JAPOŃSKA METODA LECZENIA YUMEIHO Prawa autorskie zastrzeżone przez Masayuki SAIONJI. Jakiekolwiek kopiowanie, reprodukowanie i powielanie tylko na podstawie pisemnej zgody autora. Szanowni Czytelnicy, książkę niniejszą przetłumaczyłem z języka esperanto na język polski specjalnie dla wąskiego grona uczestników XI Międzynarodowego Medycznego Kongresu Esperanckiego (Kraków 04-08. 07. 1997 r.). ' Zdając sobie sprawę z niedoskonałości tego tłumaczenia, pragnę zapewnić, że w najbliższym czasie książka ta po recenzji będzie wydana w nakładzie wystarczającym dla wszystkich zainteresowanych. Jednocześnie proszę o wskazanie różnych niejasności i nieścisłości, które mogły się pojawić w tłumaczonym tekście, gdyż oryginalny tekst japoński został przetłumaczony na język esperanto, a dopiero później na język polski. Tłumacz j. esperanto Włodzimierz Opoka Wydanie pierwsze: październik 1989 Wydanie pierwsze nowej wersji w języku esperanto: czerwiec 1997 Wydanie pierwsze nowej wersji w języku polskim: czerwiec 1997 Adres autora: TokyoC.P.O. Box405 100-91 Japanio tel. 81-3-38371310 fax 81-3-38333490 e-mail. yumeiho@majic.co.jp Wydawca: Zakład Opieki Zdrowotnej Ośrodek UMEA SHINODA - KURACEJO ul. Centralna 32 , 31-586 Kraków Tel./fax: 0-12/44-82-92
SPIS TREŚCI Przedmowa .................................................................................. 4 I. Podstawy teoretyczne ................................................................... 6 II. Diagnozowanie............................................................................. 10 III. Główne elementy terapii Yumeiho ............................................. 21 IV. Wybrane schorzenia leczone metodą Yumeiho ....................... 74 Zasady regulaminowe egzaminu z metody Yumeiho ............... 79 . V. Samodzielna gimnastyka Yumeiho .......................................... 80 Indeks podstawowych 100 technik Yumeiho ............................. 106
Przedmowa (do pierwszego wydania nowej wersji książki o Yumeiho w języku polskim) Szanowni Czytelnicy, gdy pierwszy raz odwiedziłem Polskę nie przypuszczałem, ze moja metoda leczenia tak szybko rozwinie się w tym kraju, a nawet stanie się wzorcowym przykładem dla popularyzacji Yumeiho w innych krajach Jest faktem, ze Polska jest pierwszym krajem, który odwiedziłem ze względu na Yumeiho i wtedy spotkałem ludzi, którzy z pasją podeszli do nauczenia się tej metody Z tego względu ja i moi koledzy kilkakrotnie ( w sumie 9 razy) odwiedzaliśmy ten kraj, który mnie osobiście bardzo się podoba ze względu na sympatycznych ludzi i wyjątkowo ciekawą historię, sztukę itp Po mojej wizycie w Polsce do mojej Centralnej Polikliniki w Tokio przybywali uczniowie z Polski na szkolenie, stanowiąc jak do tej pory naj- liczniejszą grupę ( 9 osób ) z jednego państwa, spośród wielu esperan- tystów z innych krajów Język polski jest następnym w kolejności, w którym publikuję książ- kę o metodzie Yumeiho Dotychczas opublikowano tę książkę w językach japońskim, angielskim, chińskim, esperanto, rosyjskim, koreańskim, bułgarskim, rumuńskim, serbsko-chorwackim, wietnamskim, mongolskim, perskim, ukraińskim, arabskim, estońskim, francuskim, niemieckim, portugalskim, nepalskim, hiszpańskim, węgierskim, a w kolejnych (10 języ- kach) jest przygotowywana do druku Yume_ihoL_jo_jTTgtocla opracowana przeze mnie na podstawie japońskicn i chjrisftirh mptndi łącząca w sobie jrzy sposoby leczenia różne elejr^eintYjTTa^a^u^rrianipulacji stawów oraz akupresury_Tluz ponad 2CTTaT stosuje Tę natUrałnąTńetodę leczenia W 1983 r w Tokio utworzyłem Międzynarodowy Instytut Medycyny Profilaktycznej W mojej Centralnej Przychodni codziennie poddajemy zabiegom około 30 pacjentów z dobrymi rezultatami Oednemu pacjentowi należy poświęcić ok 45 minut) Na całym świecie stosuje się wiele metod naturalnych i nie mogę twierdzić ze wśród nich moja metoda jest najlepsza, lecz długoletnie doświadczenie pozwala mi na stwierdzenie, ze Yumeiho umożliwia leczenie wielu rożnych schorzeń zwłaszcza mięsni i stawów m m skrzywienie kręgosłupa, dyskopatię lumbalgię, zapalenie nerwu kulszowego Pozwala na zmniejszanie dolegliwości występujących przy chorobie zwyrodnieniowej kręgosłupa i zmianach zwyrodnieniowych stawów obwodowych Ponadto można leczyć niektóre typy niedowładów i porażeń Głównym celem tej książki polskich lekarzy, rehabilitantów oraz jest ogólne zapoznanie masa- żystów, a także przyszłych pacjentów z metodą Yumeiho
Aby bezpiecznie stosować moją metodę należy koniecznie przed rozpoczęciem zabiegów dokładnie zbadać pacjenta, wykonać zdjęcia Rtg w celu wykluczenia przeciwwskazań do mojej metody, takich jak psteo- poroza, stany nowotworowe itp ' W roku 1989 przy moim finansowym wsparciu utworzona została Lecznica im drą Hideo SHINODA, " UMEA SHINODA-KURACEJO " propagując stopniowo w coraz większym zakresie metodę Yumeiho w Pol- sce W Przychodni im drą Hideo SHINODA, przy współpracy z lekarzem ortopedą zebrano obszerny materiał kliniczny pozwalający na rekomen- dowanie mojej metody w określonych jednostkach chorobowych Ponadto metodę tę na profesjonalnym poziomie stosuje się także w Lecznicy "ART" W obu lecznicach pracują terapeuci którzy są biegli w terapii Yumeiho Yumeiho stosuje się w celach diagnostycznych i profilaktycznych Często w Polsce jest prezentowana metoda Yumeiho w środkach masowego przekazu Ogólnie mówiąc, jestem bardzo zadowolony z dotych- czasowych rezultatów popularyzacji Yumeiho w Polsce i mam nadzieję, ze coraz więcej ludzi będzie leczonych moją metodą Dzięki językowi międzynarodowemu Esperanto z powodzeniem po- pularyzowałem i popularyzuję metodę Yumeiho w wielu krajach Dotychczas prezentowałem moją metodę w Polsce, na Węgrzech, Koreii Płdn , Chinach, ROSJI, Jugosławii, Bułgarii, na Tajwanie, Hongkongu, Australii, Litwie, Iranie, we Włoszech, Azerbejdżanie, Niemczech, Mongolii, Wietnamie, na Ukrainie, Białorusi, podczas Światowych Kongresów Esperanto w Hawanie na Kubie (75), w Bergen w Norwegu (76 ), w Wiedniu w Austrii (77), w Walencji w Hiszpanii (78 ), w Seulu w Koren Płdn (79), w Tampere w Finlandii (80-ty), a ostatnio na Kongresie Esperanto w Pradze (81) w Czechach w 1996 r Książkę tę publikuję z nadzieją, ze Yumeiho będzie szeroko stoso- wane w Polsce Jednocześnie muszę podkreślić, ze w tej książce zdołałem przedstawić tylko 100 głównych technik stanowiących bazę mojej metody Oczywiście to nie wystarczy, aby samodzielnie podejmować się leczenia pacjentów Należy kilka lat uczyć się i praktykować, aby móc bezpiecznie dla pacjentów stosować moją metodę Tym samym pragnę zaznaczyć, ze nie odpowiadam za złe rezultaty wynikłe ze stosowania Yumeiho przez niekom- petentne osoby tj nie posiadające - dyplomu lll-go stopnia otrzymanego w/g regulaminu Międzynarodowego Instytutu Medycyny Profilaktycznej w Tokio oraz bez współpracy z lekarzami Na zakończenie - Drodzy Czytelnicy - proszę o Państwa uwagi odnośnie tego wydania książki, aby moc dokonać korekty, przygotowując następne wydanie do druku. Tokio 1997 MASAYUKI SAIONJI
ROZDZIAŁ l PODSTAWY TEORETYCZNE W czasie mojej ponad 20 letniej praktyki stwierdziłem, że trudno jest znaleźć osoby, które mają prawidłowo ułożone kości miednicy względem kręgosłupa. " Przemieszczone " kości miednicy warunkują skrzywienie kręgosłupa co w dalszej kolejności powoduje utrudnienie krążenia krwi i lim- fy, nieprawidłową pracę mięśni z powodu ich wzmożonego napięcia, a także dolegliwości ze strony stawów biodrowych. Przemieszczenie kości biodrowych jest główną przyczyną dolegli- wości w rożnych okolicach ludzkiego ciała, szczególnie w okolicy odcinka lędźwiowego kręgosłupa i stawów biodrowych. Jednocześnie zauważa się występowanie schorzeń narządów wewnętrznych. Metoda leczenia Yumeiho umożliwia manipulację (mobilizację) stawów całego ciała, rozluźnienie zbyt napiętych mięśni i ścięgien, efektyw- nie usuwając zmiany patologiczne. Metoda Yumeiho łączy w sobie zalety masażu i kręgarstwa, korygu- jąc stawy poprzez naciąganie, mobilizację i pionowy ucisk. U dzikich zwierząt, które żyją w środowisku naturalnym nie spotyka się tak skomplikowanych schorzeń jak u ludzi. Natomiast dzikie zwierzęta, które żyją w klatkach zapadają na podobnie skomplikowane schorzenia jak ludzie. Warunkuje to niewystarczające poruszanie się, a także nienatu- ralny sposób odżywiania. Z tego względu pojawiają się nienaturalne reakcje organizmu zwierzęcia. Ludzie, którzy żyją w wysoce cywilizowanych społeczeństwach z wy- soce rozwiniętą nauką i techniką często żyją w nieodpowiednim środowisku, a ich poruszanie się jest niewystarczające jak tego wymaga natura, stąd pojawia się atrofia mięśni a także zmniejszenie ich sprawności. Jedno- cześnie mogą wystąpić różne schorzenia. Pojawienie się bólu w stawach biodrowych i osłabienie siły kończyn dolnych jest zwykle wczesnym tego symptomem. Jak wiadomo ciało człowieka w pozycji pionowej jest utrzymywane w jednakowym stopniu przez obie kończyny tylko wtedy, kiedy siła kończyn dolnych i ich względna długość są takie same. Jeśli u danego pacjenta wystąpią zmiany patologiczne w jednej kończynie, wtedy druga kończyna musi utrzymywać więcej niż połowę ciężaru jego ciała. Po pewnym czasie kończyna ta ulega zmęczeniu i wtedy ta pierwsza musi utrzymywać ponad połowę ciężaru ciała pacjenta. Zmiany te niekorzystnie wpływają na kręgo- słup, a w dalszej kolejności wpływa to również niekorzystnie na narządy wewnętrzne. Podczas długoletniej praktyki zauważyłem następujące symptomy
