9965379417

Wszystkie pomiary powinny być zapisywane bez obróbki i przed zapisaniem odczytanej wartości nie należy przeprowadzać w pamięci żadnych, nawet trywialnych obliczeń. Wartość stałej sprężystości k obliczamy dla każdego pomiaru ze wzoru:

^x\

a następnie obliczamy wartość średnią z tych pomiarów.

Po wyznaczeniu współczynnika sprężystości sprężyny, dla poszczególnych obciążeń wyznaczamy okres drgań ze wzoru:

gdzie sumowanie jest po numerach obciążników.

Doświadczalny okres drgań (Tj) dla poszczególnych zestawów obciążników wyznaczamy mierząc czas t dużej liczby n (min. 50) pełnych drgań układu. Wyniki pomiarów wpisujemy do tabeli.

Lp.	m lal	t|s|
1.
2.
3.

7.    Doświadczalny okres drgań wyznaczamy jako iloraz czasu i liczby pełnych drgań.

8.    Niepewność pomiaru współczynnika sprężystości sprężyny oraz różnicy okresów teoretycznego i doświadczalnego szacujemy tzw. metodą różniczkową.

9.    Zestawiamy wartości 7^±A7J i T_d ± AT_d oraz oceniamy zgodność pomiarów 7’ i T_d .

Zagadnienia do kolokwium:

1.    Wahadło sprężynowe, punktowe, fizyczne.

2.    Drgania harmoniczne nietłumione, tłumione i wymuszone.

3.    Energia w ruchu harmonicznym.

Literatura:

1.    D. Halliday, R. Resnick, J. Walker, Podstawy fizyki, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003. Tom 2.

2.    A. K. Wróblewski, J. A. Zakrzewski, Wstąp do fizyki, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991.

3.    C. Kittel, W.D. Knight, M.A. Ruderman, Mechanika, PWN, Warszawa 1975.

4.    J. Taylor, Wstęp do analizy błędu pomiarowego. Wydawnictwo Naukowe PWN, 1999.

5.    G.L.Sąuires, Praktyczna Fizyka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1992.

6.    H. Szydłowski, Pracownia fizyczna wspomagana komputerem. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003.

5