Utworami, kt贸re z pewno艣ci膮 ukazywa艂y nowe idee m艂odego romantyzmu s膮 dwie ballady: 揜omantyczno艣膰" Adama Mickiewicza i 揔r贸l Olch" Wolfganga Goethego. Fabu艂a
pierwszego z nich jest prosta - na rynku pewnego miasteczka w bia艂y dzie艅 pojawia si臋 dziewczyna imieniem Karusia. Zachowuje si臋 co najmniej dziwnie - biega, krzyczy, p艂acze, rozmawia ze sob膮, sprawiaj膮c wra偶enie ob艂膮kanej. Z jej p贸艂s艂贸wek wynika, 偶e spotka艂a widmo swego ukochanego Jasie艅ka, zmar艂ego przed dwoma laty. Ze szlochem skar偶y si臋 na oboj臋tno艣膰 otaczaj膮cych j膮 ludzi, nie potrafi膮cych zrozumie膰 rozterek i dramatu opuszczonej i innej z racji swojej
nadmiernej wra偶liwo艣ci: 撆筶e mnie, w z艂ych ludziach t艂umie, P艂acz臋, a oni szydz膮; M贸wi臋, nikt nie rozumie: Widz臋, oni nie widz膮!"
Otaczaj膮cy 搒zalej膮c膮 Karusi臋" ludzie zaczynaj膮 ufa膰 jej s艂owom o 揵ytno艣ci" ukochanego wierz膮c w pot臋g臋 mi艂o艣ci dwojga nieszcz臋艣nik贸w, s膮dz膮, 偶e nie pozwoli im ona trwa膰 w osamotnieniu nawet po 艣mierci, intuicyjnie pr贸buj膮 zrozumie膰 i uszanowa膰 tajemnic臋 dziewczyny. Scen臋 na rynku zak艂贸ca starzec pojawiaj膮cy si臋 nagle z atrybutami rozumowej analizy 艣wiata - 搒zkie艂kiem i okiem". Stara si臋 w logiczny spos贸b wyt艂umaczy膰 problem Karusi, przedstawiaj膮c argumenty pokolenia o艣wieceniowc贸w:
揇uchy karczemnej tworem gawiedzi, W g艂upstwa wywarzone ku藕ni. Dziewczyna duby smalone bredzi, a gmin rozumowi blu藕ni."
Obserwuj膮cy wydarzenia poeta, niew膮tpliwy przedstawiciel pokolenia 搈艂odych" romantyk贸w, podejmuje z nim dyskusj臋. Opowiadaj膮c si臋 ca艂kowicie za prawdziwo艣ci膮 dokona艅 搒zalonej Karusi", g艂osi potrzeb臋 wykorzystania do obserwacji 艣wiata serca, wiary i uczu膰 potrafi膮cych prze艂ama膰 ograniczono艣膰 o艣wieconych, racjonalnych metod i naukowy sceptycyzm. Has艂em romantycznej sztuki poznania staj膮 si臋 wi臋c s艂owa poety: 揗iej serce i patrzaj w serce."
Natomiast druga z ballad - 搆r贸l Olch", jest uwa偶ana za najbardziej znan膮 ballad臋 Goethego, klasyczny wz贸r nowego gatunku. Wiersz ten cechuje niesamowito艣膰 i mroczno艣膰 scenerii - w艣r贸d 艣piew贸w elf贸w i tanecznego korowodu pojawia si臋 oszala艂y z rozpaczy ojciec wioz膮cy z wysok膮 gor膮czk膮 umieraj膮ce dziecko, kt贸re prowadzi dialog (nie zrozumiany zreszt膮 przez ojca nie potrafi膮cego
przenikn膮膰 sfery irracjonalnego 艣wiata) z Kr贸lem Olszyn, uosabiaj膮cym 艣mier膰. Jest to utw贸r na wskro艣 romantyczny, przedstawia bowiem napi臋cie psychiczne bohatera, objawia fantastyczny i ba艣niowy 艣wiat elf贸w, si臋ga do ludowego wyja艣nienia przyczyny 艣mierci, operuje nastrojowo艣ci膮 poprzez ukazanie tajemniczej nocnej scenerii.
Podczas analizy i interpretacji tych dw贸ch wierszy zauwa偶y艂em wiele analogii mi臋dzy nimi. 揔r贸l Elf贸w" przekracza granice wyznaczone przez racjonalne poznanie - pojawiaj膮 si臋 elementy ze 艣wiata fantazji, elfy, Kr贸l Olch, a czytelnikowi objawiona zostaje tajemnica 艣mierci, jej przyczyny i wyja艣nienie istoty. W balladzie Mickiewicza uwidoczniony zosta艂 tak偶e motyw 艣mierci. Oba utwory odrzucaj膮 racjonalizm na rzecz uczucia , intuicji i wiary oraz wskazuj膮 na nieograniczone mo偶liwo艣ci pozazmys艂owych metod poznania. Dodatkowo przedstawione sceny fantastyczne sta艂y si臋 pretekstem do postawienia filozoficznego pytania: czy wiedze o
艣wiecie mo偶na opiera膰 tylko na tym, co postrzegalne?