u osób, u których stwierdziłem typ tzw." prawostronnego przemieszczenia (delokalizację) kości biodrowej", z jednoczesnym osjąbier^iem_siły prawej kończyny dolnej: chory jest zwykle szczu_pjy, może__cj?rp[eć_na_biegunki, występują^a^ijr^iajĄLffaQ^-Vvg^gy^ żołądka i^prźewodu pokarmowego. U kobiet współistnieją schorzenia ginekologiczne! O "chorycjT_Z2Js5e.niJ2W-JLJewostronnego przemieszczenia^stawu biodrowego" stwierdzałem zwykle otyłoscT^sRłorrrTD^raó p7źeziębie7rskTon- noścfdo zaparcia także schorzenla^serca i płuc. W kolejnych rozdziałach przedstawiam główne zasady diagnostyki, a także techniki mojej metody, przykłady schorzeń, które można leczyć stosując metodę leczenia Yumeiho. Ostatni rozdział zawiera specjalną gim- nastykę. W jaki sposób stwierdzić nieprawidłowe ułożenie kości biodrowej ? Ludzie z prawidłowo ułożonymi kośćmi biodrowymi w pozocji stojącej, siedzącej czy leżącej, posiadają równolegle ułożoną linię barków i kości biodrowych (ryć. 1 ). (t) n l
Ryć. 1 Ryc.2 Ryć. 3 Ryc.4
Jeśli linia kręgosłupa przecina się pod kątem prostym z linią kości biodrowych, wtedy długość obu kończyn dolnych jest" jednakowa " Względna długość obu kończyn zależy od tego w jakim stadium jest przemieszczenie (nieprawidłowe ułożenie ) kości biodrowych Pierwsze stadium przemieszczenia (nieprawidłowego ułożenia) kości biodrowych: Leząc na brzuchu - linia prawej kości biodrowej podobnie jak linia prawego barku jest ułożona wyżej (ryć 2 ). Przemieszczona prawa kość biodrowa jest ułożona wyżej, przy czym prawy staw biodrowy jest również ułożony wyżej, a jednocześnie jest skręcony do wewnątrz Prawa kończyna dolna jest "krótsza " od lewej , Stojąc, czy idąc człowiek z prawidłowo ułożonymi kośćmi biodrowy- mi, "obciąża" ciężarem swojego ciała jednakowo obie stopy Osoba, u której stwierdzono prawostronne przemieszczenie kości biodrowej i " krótszą " prawą nogę, stojąc pochyla się w lewo. Lewa koń- czyna dolna unosi wtedy ponad połowę ciężaru ciała W celu utrzymania równowagi - piersiowy i lędźwiowy odcinek kręgosłupa wykrzywia się w pra- wo, szyjny odcinek kręgosłupa w lewo, a głowa pochyla się w prawo Linia kości biodrowych w pozycji stojącej jest wyżej po stronie lewej, nato- miast linia barków jest podobnie jak w pozycji lezącej wyższa po stronie prawej (ryć 3 ) Jeśli prawa kość biodrowa przesuwa się do przodu, lewa kość bio- drowa prezentuje się wyżej w stosunku do prawej. Prawy bark z powodu prawostronnego skrzywienia kręgosłupa jest przesuwany do przodu i ciało skręca się w lewo Drugie stadium przemieszczenia (nieprawidłowego ułożenia) kości biodrowych: Jeśli nie nastąpi skorygowanie nieprawidłowego ułożenia prawej kości biodrowej przez dłuższy okres, wówczas lewa kończyna z powodu nadmiernej pracy w stosunku do prawej kończyny, ulega zmęczeniu i wtedy następuje zwiększone obciążenie prawej kończyny Gdy nastąpi wzmożone obciążenie prawej kończyny, wówczas prawy staw biodrowy - skręcony już do wewnątrz - po pewnym czasie skręca się na zewnątrz, a prawa kończyna staje się" dłuższa " Ze względu na przesunięcie w większym stopniu ciężaru ciała na prawą dolną kończynę, górna część kręgosłupa musi pochylić się w lewo Z powodu już wcześniejszego skrzywienia kręgosłupa w prawo nie może nastąpić wyprostowanie kręgosłupa, lecz aby utrzymać równowagę ciała następuje wykrzywienie w lewo górnej części kręgosłupa. W ten
sposób kręgosłup wykrzywia się w formie litery " S ". Jednocześnie dla utrzymania równowagi ciała lewa linia barków unosi się do góry, a prawa opada na dół Oba barki przesuwają się do przodu i skręcają się w prawo. Określa się to jako " ciało węża " (ryć. 4 ) Trzecie stadium przemieszczenia ( nieprawidłowego ułożenia) kości biodrowych: Jeśli sytuacja pogarsza się nadal, prawa kończyna dolna, która powinna być względnie" dłuższa" w stosunku do lewej - staje się tej samej długości, przy badaniu pacjenta w leżeniu na brzuchu. W najcięższym przypadku prawa kończyna dolna staje się niewiele "dłuższa", wytrzymując większe obciążenie niż kończyna dolna lewa. W łagodniejszym przypadku długość obu kończyn jest jednakowa. Charakterystykę tę określam jako " złożony" typ przemieszczenia kości biodrowych. "Przemieszczenie " kości biodrowych pogłębia się, ponieważ nas- tępuje przemienne obciążenie w większym stopnu, raz lewej raz prawej kończyny dolnej, powodując zygzakowate skrzywienie kręgosłupa. Oprócz tego równocześnie prawy i lewy staw biodrowy ulegają częstemu względ- nemu przesunięciu. Nieprawidłowe ułożenie kręgosłupa wpływa nie tylko na stawy bar- kowe, łokciowe, nadgarstków, palców a nawet na żebra. Podobnie" przemie- szczenie " stawów biodrowych wpływa niekorzystnie na stawy kolanowe, skokowe i stawy palców stóp. Stąd należy wyciągnąć wniosek, że począwszy od przemieszczenia kości biodrowych i stawu biodrowego dochodzimy do stwierdzenia, że może to z czasem bardzo niekorzystnie wpłynąć na stawy całego ciała.
ROZDZIAŁ II DIAGNOZOWANIE Już podawałem, że tylko nieliczni ludzie posiadają prawidłowo uło- żone kości biodrowe. W celu leczenia, czy też profilaktyki, można samo- dzielnie sprawdzić czy występuje nieprawidłowe ułożenie kości biodrowych, a następnie podjąć w odpowiednim czasie leczenie. l. Jak stwierdzić nieprawidłowe ułożenie kości biodrowych ? Prawo lub lewostronne przemieszczenie kości biodrowej, zauważalne w czasie badania, można stwierdzić oglądając twarz pacjenta oraz inne części ciała sprawdzając ich ruchomość. Prawidłowe ciało człowieka jest symetryczne i także twarz powinna być symetryczna. 1. Wygląd twarzy: (ryć. 5).
Ryć. 5 jedno oko jest wąsko otwarte jedna górna powieka ma podwójną bruzdę, druga nie jedna brew układa się w dół, druga jest ułożona na równym poziomie horyzontalne zmarszczki na czole odchylają się w jedną stronę pionowa zmarszczka pomiędzy brwiami pojawia się z jednej strony nos jest ułożony ukośnie jedna z dziurek nosa jest wąska przepływ powietrza nie jest prosty pojawia się zmarszczka w kąciku ust z jednej strony 10
- kąciki ust nie są na jednym poziomie horyzontalnym - podbródek nie jest ułożony centralnie - jedno ucho jest ułożone wyżej w stosunku do drugiego 2. Części ciała, ich ułożenie i nieświadome ruchy także wskazują na nieprawidłowe ułożenie kości biodrowych - skręcenie głowy - jeden bark ułożony wyżej w stosunku do drugiego - niejednakowa długość kończyn górnych - skrzywienie kręgosłupa - palce u nóg skierowane do wewnątrz, na zewnątrz lub w formie X - niejednakowa wielkość stóp - ułożenie miednicy nie w poziomie - skręcenie szyi - trudności w spaniu w określonych pozycjach - na brzuchu, na boku - nienaturalny sposób chodzenia - skaleczenie występujące zwykle na jednej z kończyn dolnych - jedna z piersi jest mniejsza - u kobiet, które doświadczyły ciężkiego porodu też należy przypuszczać, że posiadają nieprawidłowo ułożone kości miednicy 3. W jaki sposób stwierdzić nieprawidłowe ułożenie kości biodrowych obserwując sylwetkę i ruchy? W życiu codziennym często przybiera się nieświadome pozy i wyko- nuje nieświadome ruchy. Analizując te pozy i ruchy można określić niepra- widłowe ułożenie kości biodrowych. II. Symptomy przemieszczenia prawej kości biodrowej (prawa kość biodrowa jest ułożona wyżej w stosunku do lewej). 1. W leżeniu na brzuchu Uciskając kciukami wzdłuż linii kości biodrowych stwierdza się n
jak na ryć. 6, że linia prawej kości biodrowej jest wyżej w stosunku do lewej.
Ryć. 6 Jednocześnie stwierdza się, że uformowane bruzdy na na skórze pod wpływem ucisku, układają się wyżej po stronie prawej (ryc.6). Jeśli prawa kość biodrowa jest ułożona wyżej niż lewa to prawa koń- czyna układa się wyżej w stosunku do lewej. W rezultacie prawa kończyna jest krótsza niż lewa, kiedy w leżeniu na brzuchu obie pięty są złączone (ryc.7).
Nieprawidłowe ułożenie prawej kości miednicy powoduje chroniczne upośledzenie krążenia w okolicy prawego stawu bioodrowego napięcie i zesztywnienie okolicznych mięśni. Utrudnia to odwiedzenie prawego stawu biodrowego i w leżeniu na brzuchu prawe biodro unosi się wyżej (ryć. 8). Ryć. 8
12
oraz pojawia się skłonność do zginania lewej nogi; natomiast prawa kończyna jest prosta (ryć. 9).
Ryć. 9 2. W leżeniu na plecach Człowiek z prawostronnym przemieszczeniem kości biodrowej, w leżeniu na plecach, może przybrać następujące pozy: - krzyżując nogi, lewą kończynę kładzie na prawej (ryć. 10) - prawa kończyna jest prosta, a lewa zgięta (ryc.11 ) - lewa kończyna układa się na zewnątrz, palce lewej nogi są bliżej podłoża niż prawej (ryć. 12)
Ryć. 10 Ryć. 11 3. Leżenie na jednym boku Prawa kończyna jest ułożona pod lewą (ryć. 13) Ryć. 12
4. Siedzenie na krześle Siedząc - górna część ciała pochyla się w prawo, ponieważ prawa kończyna jest krótsza niż lewa. Aby utrzymać równowagę górnej części ciała, głowa w sposób naturalny układa się w lewo (ryć. 14).
Ryć. 14 Ryć. 15 Ryć. 16 Ryć. 17 Ryć. 18 Z powodu wzmożonego napięcia mięśni w prawym stawie biodrowymjewa kończyna układa się przed prawa, (ryć. 15 ). Jeśli celowo założyć prawą nogę na lewą wtedy odczuwa się niewygodę, a odwrotnie - szybko pojawi się uczucie zmęczenia ( ryć. 16 ). Jeśli kończyny dolne są odchylone, wtedy lewa kończyna odchyla się bardziej ( ryć. 1 7 ), a jeśli kończyny są złączone, wtedy palce lewej stopy układają się przed palcami prawej stopy ( ryć. 18 ). 5. Siedzenie na podłodze ? Japończycy zwykle siedzą z ułożoną lewą stopą na prawej (ryć. 19)
Ryć. 19
Ryć. 21
Im częściej w ten sposób siada człowiek z prawostronnym ułożeniem kości biodrowej, tym bardziej się to pogłębia. Siedząc na jednej stronie, obie zgięte kończyny kierują się w lewo (ryć. 20). Jeśli skierować obie kończyny w przeciwną stronę pojawia się uczucie dyskomfortu, co uniemożliwia stabilne siedzenie. Wskazuje to na pogłębienie się prawostronnego prze- mieszczenia kości biodrowej. Siedząc ze zgiętymi kończynami, lewa kończyna dolna jest układana do wewnątrz w sosunku do prawej (ryć. 21). 6. Stanie Jeśli prawa kończyna jest krótsza w stosunku do lewej, to w pozycji stojącej lewa kość biodrowa jest ułożona wyżej. Jest to przeciwne ułoże- nie niż w pozycji leżącej (ryć. 22).
