikania przez nukleony dużych wzajemnych zbliżeń, które prowadzi do odpowiedniej modyfikacji sił), pod warunkiem, że energia wzbudzenia nie jest zbj t wysoka. Obliczenia sugerują, że ciepło właściwe zachowuje się podobnie jak ciepło właściwe ciekłego ³He lub elektronów metalach, a 1 o z kolei sugeruje prawo w postaci E - 1 2yT². Obliczenia wartości współczj unika y z podstawowych praw nie są dotychczas znane.

Granice

Dyskusja dostępnycn dla nukleonów przejść (rys. 3) pokazała, że przejścia takie są wzbronicie z wyjątkiem par nukleonów posiadających energie tylko nieznacznie mniejsze od E_f. Isasze przybliżenia nie są więc słuszne dła pewnej małej liczby z ogólnej liczby nukleonów oraz dla mniejszej nawet części całkowitej energii oddziaływań. Błąd wynikający stąd nie wydaje się posiadać istotnego znaczenia dla większości własności materii jądrowej, pewne jednak własności są czułe na zachowanie się najbardziej energetycznych nukleonów. Jest rzeczą wysoce prawdopodobną, że materia jądrowa może znajdować się w stanie nadciekłości, podobnie jak elektrony w metalu nadprzew-odzącym. Tego rodzaju uściślenia mogłyby być istotne w odniesieniu do ciepła •właściwego w bardzo niskich temperaturach. Tym niemniej struktura poziomów energetycznych w pobkzu E_f zależy również od rozmiarów jądra. Rozmiary najcięższych nawet jąder są najprawdopodobniej zbyt małe, aby upodobniły sie one do materii jądrowej tak dalece, żeby problem nadprzewodnictwa omawianj