17,1 Prorocy (Iz 23,16n; Na 3,4) tak określali miasta - ośrodki bałwochwalstwa, które jest "nierządem" z bogami (np. Ez rozdz. 16 [->Ez 16,1]; Ez rozdz. 23 [->Ez 23,1]). Wielką zaś Nierządnicą był w oczach św. Jana Rzym pogański, zarówno stolica cezaryzmu, jak i siedlisko zepsucia moralnego, a po Rzymie - mocarstwa prześladujące Kościół.

    17,3 Bogini Roma dosiada Bestii, znanej już z Ap 13,1, symbolu całego mocarstwa.

    17,6 Aluzja do prześladowań.

    17,8 Parodia przymiotów Bożych z Ap 1,4, a także zmartwychwstania Chrystusa (Ap 1,17; Ap 2,8). Punktem wyjścia mogą być dzieje Rzymu w I w., zwłaszcza legenda o powrocie Nerona na czele Partów celem zniszczenia Rzymu.

    17,9 Aluzja do siedmiu pagórków Rzymu.

    17,10 Nie ma dotąd zgody co do sposobu liczenia władców Rzymu: najprawdopodobniej pierwszym jest Juliusz Cezar, szóstym Nero, ósmym Domicjan. Zresztą Rzym stanowi tu tylko typ powtarzających się w dziejach mocarstw walczących z Kościołem.

    17,11 Por. Ap 13,3.12.14. Inni widzą w tym niejasnym wierszu zabieg redaktora, który chciał utożsamić Bestię z jedną z głów, godząc dane równoległych opisów (zob. Wstęp).

    17,12 Typ wasalów wysługujących się mocarstwom prześladowczym.

    17,16 Bunt wasalów spowoduje zagładę stolicy: po raz pierwszy proroctwo to spełniło się na Rzymie spustoszonym w V w. przez hordy barbarzyńskie.

    17,17 Sens: szatan niszczy swe narzędzia, a dzieje się to według odwiecznych planów Bożych.