Ryć. 22 Ryć. 23 Ryć. 24 Ryć. 25 Osoba z prawostronnym ułożeniem kości biodrowej w pozycji spo- czynkowej stojącej wysuwa lewą kończynę do przodu i przesuwa począt- kowo ponad połowę ciężaru ciała na kończynę prawą, a później ta osoba obciąża głównie lewą kończynę. Wynika to z łatwiejszej ruchomości lewego stawu biodrowego (ryć. 23 ). W pozycji stojącej dana osoba ponad połowę ciężaru ciała przenosi na prawą kończynę, stawiając lewą kończynę przed prawą (ryć. 24 ). Chodząc- dana osoba bardziej obciąża lewą kończynę. Aby utrzymać równowagę, kręgosłup wykrzywia się w prawo. W rezultacie lewy bark obni- 15
za się w stosunku do prawego, a głowa pochyla się w prawo (ryć. 25). Należy podkreślić, że człowiek u którego jest widoczny opuszczony bark, a kręgosłup jest poważnie skrzywiony, powinien być poddany jak naj- szybciej terapii. 7. Poruszanie się po schodach w dół Podczas poruszania się schodami w dół, następuje rotacja lewej kończyny do wewnątrz, ponieważ lewa kończyna jest dłuższa od prawej, a ruch machnięcia lewą nogą następuje nawet przy powolnym schodzeniu (ryć. 26). (
Ryć. 26 III. Symptomy przemieszczenia (nieprawidłowego ułożenia) lewej kości biodrowej oraz typu mieszanego W stadium początkowym- wyższe lewostronne ułożenie kości biodro- wej w stosunku do prawej daje te same objawy, oczywiście ze zmianą kie- runków. W wyniku zarówno prawostronnego jak i lewostronnego przemiesz- czenia (niprawidłowego ułożenia) kości biodrowych, może dojść do wystą- pienia objawów typu tzw." mieszanego ". świadczyć o tym będzie wystą- pienie objawów charakterystycznych częściowo dla jednego i drugiego typu. IV. Inne symptomy U każdego z wyżej wymienionych typów poza już omówionymi, wys- tępują jeszcze inne symptomy trudniej zauważalne, które pomagająw po- stawieniu prawidłowej diagnozy. 1. Sylwetka i włosy Prawostronne ułożenie kości biodrowej: - szczupła osoba z siwymi włosami 16
Lewostronne ułożenie kości biodrowej: - tęga osoba od dzieciństwa i skąpym owłosieniem na głowie Typ mieszany: - osoba po pewnym okresie chudnięcia przybiera na wadze lub osoba, która po przybraniu na wadze chudnie jednocześnie ze skąpym i siwym owłosieniem głowy 2. Niesymetryczne ułożenie pępka Prawostronne ułożenie kości biodrowej: - pępek ułożony po lewej stronie Lewostronne ułożenie kości biodrowej: - pępek ułożony po prawej stronie 3. Zużycie spodu stopy Prawostronne ułożenie kości biodrowej - lewy spód stopy jest bardziej" zużyty" i nierównomierniąze względu na słabość prawej kończyny i jednoczesne obciążenie lewej kończyny dolnej ponad połową ciężaru ciała. Lewostronne ułożenie kości biodrowej - przeciwnie do prawostronnego ułożenia kości biodrowej Typ mieszany: - jeden ze spodów stopy jest szczególnie mocno" zużyty" 4. Kucanie w WC (dotyczy ludzi w krajach orientalnych, w których często nie używa się sedesów; Chiny, Indie , Iran itp.) Prawostronne ułożenie kości biodrowej: - kucając w WC lewa stopa jest wysunięta przed prawą i odchy- lona bardziej na zewnątrz niż prawa Lewostronne ułożenie kości biodrowej: 17
- przeciwnie niż przy prawostronnym ułożeniu kości biodrowej Typ mieszany: - zamiennie oba typy 5. Rozchylanie palców u rąk: Prawostronne ułożenie kości biodrowej: - dana osoba odchyla kciuk od pozostałych palców bardziej u lewej ręki niż u prawej (ryć. 27) - dana osoba bardziej rozchyla palce u lewej ręki niż u prawej (ryc.28) - dana osoba bardziej rozchyla palec wskazujący i środkowy na kształt znaku "V" u lewej ręki niż u prawej (ryc.29)
Ryć. 27 Ryć. 28 Ryć. 29 Lewostronne ułożenie kości biodrowej: - przeciwnie, niż przy prawostronnym ułożeniu kości biodrowej 6. Ułożenie dużego palca u nogi Prawostronne ułożenie kości biodrowej: . - duży palec u lewej stopy wykrzywia się na zewnątrz do tego stopnia, że znajduje się nad, lub pod drugim palcem (ryć. 30)
Ryć. 30 18
Lewostronne ułożenie kości biodrowej: - przeciwnie do powyższego typu. Typ mieszany: - występuje większe odchylenie dużego palca u obu nóg. U osób z prawidłowo, horyzontalnie ułożonymi kośćmi biodrowymi odchy- lenie obu palców u nóg jest niewielkie, gdyż obciążenie obu stóp ciężarem ciała jest jednakowe. U niemowląt nie obserwuje się takiej sytuacji. 7. Trzaski" palców Prawostronne ułożenie kości biodrowej: - stawy palców prawej ręki i prawej nogi są mniej elastyczne w po- równaniu z palcami lewej ręki i nogi (trudniejsza manipulacja tych stawów). Występuje wzmożone napięcie mięśni w prawych kończynach i z tego względu jest upośledzone krążenie krwi, co niekorzystnie wpływa na palce ręki i nogi. Lewa kończyna przejmuje ponad połowę ciężaru ciała, a tym samym jest nadal zmniejszona ruchliwość kończyny prawej co w konsekwencji powoduje dalsze usztywnianie kończyny prawej. Powoduje to ograniczenie rucho- mości stawów prawej kończyny górnej i dolnej. W dalszej konse- kwencji nastąpi wzmożone napięcie mięśni w prawym barku, utrudniając także ruchomość stawów prawej górnej kończyny. Lewostronne ułożenie kości biodrowej: - przeciwnie do wyżej opisanych objawów Typ mieszany Niektóre stawy kończyn górnych i dolnych tylko częściowo poddają się manipulacjom, lub wcale. 8. Osądzanie po symptomach Prawostronne ułożenie kości biodrowej - bóle migrenowe z prawej strony głowy, upośledzenie widzenia prawego oka, zatkanie prawego przewodu nosowego, bóle zębów po prawej stronie (częstsze wystąpienie próchnicy po tej stronie), ból w prawym barku, zapalenie ucha środkowego z prawej strony, bóle z prawej strony szyji, bóle z prawej strony kręgosłupa, 19
zmniejszona ruchomość przegubu prawej ręki, międzyżebrowa neuralgia po stronie prawej, bóle w prawej części brzucha, skłonność do biegunek, zaburzenie miesiączkowania u kobiet oraz inne symptomy mogące wystąpić po stronie prawej w górnej części ciała. Lewostronne ułożenie kości biodrowej: - przeciwnie do wyżej podanych symptomów. Typ mieszany: - objawy pojawiają się po prawej i lewej stronie jednocześnie lub zamiennie. Pojawiają się skłonności do biegunek lub zaparć. 9. Osądzanie na podstawie "naciągania" kończyn dolnych. Prawostronne ułożenie kości biodrowej: ' - mocne uczucie bólu pojawiające się w mięśnich prawego uda, łydek i innych miejsc prawej kończyny dolnej w momencie schylania się do przodu,przy obu nogach złączonych na szerokość barków (ryć. 31). Ból jest także odczuwalny, gdy w siedzeniu na podłodze z rozłożonymi nogami wykonuje się możliwie bliskie zbliżeniu klatki piersiowej do prawej kończyny dolnej (ryć. 32).
Ryć. 31 Ryć. 32 Lewostronne ułożenie kości biodrowej: - bóle pojawiają się w lewej kończynie dolnej Typ mieszany: - wtedy ból jest odczuwalny w obu kończynach. Oczywiście leczenie stanie się bardziej efektywne, gdy terapia będzie poprzedzona diagnostyką nowoczesnej medycyny, dlatego zawsze to polecam. 20
ROZDZIAŁ III GŁÓWNE ELEMENTY TERAPII YUMEIHO WRAZ ZE 100 TECHNIKAMI ZALECENIA l SPOSOBY Ważne zalecenia Należy zaznaczyć, że zabiegi metodą Yumeiho może wykonywać każdy terapeuta po zakończonym całościowo szkoleniu, gdyż tylko właści- wie wykonane techniki mogą dać zadawalający efekt. Nieprawidłowo wyko- nane ruchy nie spowodują właściwego efektu leczniczego, lecz mogą nawet spowodować nieoczekiwany uraz. Z tego względu terapeuta powinien pa- miętać o następujących zaleceniach podczas leczenia. 1. Pacjent powinien być lekko ubrany w cienkie i lekkie ubranie, zdjąć buty, okulary, zegarek, ozdoby itp. 2. Terapetuta powinien posiadać ubranie nie krępujące ruchów. 3. Zabieg metodą Yumeiho powinien być wykonywany na materacu, nie na poduszce, kocu, dywanie itp. 4. Temperatura pomieszczenia powinna być umiarkowana. 5. Pacjent powinien rozluźnić się psychicznie i fizycznie. 6. Ułożyć poduszkę ( lub Jasiek. ) pggl klatkę piersiową pacjenta wjeżeniu na brzuchu. gdyż nacisk na klatkę piersiową mnże ąpowodować uraz 7. W trakcie wykonywania zabiegu u dzieci, osób w podeszłym wieku, tęgich lub zbyt szczupłych terapeuta powinien bardzo uważnie sto- sować swoją siłę. 8. Szczególnie uważnie terapeuta powinien wykonywać zabieg ^ u pacjenta po operacji stawu kolanowego lub biodrowego. 9. Pacjent nie powinien natychmiast rezygnować z przyjmowanych leków, lecz stopniowo redukować dawkę leków w zależności od efektu terapeutycznego. 10. Początkowo uczyć się technik łatwiejszych, a następnie przechodzić do bardziej skomplikowanych tak, aby stopniowo opanować całość. 1 1 . Pacjent powinien być poddawany zabiegowi raz dziennie. Przy po- ważniejszych schorzeniach dwa razy dziennie. Pacjent, który nie ma takiej możliwości - co drugi dzień, jednak nie rzadziej, niż jeden raz w tygodniu. Dla tych, którzy chcą profilaktycznie skorzystać z zabie- gów, wystarczy mieć zabieg raz na miesiąc lub raz na dwa miesiące. 21
12. Najkorzystniej-jeśli pacjent jest poddawany regularnym zabiegom według wymogów terapii Yumeiho. Nawet jeśli z powodu różnych przy- czyn zabiegi odbywają się nieregularnie, to można również uzyskać za- dawalające rezultaty. Zwłaszcza manipulacje na stawach mogą przynieść korzystny efekt w 80 %. 13. Wie!lokrotne_zabiegi nie są przeciwwskazane. Im częściej się odby- wają, tym elastyczność ciała i ruchomość stawów jest większa. Zwykle po_20 doj3(Mu zabiegach można zmniejszyć ich częstość. W dalszej^ kolejności można kontynuować leczenie według wskazań zdrowotnych dla danego pacjenta. Należy podkreślić, że nie należy przerywać zabiegów z powodu zanikania objawów, lecz należy kontynuować do pełnego usprawnienia mięśni i stawów. Tylko to może zabezpieczyć przed pojawieniem się choroby lub cierpienia, z powodu jakiegoś poważnego schorzenia. Elastyczność ciała jest różna u różnych ludzi, dlatego ilość potrzeb- nych zabiegów w celu rozluźnienia mięśni jest uzależniona od stanu ciała chorej osoby. Uciskając i ugniatając można się zorientować, w jakim sto- pniu są napięte mięśnie. Wyjątkowo mocno napięte i sztywne mięśnie bardzo trudno poddają się uciskaniu i ugniataniu. Kiedy mięśnie rozluźnia- ją się, wtedy można uciskając kciukami penetrować głębiej, a tym samym poszerza się efektywność masażu. Wykonując bierne ruchy w stawach, można się zorientować czy poprawia się eleastyczność i ruchomość stawów. Jeśli nie_ma_efektu "trzaskaniaLprzy wykonywaniu odpowiednich technik manipulacji, świadczy to o zmniejszonej ruchomości w danyp stawie, a tak- że usztywnieniu tkanki łącznej, z któref zbudowane są elementy otaczające staw. W przypadku usłyszenia "trzasku" nie należy wyciągać wniosku, że ciało uległo nadmiernemu rozluźnieniu. W przypadku, gdy pacjent zgłasza wyslgĘowanie ciągłych trzasków w stawach lubjojpHynr^ym^stawie. nie^ najeż^wyciągać wniosków, że ciało uległo nadmiernemu rozluźnignju, a poddać go kompleRscwemu zbadaniur'- Wyżej przedstawione punkty można następująco podsumować: W przypadku wzmożonego napięcia: kończyn nie można odwodzić w stawach, a także nie można wykonać manipulacji na stawie nawet po zabiegu. Pacjent może wtedy odczuwać mocny ból lub nie czuć bólu wcale. W przypadku częściowego rozluźnienia: można wykonać mani- pulację na stawach ze słabo słyszalnymi "trzaskami" 22
W przypadku rozluźnienia: zabieg masażu wykonuje się gładko; odpowiednie stawy w trakcie manipulacji wydają wyraźny dźwięk. Mięśnie i ścięgna są elastyczne. Pacjent nie odczuwa dolegliwości bólowych. Reasumując, pacjenci nie żyjący zgodnie z regułamii fizjologii nie mogą spodziewać się całkowicie zadawalających efektów. Czy terapia "Yumeiho " opierająca się na korygowaniu niepra- widłowego ułożenia kości biodrowych jest odpowiednia dla Ciebie ? Nieprawidłowe ułożenie kości biodrowej jest częstym przypadkiem. Rozwój tego " schorzenia " u wszystkich cierpiących jest prawie taki sam, dlatego jest niezbędna metoda leczenia odpowiednia dla wszystkich. Przy- puszczam, że poza Yumeiho nie istnieje inna metoda, która za główne swoje zadanie stawia korekcję nieprawidłowego ułożenia stawu biodrowego. Jest faktem, że wszyscy, którzy trafili do mojego Instytutu, odczuli poprawę. Tym, którzy pomyśleli:"... ta terapia nie jest odpowiednia dla mnie, pragnę powiedzieć:"... najpierw proszę spróbować a później stwierdzać czy ta terapia jest odpowiednia, czy też nie ". Jeśli po jednym czy dwóch zabiegach powie się :..." rezygnuję z terapii, ponieważ jest nieodpowiednia- dla mnie...", wtedy uważam, że dana osoba straciła wiarę w możliwość przezwyciężenia choroby. ' Prawidłowy sposób wiedzie do szybkiego wyleczeania . Mimo, że terapia Yumeiho jest odpowiednia prawie dla wszystkich; tylko odpowienie jej zastosowanie gwarantuje oczekiwany efekt. Po pierwsze nie wykonywać manipulacji u dzieci 4 - 5-cio miesięcznych. Nie wykonywać mocno zabiegów u osób szczupłych, tęgich i w podeszłym wieku. Im częściej powracają pacjenci poważnie chorzy, nie wyleczeni, tym cierpliwiej i bardzo umiejętnie należy wykonywać zabiegi. ^ Przykładowo - poważnie chorą osobę na serce, należy skierować do doświadczonego terapeuty, który będzie mógł pomóc; jednak może się zda- rzyć, że niewprawne wykonanie zabiegów może zaszkodzić chorym. Terapia Yumeiho jest już dość szeroko spopularyzowaną metodą, która umożliwia samoleczenie. Tylko właściwym sposobem można osiągnąć dobry rezultat terapii. Reakcje na leczenie są znakiem bliskiego wyzdrowienia Niektórzy pacjenci narzekali, że niektóre ghjawy_h_yly ostrzejsze i trud- niejsze do zniesienia, niż przed podjęciem leczenia. Określam to jako zjawisko " reakcji po manipulacji stawu biodrowego ". Reakcje te są r 23
zjawisko " reakcji po manipulacji stawu biodrowego ". Reakcje te są widoczne zwłaszcza w przypadku poważnie chorych ludzi lub u tych, którzy rzadko są poddawani zabiegom. Także u zdrowych osób mogą wystąpić te reakcje, głównie po dwóch, trzech zabiegach. U tych, którzy są poddawani zabiegom, te reakcje często znikają stopniowo w trakcie leczenia. Wspomniane reakcje oznaczają dobry efekt leczniczy i rychłe wy- leczenie. Mechanizm reakcji po korekcji biodra Dlaczego pojawiają się reakcje po korekcji kości biodrowych ? Objaśnię to na przykładzie prawostronnego ułożenia kości biodrowej. Człowiek z prawostronnym ułożeniem kości biodrowej stojąc, bardziej obciąża lewą kończynę dolną. Terapia ma na celu przesunięcie obciążenia z lewej nogi na nogę prawą, aby nieprawidłowe krążenie krwi w górnej prawej części ciała uregulowało się. Obciążenie "przesuwa" się na lewą górną część, dlatego pojawia się jak gdyby przemieszczenie mięśni i przy- czepów ( tkanki łącznej) ciała po lewj górnej części ciała, co powoduje pojawienie się nowych symptomów w słabych miejscach lub pogłębiają się symptomy już występujące (stare). Reakcje po manipulacji kości biodrowej nie znikają po połowie miesiąca czy nawet po całym miesiącu, jeśli terapia zostanie przerwana ze względu na te reakcje. Znikną one wkrótce tylko przy nieprzerwanej kuracji. Reakcje te są symptomem zdrowienia pacjentów, dlatego chorzy po- winni to dobrze rozumieć i znosić. Jest ewidentnym nieporozumieniem, jeśli pacjent zbyt wcześnie przerywa leczenie. 24
100 technik terapii Yumeiho Metoda leczenia Yumeiho składa się ze 100 głównych technik, które należą do następujących trzech grup: 1) manipulacja stawów kręgosłupa i innych stawów 2) masaż ^ 3) akupresura Obecnie przedstawiam w kolejności 100 preferencyjnych ruchów, które należy wykonywać w kolejności. Oczywiście, gdy jest mowa q leczeniu wybiera się tylko^otrzebna^część ruchów, lecz jeśli stosuje się wszystkie techruRTrriozelo być również pomocne, a nawet może dać lepszy efekt. Opróćz~1ereerria7~Wrnerhb jako metoda profilaktyczna może podnieść sprawność (odporność) ciała. Terapeuta musi starać się biegle opanować całą procedurę leczenia i zastosować co najmniej raz w trakcie leczenia. Tyjkgj/ytedy można za- pewnić"najlepszy~ęfeRT Efekt leczniczy zależy od przyzwyczajeń i biegłości terapeuty. Z tego względu ważnym jest dla terapeuty pamiętanie o objaśnieniach rycin i całkowicie być przekonanym o celowości podstawowych zasadach każ- dego ruchu. Nie należy rezygnować z powodu nie bardzo dobrze opanowa- nej techniki, czy niewystarczającego efektu leczniczego, lecz należy nieu- stannie praktykować i uważnie ćwiczyć ruchy. Po tym z pewnością będzie można - po pewnym czasie - opanować istotę terapii i poprawić efekty leczenia. 25
Oto techniki w kolejności: Pozycja wyjściowa: Pacjent siedzi na piętach. Terapeuta klęczy za pacjentem. Pacjent ściąga swoje barki trochę do tyłu (ryć. 33).
Ryć. 33 1. Ugniatanie z przesuwem mięśnia czworobocznego (w dalszej części ruch ten charakterystyczny dla Yumeiho będzie określany jako ugniatanie) Terapeuta dziesięciokrotnie ugniata mięsień czworoboczny pacjenta (powyżej łopatek) (ryć. 34) Ryć. 34 Nazwy i ułożenie mięśni wokół barku (ryc.35) 1. Mięsień czworoboczny 2. Mięsień mostkowo-sutkowo- obojczykowy 3. Mięsień płatowy
Ryć. 36 3. Manipulacja kręgów szyjnych (w pozycji klęczącej) Terapeuta klęcząc za pacjentem układa swój prawy kciuk na siód- mym kręgu szyjnym ( najbardziej wystająca kość karku przy opuszczonej głowie) i pierwszym kręgu piersiowym pacjenta (ryć. 37), ułożyć swój prawy przegub na jego prawy bark a swoją lewą rękę ułożyć po lewej stronie głowy. Przekręcając (obracając) głowę pacjenta w prawo ( ryć. 37A), terapeuta pcha energicznie do prawego barku. Zależnie od stanu kręgów szyjnych i mięśni szyjnych terapeuta może zmienić kierunek manipulacji przy czym siła musi być delikatnie dozowana. Następnie bez zmiany pozycji, terapeuta wykonuje ten sam ruch w przeciwnym kierunku ( bildo 37B ).
Ryć. 37 Ryć. 37A
Ryć. 37B 27
4. Manipulacja górnych kręgów piersiowych Terapeuta w półsiadzie z tyłu pacjenta obejmuje oboma kolanami jego pośladki. Pacjent obejmuje swoją potylicę skrzyżowanymi rękami. Te- rapeuta wprowadza swoje ręce pod pachy pacjenta i kładzie swoje ręce na rękach pacjenta (ryć. 38). Pociągając pacjenta na siebie terapeuta jedno- cześnie mocno unosi go do góry. Ruch ten wymaga, aby terapeuta wypro- stował się i klatką piersiową pchnął w plecy pacjenta (ryć. 38 ).
Ryć. 38 5. Manipulacja kręgosłupa Głównym celem jest manipulacja kręgów lędźwiowych.Terapeuta siedzi na piętach ze złączonymi kolanami; nacisnąć nimi na linię środkową talii pacjenta. Wprowadzić przedramiana pod pachy pacjenta i delikatnie je objąć. Następnie pociągnąć barki do tyłu. W tym momencie obie głowy się dotykają, co uniemożliwia ruch ciała pacjenta (ryć. 39 A). W dalszej kolej- ności terapeuta naciska kolanami pionowo kręgosłup w 5 lub 6 punktach, od odcinka lędźwiowego (powyżej kości biodrowych) do odcinka piersiowego kręgosłupa (poniżej łopatek) kręgosłupa. W trakcie terapeuta stale uciska swoim czołem okolicę potylicy pacjenta, a ciało pacjenta musi być roz- luźnione, z naturalnie opuszczonymi ramionami (ryć. 39B). Ryć. 39A
6. Manipulacja odcinka lędźwiowego kręgosłupa Terapeuta kładzie swoje kolano na prawe udo pacjenta, ^ wprowadza swoją lewą rękę pod jego lewą pachę ( ryć. 40A ) i tą dłonią przy- trzymuje jego łe&jfdłoń na lewym barku. Pcha prawą ręką prawy bark pacjenta do przodu i jednocześnie lewą rękąpóciągnąć barkpjacjenta do tyłu wykonując obrót jego torsem (obracając) w lewo. W momencie wyczucia oporu terapeuta zwiększa siłę obrotu ( ryć. 40A ). Następnie terapeuta wykonuje ten sam ruch w przeciwną stronę ( ryć. 40B ).
Ryć. 40A 7. Mobilizacja stawu skokowego Pacjent leży na brzuchu z rozstawionymi nogami. Terapeuta klęczy pomiędzy nogami pacjenta i chwyta oburącz stopy wraz z palcami i dociska pięty do pośladków swoim ciężarem ciała dozując nacisk w zależności od wyczuwalnego oporu (ryć. 41).
Ryć. 41 29
8. Manipulacja palców stopy Wykonując ruch według ryciny 41 terapeuta trzymając stopy pacjen- ta zgina jego palce wykonując manipulację stawów palców (ryć. 42).
Ryć. 42 9. Ugniatanie odcinka krzyżowego Terapeuta siedzi tak jak obrazuje to ryć. 43A i ugniata pacjenta kciu- kami trzykrotnie w 3, 4 lub 5 punktach. Ucisk kości ogonowej nie może być zbyt mocny. Ryć 43B obrazuje właściwe i niewłaściwe ułożenie stóp w leżeniu na brzuchu.
Ryć. 43A Ryć. 43B 10. Ugniatanie regionu powyżej lewego krętarza Celem jest usunięcie zesztywnienia i rozluźnienie mięśni lewego sta- wu biodrowego. Terapeuta klęczy po obu stronach lewej kończyny dolnej 30
pacjenta, opiera się lewą ręką o podłogę i 25 krotnie ugniata jednocześnie przesuwając mięśnie i więzadła okolicy lewego krętarza. Intensywnie ugnia- tać zesztywniałe mięśnie do momentu aż będą rozluźnione (ryć. 44). NAZWY l UŁOŻENIE MIĘŚNI STAWU BIODROWEGO 1. Mięsień pośladkowy średni 2. Mięsiń gruszkowaty 3. Zasłaniacz wewnętrzny 4. Mięsień pośladkowy mały 5 Mięsień pośladkowy wielki
Ryć. 44 11. Ugniatanie z przesunięciem lewego mięśnia pośladkowego Terapeuta klęczy po obu stronach lewej kończyny dolnej pacjenta i uciska 20 krotnie jego lewy mięsień pośladkowy, początkowo powierzchnią lewej dłoni (ryć. 46A), a następnie za pomocą lewego kciuka (ryc.46B).
Ryć. 46A Ryć. 46B 31
12. Ugniatanie lewej (fałdy) pośladkowej Terapeuta klęczy ponad jego lewą kończyną dolną i wykonuje ruch ugniatania z przesunięciem lewej fałdy pośladkowej 10 krotnie (ryć. 47). Nazwy i ułożenie mięśni pośladkowych (ryć 45 )
Ryć. 47 13. Ugniatanie lewego mięśnia dwugłowego uda Terapeuta klęczy nad lewą kończyną dolną pacjenta i kciukami wyko- nuje ugniatanie okolicy od fałdy pośladkowej do dołu podkolanowego 4 krotnie w 8 punktach Pozostałe osiem palców obejmuje udo, aby wzmóc efekt tego ruchu (ryć. 48).
Ryć 48 32
14. Ugniatanie dołu podkolanowego
Terapeuta klęczy po obu stronach lewej kończyny dolnej pacjenta i wykonuje ugniatanie lewego dołu podkolanowego dzesięciokrotnie kciukami lub dłońmi (ryć 49 ) Nazwy mięsni kończyny dolnej i strefa ugniatania z przesunięciem (ryć 50) 1 M przywodzicie! wielki 2. M półścięgnisty 3. M dwugłowy uda 4. M napręzacz powięzi szerokiej 5. M trójgłowy gładki 6. M płaszczkowaty 7. Ścięgno Achillesa
Ryć. 49 Ryć 50 15. Ugniatanie mięśnia tfójgłowego lewej kończyny Terapeuta klęczy z nogami ułożonymi po obu stronach (ewej stopy pacjenta, ugniata z przesunięciem mięśnie łydki od dołu podkolanowego do pięty, czterokrotnie w ośmiu punktach (ryć 51 ) Nazwy mięsni kończyny dolnej i strefę ugniatania z przesunięciem przedstawia ryć 50
Ryć 51 33
16. Ugniatanie okolicy powyżej prawego krętarza Patrz na ryć. 52 i wykonuj tak samo jak technikę numer 10 okolicy powyżej prawego krętarza.
Ryć. 52 17. Ugniatanie prawego mięśnia pośladkowego Patrz na ryć. 53 i wykonuj tak samo jak technikę numer 11 na prawym mięśniu pośladkowym.
Ryć 53 18. Ugniatanie prawej fałdy pośladkowej Patrz na ryć 54 i wykonuj tak samo jak technikę numer 12 na prawej fałdzie pośladkowej
34
19. Ugniatanie mięśnia dwugłowego prawego uda Patrz na ryć 55 i wykonuj tak samo jak technikę numer 13 na mięśniu dwugłowym prawego uda.
Ryć. 55 20. Ugniatanie prawego dołu podkolanowego Patrz na ryć. 56 i wykonuj tak samo jak technikę numer 14 dla prawe- go dołu podkolanowego.
Ryć. 56 21. Ugniatanie mięśnia trójgłowego (łydki) prawej kończyny dolnej Patrz na ryć. 57 i wykonuj tak samo jak technikę numer 15 na mięśniu trójgłowym prawej kończyny dolnej.
Ryć. 57 35
22. Ugniatanie lewej i prawej łydki jednocześnie Pozycja terapeuty i pacjenta jest taka jak na ryć. 58. Terapeuta trzy- krotnie ugniata dłońmi z jednoczesnym przesunięciem mięśnie obu łydek jednocześnie.
Ryć. 58 , 23. Mobilizacja stawów skokowych Terapeuta klęczy pomiędzy kończynami pacjenta. Oburącz chwyta jego pięty i mocno naciska na zewnątrz, działając w ten sposób na stawy skokowe (ryć. 59).
Ryć. 59 24. Ugniatanie spodu stopy Terapeuta oburącz chwyta pięty pacjenta i kciukami ugniata środ- kową, wewnętrzną i zewnętrzną linię stopy trzykrotnie w 20 punktach (ryć. 60 ). ~
Ryć. 60 36
25. Naciągnięcie mięśni-czterogłowych uda Terapeuta kładzie swoje stopy (przód) na okolicę powyżej dołu podkolanowego i trzymając oburącz palce stóp pacjenta łagodnie naciska w dół przybliżając pięty pacjenta do pośladków ( ryć. 61 A ). Następnie terageuta przesuwajacciało do przodu ponownie naciska stopy pacjenta do pośladków (ryc.61 B).
ffjff. i ' ' J "i -, ' '/ rk. -t/ti/iy i^dtY^&k osJ f*)* 'v^Yf i *" i. Ugniatanie górnych partii mięśni kręgosłupa ( ^r,,^^o~ '""^f :r^fr (f^ty. J7 ^ ^ '<*śi-p. *( powyżej łopatek) Terapeuta klęczy nacf talią pacjenta ugniatając przesuwa kciukami mięśnie czworoboczne dziesięciokrotnie w każdym punkcie (ryć. 62)
Ryć. 62 37
27. Ugniatanie mięśni całego kręgosłupa Głównym celem jest rozluźnienie zesztywniałych i napiętych mięśni kręgosłupa Terapeuta klęczy po obu stronach mięśni pośladkowych pacjenta i prostopadle kciukami wykonuje ruch ugniatania z przesunięciem mięśni wzdłuż kręgosłupa (ryć 63) Terapeuta przesuwa swoje ciało tak, aby zawsze nacisk był prostopadły. Ugniatać dwukrotnie w dziesięciu punktach.
Ryć. 63 28. Ugniatanie mięśni odcinka lędźwiowego dłońmi Terapeuta klęczy nad pośladkami pacjenta i wykonuje ruch dłońmi ugniatania powyżej grzebienia kości biodrowej, a następnie ten sam ruch wykonuje kciukami (ryć. 64). Powtórzyć dziesięciokrotnie.
Ryć. 64 38
29. Ugniatanie okolicy powyżej kości biodrowej dłońmi W pozycji klęczącej tak jak przy technice 28 (ryć. 64) terapeuta kładąc jedną dłoń na drugiej powyżej grzebienia kości biodrowej wykonuje ruch ugniatania z przesunięciem (ryć. 65 ).
30. Ugniatanie lewego mięśnia trapezowego Terapeuta klęczy nad mięśniami pośladkowymi pacjenta,,kładzie swoją lewą dłoń pod pachę pacjenta, lewy kciuk na jego lewy bark .Pra- wą dłoń na mięsień trapezowy i równocześnie wykonuje oburącz ruch ugnia- tania z przesunięciem. Nazwy i lokalizacja mięśni grzbietu (ryć. 67 ). NAZWA l POZYCJA MIĘŚNI GRZBIETU 1.M. czworoboczny 2 M. dźwigacz łopatki 3. M. równoległoboczny 4.M. nadgrzebieniowy 5 M zębaty tylny górny 6. M. najszerszy grzbietu 7.M zębaty tylny dolny 8. M zewnętrzny między- żebrowy 9. M poprzeczny brzucha 10. M krzyzowo- grzbietowy
Ryć. 66 Ryć. 67 39
31. Ugniatanie okolicy lewej łopatki i prostowników grzbietu Pacjent leży na brzuchu Terapeuta klęcząc nad pośladkami pacjenta wykonuje ruch ugniatania z przesunięciem mięśni od lewej łopatki do lędźwi dwoma kciukami (lewy kciuk na prawym) w dziesięciu punktach dwukrotnie (ryć. 68)
Ryć. 68 32. Ugniatanie prawego mięśnia trapezowego Patrząc na ryć. 69 wykonać tak samo jak technikę 30 po prawej stronie.
Ryć. 69 40
33. Ugniatanie okolicy prawej łopatki i prostowników grzbietu Patrząc na ryć. 70 wykonywać tak samo jak technikę 31 po prawej stronie.
Ryć. 70 34. Ugniatanie okolicy powyżej grzebienia łopatek (pozycja leżąc) Terapeuta oburącz ugniata mięśnie barku pięciokrotnie (ryć. 71)
Ryć. 71 35. Ugniatanie mięśni barków Terapeuta klęcząc okrakiem nad lędźwiami pacjenta wykonuje ruch 41
ugniatania okolicy barków dziesięciokrotnie (ryć. 72).
Ryć. 72 36. Ugniatanie lewego i prawego mięśnia mostkowe- sutkowo-obojczykowego Pacjent leży na brzuchu z czołem ułożonym na poduszce. Terape- uta siedzi na lewej pięcie, a prawą nogę kładzie z prawej strony pacjenta. Podpiera się na materacu swoją lewą ręką i wykonuje ruch ugniatania z przesunięciem mięśnia mostkowo-sutkowo-obojczykowego pacjenta prawym kciukiem trzykrotnie w pięciu punktach, (ryć. 73A ). Następnie wykonywać ruch ugniatania z przesunięciem w pozycji odwrotnej po prawej stronie (ryć. 73B ).
Ryć. 73A Ryć. 73B 42
37. Manipulacja kręgosłupa szyjnego w pozycji leżącej Pacjent leży na brzuchu, wyciąga ręce do przodu i układa głowę w le- wo. Terapeuta kładzie swoją prawą dłoń na wysokości siódmego kręgu szyjnego.a lewą dłoń układa na lewej stronie głowy pacjenta i dwukrotnie uciska z pomocą ciężaru ciała (ryć. 74A ). Następnie pacjent obraca swoją głowę w prawo, a terapeuta wykonuje te same ruchy w przeciwną stronę 0
Ryć. 74A Ryć. 74B 38. Ugniatanie okolicy guzowatości potylicznej Pacjent leży na brzuchu opierając czoło o poduszkę. Terapeuta siedzi nad lędźwiami pacjenta i wykonuje ruch ugniatania z przesunięciem guzowatości potylicznej kciukami ułożonymi jeden na drugim dziesięcio- krotnie (ryć. 75).
Ryć. 75 43
39. Ugniatanie lewej i prawej strony kresy karkowej Terapeuta siedzi na pośladkach pacjenta i wykonuje ruch ugniatania z przesunięciem kciukami prawej i lewej strony karku w trzech punktach pięciokrotnie (ryć. 76 ).
Ryć. 76 40. Ugniatanie lewej i prawej ręki dłońmi W leżeniu na brzuchu pacjent rozchyla kończyny dolne. Terapeuta klęczy nad pośladkami pacjenta i trzykrotnie wykonuje ruch ugniatania z przesunięciem palców, nadgarstków, przedramion i ramion pacjenta obie- ma dłońmi (ryć. 77a, ryć. 77B ).
Ryć. 77A Ryć. 77B 44
41. Ugniatanie mięśni (grzbietu) odcinka piersiowego i lędźwiowego kręgosłupa kolanami Pacjent leży na brzuchu z rękami wysuniętymi do przodu. Terape- uta klęczy na plecach pacjenta opierając się swoimi rękami częściowo na dłoniach pacjenta i wykonuje ruch ugniatania kolanami w pięciu punktach od łopatek do bioder (ryć. 78 Vi '^^"^ K V ' *&&***. '^O* (Y^O>- J ty^J f <
Ryć. 78 42. Ugniatanie ruchem rotacyjnym mięśni powyżej kości krzyżowej Terapeuta kładzie swoje dłonie na nadgarstkach pacjenta i rotacyjnie wykonuje ruch ugniatania z przesunięciem kolanami powyżej grzebienia kości biodrowych dziesięciokrotnie (ryć. 79 ).
Ryć. 79 43. Ugniatanie mięśni powyżej dużego krętarza lewego i prawego kolanami Pozycja jest zasadniczo taka sama jak na ryć. 79. Terapeuta kładzie 45
swoje kolana na pośladkach powyżej lewego i prawego wielkiego krętarza i wykonuje rotacyjny ruch ugniatania kolanami dziesięciokrotnie.
Ryć. 80 44. Manipulacja prawego stawu krzyżowo-biodrowego i kręgów odcinka lędźwiowego kręgosłupa Pacjent leży na lewym boku. Prawa kończyna dolna jest zgięta, lewa wyprostowana Terapeuta klęczy po obu stronach prawej kończyny dolnej, rotuje miednicę, a następnie lewą częścią przedramienia blisko łokcia mocno pcha, jednocześnie swoją prawą dłonią opiera na prawym barku pacjenta. Jeżeli ruchomość w okolicy talu jest zbyt mała i nie pozwala na prawidłowe ustawienie miednicy, terapeuta pomaga sobie ciężarem swojego ciała. Powtórzyć ruch ten kilkakrotnie (ryć. 81 ).
Ryć. 81 46
45. Manipulacja lewego stawu krzyżowo-biodrowego Zasadnicza pozycja jest podobna do tej, którą objaśniono przy technice 44. Terapeuta wykonuje technikę według ryć. 82 tak jak przy po- przedniej technice na lewym boku.
Ryć. 82 46. Mobilizacja stawów biodrowych w leżeniu na plecach Pacjent leży na plecach, łączy i ugina w kolanach kończyny dolne. Terapeuta kładzie swoje ręce w miejscu tuż poniżej kolan ( ryć. 83A ). Następnie swoim ciężarem ciała mocno pcha kolana pacjenta do jego klatki piersiowej Pacjent nie stawia oporu kolanami (ryc.83B ).
Ryć. 83A Ryć. 83B 47
47. Rozluźnianie lewego i prawego stawu biodrowego Pacjent leży na plecach, rozchyla kończyny dolne ze złączonymi stopami. Terapeuta klęczy przed stopami pacjenta, kładzie swoje dłonie na kolana pacjenta i naciska na nie celem rozluźnienia więzadeł stawów bio- drowych. Nacisk powtórzyć dwukrotnie (ryć. 84 ).
Ryć. 84 48. Manipulacja lewego i prawego stawu biodrowego Pacjent leży na prawym boku, obraca twarz trochę w prawo, kładzie ręce na wysokości klatki piersiowej, zgina prawą kończynę dolną w kolanie, a wyprostowuje lewą kończynę dolną. Terapeuta siedząc na materacu prawą stopą naciska na lewą kostkę pacjenta, a lewą stopę układa obok prawej stopy. Następnie terapeuta obiema rękami chwyta lewą stopę pacjenta i wy- konuje obroty w lewo i w prawo. Naciskając swoją prawą stopą na prawą stopę pacjenta obraca lewą stopę pacjenta do wewnątrz z jednoczesnym silnym ciągnięciem. W przypadku wyczucia oporu należy mocniej pociągnąć. Ruch należy powtórzyć 2-3 razy (ryć. 85A ). Następnie pacjent obraca się na lewy bok i układa się przeciwnie do wcześniejszej pozycji, a terapeuta 48
wykonuje to samo co z lewą kończyną dolną pacjenta (ryc.85B ).
Ryć. 85A
\
Ryć. 85 B 49. Rotacja lewego stawu biodrowego Pacjent leży na plecach. Terapeuta trzymając lewe kolano pacjenta prawą ręką oraz jego kostkę lewą ręką dwukrotnie naciska jego kończynę dolnąw górę i w bok w celu zgięcia w stawie kolanowym. Zgiąć kolano i wy- konać ruch rotacyjny w stawie biodrowym dwukrotnie (ryć. 86).
Jo k: > ^^e% Ryć. 86
50. Ugniatanie ścięgien pachwiny i mięśnia biodrowego lewej kończyny Pacjent leżąc na plecach zgina lewą kończynę dolną. Terapeuta klę- czy po obu stronach lewej kończyny dolnej pacjenta i wykonuje ruch ugniatania z przesunięciem ścięgien pachwiny i mięśnia biodrowego lewej kończyny trzykrotonie w trzech punktach kciukami ułożonymi osobno lub z jednym kciukiem ułożonym na drugim (ryć. 87 ).
Ryć. 87 51. Ugniatanie lewego mięśnia czworogłowego Pacjent leży na plecach. Terapeuta klęczy po obu stronach lewej kończyny dolnej pacjenta i wykonuje ruch ugniatania z przesunięciem kciu- kami w trzech liniach ( pośrodku, wewnątrz i na zewnątrz) od górnej części uda do kolana (ryć. 88 ).
52. Ugniatanie mięśnia trójgłowego lewej kończyny dolnej Pacjent leży na plecach. Terapeuta klęczy z boku lewej kończyny dol- nej. Kładzie dół podkolanowy lewej kończyny dolnej na swoje prawe kolano i wykonuje ruch ugniatania wokół lewej rzepki kilkakrotnie (ryć. 89 ).
Ryć. 89 53. Ugniatanie mięśni lewej łydki Pozycja pacjenta i terapeuty jest taka sama jak na ryć. 89. Terape- uta wykonuje ruch ugniatania mięśni lewej łydki wzdłuż kości piszczelowej dwukrotnie od kolana do kostki w sześciu punktach, głównie kciukami zwiększając nacisk przy wzmożonym napięciu mięśni (ryć. 90 ).
:N Ryć. 90 2, *
54. Rotacyjne naciągnięcie lewego stawu skokowego Terapeuta kładzie lewą kończynę dolną pacjenta na swoich kolanach i chwyta prawą ręką lewą kostkę, a lewą ręką palce lewej stopy. Następnie wykonuje pięciokrotnie ruch rotacyjny w prawo i w lewo z jednoczesnym na- ciskiem w dół (ryć. 91 )
Ryć. 91 55. Mobilizacja stawów palców lewej nogi Terapeuta kładzie lewą stopę pacjenta na swoich kolanach, chwyta jego kostkę prawą dłonią, a lewą dłonią wykonuje mobilizację stawów pal- ców lewej stopy (ryć. 92 ).
Ryć. 92 56. Naciągnięcie mięśni łydki lewej kończyny dolnej i ścięgna Achillesa Terapeuta kładzie lewą kończynę dolną pacjenta na swoich kolanach, opiera swój prawy łokieć na górnej części jego kolana i chwyta piętę lewą ręką ustawiając palce lewej stopy swoim przedramieniem. Następnie 52
terapeuta naciąga lewą ręką lewą kończynę dolną pacjenta do swojej klatki piersiowej i naciska szczyt stopy pacjenta przedramieniem, aby w pełni naciągnąć ścięgno Achillesa. Ruch wykonać trzykrotnie (ryć 93 ).
Ryć. 93 57. Uderzenie spodu lewej stopy pięścią Pozycje pacjenta i terapeuty są takie jak na ryć. 93. Terapeuta trzyma palce lewej stopy pacjenta w swojej prawej dłoni i uderza spód jego stopy pięciokrotnie lewą pięścią (ryć. 94).
Ryć. 94 53
58. Rotacja prawego stawu biodrowego Patrzeć na ryc.95 i wykonać tak samo jak technikę nr 49 na pra- wej kończynie dolnej.
JAK TRZYMAĆ ' LEWĄ KOŃCZYNĘ PACJENTA Ryć. 95 59. Ugniatanie prawej pachwiny i mięśnia biodrowego Patrzeć na ryć. 96 i wykonywać tak jak technikę nr 50 na prawej pachwinie i mięśniach prawego stawu biodrowego.
Ryć. 96 Ryć. 97 54
60. Ugniatanie mięśnia czworogłowego prawej kończyny Patrzeć na ryć. 98 i wykonywać tak samo jak technikę nr 51 na mięśniu czworogłowym prawego uda.
Ryć. 98 61. Ugniatanie więzadeł prawej rzepki i jej rotacja Patrzeć na ryć. 99 i wykonywać tak samo jak technikę nr 52 na prawej rzepce.
Ryć. 99 55
62. Ugniatanie mięśni prawej łydki Patrzeć na ryć. 10O i wykonywać tak samo jak technikę nr 53 na mięśniach prawej łydki pacjenta.
Ryć. 100 63. Rotacyjne naciąganie prawego stawu skokowego Patrzeć na ryć. 101 i wykonywać tak samo jak technikę nr 54 na prawym stawie skokowym pacjenta.
Ryć. 101 64. Mobilizacja stawów palców prawej kończyny dolnej Patrzeć na ryć. 102 i wykonywać tak samo jak technikę nr 55 na stawach palców prawej stopy.
65. Naciągnięcie mięśni łydki prawej kończyny dolnej i ścięgna Achillesa Patrzeć na ryć. 103 i wykonywać tak samo jak technikę nr 56 na mięśniach prawej łydki i ścięgnie Achillesa pacjenta.
Ryć. 103 66. Uderzanie spodu prawej stopy pięścią Patrzeć na ryć. 104 i wykonywać tak samo jak technikę nr 57 na prawej stopie pacjenta.
POZICIO DE LA MANOJ DE TERAPIISTO Ryć. 104 57
67. Ugniatanie mięśni brzucha Pacjent leży na plecach Terapeuta siedzi na jego udach i wykonuje ruch ugniatania brzucha 2 do 3 cm poniżej wyrostka mieczykowatego do podbrzusza, kciukami w sześciu punktach trzykrotnie. Ucisk musi być umiarkowany, a ugniatanie żeber jest zabronione jak i pępka (ryc.105).
NAZWY l POZYCJE ORGANÓW WEWNĘTRZNYCH 1. 2 3. 4. 5 6 7 8 9 10 serce 11 górny ptat lewego płuca 12 dolny płat lewego płuca 13 przepona 14 żołądek 15 woreczek żółciowy 16 jelito grube część poprzeczna 17 jelito grube część zstępująca tarczyca grasica . górny płat prawego płuca środkowy płat prawego płuca dolny płat prawego płuca wątroba jelito grube część wstępująca przytarczyce tchawica
Ryć. 105 Ryć. 106 58
68. Ucisk i wibracja brzucha dłońmi Pacjent leży na plecach ze zgiętymi nogami i stopami na materacu. Terapeuta klęczy z lewej strony pacjenta i swoimi dłońmi wykonuje obrót w prawo i w lewo po pięć razy. Następnie uciska podbrzusze głęboko lecz łagodnie jednocześnie wykonując ruch wibracyjny (ryć. 107 ).
Ryć. 107 69. Ugniatanie dźwigacza prawej łopatki i głębokich mięśni grzbietu Pacjent leży na plecach, obraca głowę w lewo. Terapeuta siedzi z jego prawej strony, trzyma jego prawy nadgarstek lewą dłonią i dziesię- ciokrotnie wykonuje ruch ugniatania mięśni okalających bark, prawym kciukiem uciska środkowy punkt pachy, cztery palce są nad, a następnie pod pachą (ryć. 108 ). NAZWY l POZYCJE MIĘŚNI WOKÓŁ BARKU (ryć 109 )
1 M naramienny 2 M kruczo-arkowy 3 M podłopatkowy 4 M piersiowy większy 5 M największy grzbietu 6 M dwugłowu 7. M. trójgłowy Ryć. 108 Ryć. 109 59
70. Ugniatanie mięśni prawego ramienia Pacjent leży na plecach, układa głowę w lewo. Terapeuta siedzi z prawej strony pacjenta i dwukrotnie wykonuje ruch ugniatania swoim kciukiem środkowej linii mięśni kończyny górnej, a następnie linie zewnętrzną i wewnętrzną (ryć. 110).
Ryć. 110 71. Mobilizacja prawego stawu łokciowego Terapeuta podtrzymuje prawy łokieć pacjenta swoją prawą ręką i je- go prawy nadgarstek swoją lewą dłonią (ryć. 111A ), następnie podnosi lewy łokieć pacjenta z jednoczesnym pociągnięciem nadgarstka na dół wyprostowując jego rękę (ryć. 111B).
Ryć. 111A , Ryć. 111B "^'tu 72. Ugniatanie prostowników palców prawej ręki Terapeuta trzyma prawy nadgarstek pacjenta w swojej prawej ręce i wykonuje ruch ugniatania po prostownikach palców prawej ręki od łokcia te,-.**. fl
do nadgarstka lewym kciukiem w sześciu punktach (ryć. 112). t?***-}
Ryć. 112 73. Mobilizacja prawego nadgarstka Pacjent odchyla swoją prawą rękę grzbietem do góry. Terapeuta mocno trzymając prawy nadgarstek pacjenta wykonuje ruch ugniatania z przesunięciem w dół, a następnie ugniatając jego nadgarstek szybko przesuwa (naciąga) dłoń pacjenta do góry swoimi palcami ( ryć. 113).
Ryć. 113 74. Manipulacja stawów palców prawej dłoni Pacjent leży na plecach, obraca głowę w lewo. Terapeuta siedzi z prawej strony pacjenta, trzyma jego prawy nadgarstek lewą ręką, naciska prawą kończyną dolną na lewą pachę pacjenta i naciąga palce lewej dłoni palcami swojej prawej dłoni (ryć. 114) 61
Ryć. 114 75. Ugniatanie okolicy pomiędzy kciukiem a palcem wskazującym prawej ręki Terapeuta trzykrotnie wykonuje ruch ugniatania z przesunięciem okolicy pomiędzy kciukiem, a palcem wskazującym (ryć. 115).
Ryć. 115 76. Ugniatanie prawej dłoni Terapeuta kładzie swój mały palec lewej ręki pomiędzy kciukiem i palcem wskazującym prawej ręki pacjenta, a mały palec swojej prawej ręki kładzie pomiędzy mały palec i serdeczny prawej ręki pacjenta. Kciuki są ułożone na mięśniach kłębu i kłębiku, a pozostałe sześć palców jest ułożone na grzbiecie dłoni trzymając prawy nadgarstek, następnie naciąga się dłoń i ugniata kciukami od środka na zewnątrz w trzech punktach pięciokrotnie (ryć. 116). 62
Ryć. 116 77. Naciągnięcie prawego ramienia (barku) i pachy Leżący na plecach pacjent zgina do góry prawe ramię. Terapeuta klęczy z prawej strony pacjenta, kładzie swoją prawą dłoń na jego prawą pachę, chwyta jego prawy łokieć lewą dłonią i naciska w dół w celu na- ciągnięcia mięśni okalających prawy bark (ryć. 117).
Ryć. 117 63
78. Ugniatanie dźwigacza lewej łopatki i głębokich mięśni grzbietu Patrzeć na ryć 118 i wykonywać tak samo jak technikę nr 69 na mięśniach okalających bark po lewej stronie pacjenta.
Ryć. 118 79. Ugniatanie mięśni lewego ramienia Patrzeć na ryć 119 i wykonywać tak samo jak technikę nr 70 na mięśniach lewego ramienia pacjenta.
Ryć. 119 64
80. Mobilizacja lewego stawu łokciowego Patrzeć na ryć. 120A i 120B i wykonywać tak samo jak technikę nr 71 na lewy łokieć pacjenta.
Ryć. 120A Ryć. 120B 81. Ugniatanie prostowników palców lewej ręki Patrzeć na ryć. 121 i wykonywać tak samo jak technikę nr 72 na lewym przedramieniu pacjenta.
Ryć. 121 82. Mobilizacja lewego nadgarstka Patrzeć na ryć. 122 i wykonywać tak samo jak technikę nr 73 na prawym nadgarstku pacjenta.
83. Manipulacja stawów palców lewej dłoni Patrzeć na ryć. 123 i wykonywać tak samo jak technikę 74 na stawach palców lewej dłoni pacjenta.
Ryć. 123 84. Ugniatanie okolicy pomiędzy kciukiem, a palcem wskazującym lewej dłoni Patrzeć na ryć. 124 i wykonywać tak samo jak technikę nr 75 oko- licy pomiędzy kciukiem i palcem wskazującym lewej dłoni pacjenta.
Ryć. 124 85. Ugniatanie lewej dłoni Patrzeć na ryć. 125 i wykonywać tak samo jak technikę nr 73 na lewej dłoni.
l f
86. Naciągnięcie lewego ramienia i pachy Patrzeć na ryć. 126 i wykonywać tak samo jak technikę nr 77 na lewym ramieniu pacjenta.
Ryć. 126 87. Trakcja kręgów kręgosłupa szyjnego Pacjent leży na plecach bez poduszki pod głową. Terapeuta siada z tyłu głowy pacjenta, nogami opiera się o jego barki, a oburącz trzyma jego głowę za potylicę. Naciskając nogami jednocześnie terapeuta bardzo uważ- nie pociąga głowę. Nie uciskać zbyt mocno kciukami (ryć. 127).
88. Uciskanie (boków) nosa Pacjent leży na plecach. Twarz jest nakryta chusteczką.Terapeuta siedzi za głową pacjenta i delikatnie wykonuje kciukami ruch ugniatania po obu stronach nosa (ryć 128). 67
Ryć. 128 89. Ugniatanie oczodołów i skroni Pacjent leży na plecach, twarz jest nakryta chusteczką Terapeuta siedzi za głową pacjenta i ugniata górną i dolną część oczodołów, a nas- tępnie jego skronie (ryć. 129).
Ryć. 129 90. Ucisk gałek oczu palcami Pacjent leży na plecach, twarz jest nakryta chusteczką. Terapeuta kładzie na kości jarzmowej palec mały i serdeczny i delikatnie uciska gałki oczne pacjenta palcami środkowymi (ryć. 130 ). Ucisk powtórzyć trzykrotnie, po trzy sekundy każdy.
Ryć. 130 68
91. Ucisk twarzy Pacjent leży na plecach, twarz jest nakryta chusteczką. Terapeuta trzykrotnie delikatnie uciska twarz pacjenta po obu stronach, od nosa do oczu, splecionymi palcami rąk (ryć. 131)..
Ryć. 131 92. Uciskanie wzdłuż środkowej linii głowy Pacjent leży na plecach, twarz jest nakryta chusteczką. Terapeuta wykonuje ruch ugniatania kciukami wzdłuż środkowej linii głowy od czoła do szczytu głowy (ryć. 132).
Ryć. 132 69
93. Naciągnięcie grzbietu na kształt łuku Pacjent siedzi na piętach. Terapeuta usadawia się za pacjentem, wkłada dłonie pod jego pachy, chwyta jego barki, naciska jego lędźwie ko- lanami i powoli kładzie się do tyłu. Pacjent powinien rozluźnić barki i luźno trzymać głowę z jednocześnie ułożonymi stopami na materacu (ryć. 133).
Ryć. 133 94. Mobilizacja stawów barkowych Pacjent klęczy i oburącz splecione palce układa na potylicy. Tera- peuta klęczy za pacjentem, układa swoje ręce nad barkami pacjenta do pleców i naciąga jego barki jednocześnie do góry i do tyłu. Wtedy pacjent powinien czuć napieranie klatki piersiowej terapeuty. Nacisk ten powtórzyć dwukrotnie (ryć. 134).
95. Naciągnięcie barków do tyłu Pacjent siedzi na piętach. Terapeuta klęczy za plecami pacjenta, trzyma jego przedramiona i naciąga do tyłu do pozycji horyzontalnej, możliwie najbardziej je zbliżając (ryć. 135).
Ryć. 135 96. Ugniatanie okolicy powyżej łopatek (terapeuta na stojąco, pacjent klęczy) Terapeuta w lekkim rozkroku stoi z tyłu pacjenta. Obydwoma ko- lanami stabilizuje plecy pacjenta, kładzie swoje dłonie na jego barki i pięcio- krotnie wykonuje kciukami ruch ugniatania okolicy powyżej łopatek pacjenta (ryć. 138).
Ryć. 136 71
97. Poruszenie stawów barkowych w górę i w dół Terapeuta mocno trzyma barki pacjenta, podciąga do góry i puszcza swobodnie. Ruch powtórzyć pięciokrotnie (ryć. 137).
Ryć. 137 98. Rozciągnięcie mięśni piersiowych i stawów barkowych. Terapeuta klęczy z tyłu pacjenta, oburącz chwyta jego barki i ucis- kając kciukami naciąga je do tyłu aby rozciągnąć mięśnie klatki piersiowej pacjenta. Ruch ten powtórzyć trzykrotnie (ryć. 138 ).
Ryć. 138 72
99. Ugniatanie i uderzanie okolicy powyżej łopatek Terapeuta oburącz pięciokrotnie wykonuje ruch ugniatania okolicy powyżej łopatek pacjenta, a następnie zwiniętą dłonią uderza w jego barki (ryć. 139).
Ryć. 139 100. Opukiwanie Terapeuta opukuje okolicę powyżej łopatek pacjenta i okolice potylicy splecionymi dłońmi (140).
Ryć. 140 73
ROZDZIAŁ IV WYBRANE SCHORZENIA LECZONE METODĄ YUMEIHO Kręgosłup szyjny (zespół bólowy głowy i barków) Często się zdarza, ze z powodu chorego kręgosłupa szyjnego dochodzi do całego zespołu dolegliwości, który może objawiać się bólem głowy, zawrotami głowy, zesztywnieniem szyi, kataru nosa, uczuciem ciężkości głowy, osłabieniem wzroku, zatkanym nosem, ograniczeniem ruchomości kręgosłupa szyjnego, szumem w uszach, bólami barków, często z promieniowaniem do kończyn górnych Bóle barków mają swoją przyczynę we wzmożonym napięciu mięsni wokół stawów barkowych oraz mięśni czworobocznych Pojawia się uczucie napięcia i otępienia (przytłumienia) Schorzenie to najczęściej spotykamy u ludzi, których praca wymaga częstego unoszenia barków, jednak nie należy przypisywać choroby tylko tej przyczynie Przypuszczam, ze radykalną tego przyczyną jest nieprawidłowe ułożenie kości biodrowych (przemieszczenie) Na przykład człowiek z prawostronym ułożeniem (przemieszczeniem) kości biodrowej stojąc kładzie głównie ciężar ciała na nodze lewej, powoduje to następnie zgięcie kręgosłupa w prawo, a lewy bark opada na dół Wtedy odległość pomiędzy lędźwiami a prawym barkiem jest dłuższa niż po lewej stronie Lewa górna część ciała jest rozluźniona, a pra- wa napięta Oznacza to ze przeciążenie prawej górnej części ciała nas- tępuje, gdy lewa noga unosi ponad połowę ciężaru ciała Stałe napięcie pra- wej górnej części ciała powoduje zwężenie naczyń krwionośnych i utrud- nienie (przeszkodę) w krążeniu krwi Gdy utrudnienie to osiąga pewien pułap, zaczynają pojawiać się dolegliwości, które stopniowo narastają Z te- go względu u osób cierpiących, boi ten powoduje napięcie nie tylko mięśni barków, lecz także mięsni w rejonie talu i mięśni szyi Główną przyczyną jest prawostronne ułożenie kości biodrowej Początkowo u takiego pacjenta napięcie koncentruje się w prawej górnej części ciała Po niedługim czasie lewa noga ulega zmęczeniu, a ciężar ciała " przemieszcza " się na prawą nogę (kończynę dolną) co powoduje wtórnie nieprawidłowe ułożenie lewego stawu biodrowego i napięcie lewej górnej części ciała, a wtedy znikają symptomy w prawej górnej części ciała Następnie ciężar ciała jest "przesuwany" zamiennie na lewo i prawo, co w konsekwencji powoduje ból obu barków równocześnie Jeżeli taki stan będzie trwał dłużej, do bólu dołączy się duże ograniczenie ruchomości Po zastosowaniu mojej terapii boi barków może się pojawić ponownie u tych pacjentów, u których wcześniej boi barków był bardzo mocny i samo- 74
istnie ustąpił Terapię - mimo okresowego nasilenia dolegliwości - należy kontynuować, co doprowadzi do całkowitego ustąpienia bólu Taką samą przyczynę mogą mieć dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego Do leczenia wykorzystujemy techniki manipulacyjne kręgów na kręgosłup szyjny oraz ugniatania z przesunięciem mięśnia mostkowo- sutkowo-obojczykowego oraz innych mięśni szyi Oto techniki, które są przydatne na wyżej wspomniane schorzenia 1. Techniki podstawowe: numery 1, 2, 3, 4, 26, 36 37, 38, 39, 87, 94 i 96 2. Techniki dalsze( zaawansowane):numery 30, 32, 34, 35, 95, 97, 98 i 99 Należy wspomnieć, ze po wielokrotnych ćwiczeniach, mając w sto- pniu biegłym opanowaną metodę, należy wykonywać techniki kolejno Ozna- cza to, ze nie należy najpierw wykonywać technik podstawowych, a później zaawansowanych Techniki, które przedstawiłem umożliwiają manipulację kręgów szyj- nych W tym miejscu chcę podkreślić, ze zaprezentowane techniki mani- pulacji mają prawo wykonywać tylko te osoby które brały udział w moich kursach i zdawały u mnie egzamin Nieprawidłowo wykonana technika może być niebezpieczna dla pacjenta Schorzenia lędźwi Wiele osób cierpi na lumbalgię Co jest przyczyną lumbalgn ? Zanim przedstawię metodę leczenia najpierw cos o tym opowiem Wiele schorzeń, np mięśni, kości, nerwów, narządów wewnętrznych, a także nierównomierne obciążenie odcinka lędźwiowego, może spowo- dować lumbalgię Kiedy schorzenie występuje w obrębie talu, wówczas lumbalgia jest tylko symptomem choroby kręgosłupa lędźwiowego W celu wyleczenia lumbalgn należy przede wszystkim usunąć wzmożone napięcie mięśni w okolicy kręgosłupa lędźwiowego i mięśni pośladkowych W tego typu przypadkach terapeuta musi bardzo uważnie wykonywać ruch ugniatania z przesunięciem wyżej wymienione części ciała, zwłaszcza na powierzchni kości krzyżowej Napięcie i zesztywnienie mięśni i tkanki łącznej spowodowane ich deformacją lub przeciążeniem na skutek nieprawidłowego ułożenia kości biodrowych klinicznie objawia się bólem w talu (lędźwiach) Lecząc metodą Yumeiho należy skorygować nieprawidłowe ułożenie kości biodrowych, rozluźnić napięte mięśnie i zesztywnienie tkanki łącznej U danego pacjenta wyleczenie może wymagać dwudziestu zabiegów, a u innego nawet ponad osiemdziesiąt Zależy to od stopnia napięcia ciała człowieka Jeśli w czasie zabiegu pojawi się skurcz mięsni wtedy terapeuta 75
nie powinien się wahać, lecz dalej wykonywać ruch ugniatania z prze- sunięciem po dwie lub trzy sekundy i wtedy skurcz ustąpi Na lumbalgię najczęściej cierpią kierowcy, konduktorzy, sportowcy, tancerze, robotnicy fizyczni, nauczyciele i osoby o siedzącym trybie pracy. Oto techniki przydatne na choroby lędźwi 1. Podstawowe techniki: numery 10,16, 27, 28, 29, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48 l 93 2. Techniki zaawansowane: numery 9,11,12,13,14,15, 25, 49 i 58 Techniki do leczenia zespołów nerwobólowych stawów biodrowych i stawów kolanowych (mające przyczynę w okolicy lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa) W skład tego zespołu bólowego wchodzi głównie ischialgia, ból stawu kolanowego, obrzęk nóg Zapalenie nerwu kulszowego jest scho- rzeniem, które często utrudnia poruszanie się Zmiany pogody zwykle mają wpływ negatywny - zimno nasila występowanie bólu Podczas ochłodzenia mięśnie się kurczą, powodując boi Z tego względu pacjent musi szczególnie chronić się przed zimnem Podczas leczenia należy najpierw doprowadzić do stanu, w którym każda z kończyn dolnych dźwiga połowę ciężaru ciała Usunąć patologiczne napięcie mięśni okolicy lędźwiowej, okolicy kości krzyżowej, pośladków, mięśni i tkanki łącznej kończyn dolnych Jeśli manipulacja będzie wykonana zbyt mocno, zapalenie nerwu kulszowego może pojawić się po drugiej stronie Jeśli mięsień czworogtowy uda jest napięty, odwiedzenie uda wywołuje ból Najczęściej wzmożonemu napięciu przedniej części uda towarzyszy przykurcz części tylnej Także obrzęk i ból w stawie kolanowym jest spowodowany nienaturalnym napięciem mięśni kończyn dolnych, którego pierwotną przyczyną jest nieprawidłowe ułozonenie kości biodrowej Jeśli napięcie to koncentruje się wokół stawu kolanowego, wtedy występuje ból kolan Z tego względu kluczem do leczenia jest usunięcie napięcia mięśni wokół stawu kolanowego U osób o zbyt dużej masie ciała łatwo występuje schorzenie stawów kolanowych a leczenie trwa dłużej Wykonując ruch ugniatania z przesunięciem mięsni wokół kolan należy osobno wykonywać ten sam ruch na mięśniach poniżej i powyżej rzepki Jeśli wtedy pacjent czuje punktowy ból, wtedy terapeuta musi kontynuować nacisk przez dwie do trzech sekund w bolącym miejscu, jeśli jest to do zniesienia dla pacjenta Pacjent powinien pamiętać o unikaniu zimna Oto wskazane techniki do leczenia 1. techniki podstawowe: numery 9, 10, 16, 25, 46, 49, 56, 58 i 65. 76
2. Techniki zaawansowane: numery 11,12,13, 14,15,17, 18, 19, 20, 21, 22,23,24,41,42,43, 51 l 60 Techniki do leczenia zespołu zmęczenia i niepokoju Dominujące symptomy to łatwa męczliwość, osłabienie, niepokój, uczucie ociężałości ciała, bezsenność i m Odpoczynek jest bardzo ważny, lecz w absorbującym, nowoczesnym społeczeństwie jest to trudne do osiągnięcia Jeśli budzicie się wypoczęci, oznacza to, ze jesteście zdrowi Natomiast jeśli wstajecie nadal zmęczeni, oznacza to, ze musicie znaleźć jakiś środek zaradczy Terapia Yumeiho może w tym względzie pomóc Fizyczne napięcie musi mieć granice Zbyt długie zmęczenie warun- kuje akumulację fizycznych i psychicznych "trucizn" Bardziej niebezpieczne jest zmęczenie psychiczne, ponieważ spowalnia ruchy pacjenta, czyni go niespokojnym, a w dalszej kolejności może być przyczyną jakiegoś wypadku Łatwo sobie można wyobrazjć niebezpieczeństwo jakie grozi od zmęczonego kierowcy, prowadzącego samochód w półśnie Według mnie także zmęczenie może mieć swoją przyczynę w niepra- widłowo ułożonych kościach biodrowych, co powoduje utrudnienie krążenia krwi a co za tym idzie zmniejsza zdolność usuwania szkodliwych substancji z organizmu Wówczas wzmocnienie kończyn dolnych może poprawić krążenie krwi, lecz ważniejszym jest poprawienie funkcji wątroby W celu odciążenia wątroby należy wyeliminować jedzenie bogate w tłuszcze oraz alkohol, należy pamiętać o odpoczynku i wystarczającej ilości snu Oto techniki stosowane do leczenia powyższego zespołu 1 Techniki podstawowe numery 10, 11, 32, 33, 36, 37, 38, 39, 67, 68 i 86 2. Techniki zaawansowane: numery 25, 29, 35, 46, 47, 48, 56, 58 i 65. Inne schorzenia (choroby) Oprócz powyższych chorób przy pomocy metody Yumeiho można leczyć także wiele innych schorzeń, na przykład choroby układu pokarmowego, niektóre choroby ginekologiczne, choroby układu ruchu Podkreślam ponownie, ze metoda składa się w sumie ze 100 technik Najlepiej gdy zgodnie z kolejnością są one wykonywane wszystkie podczas każdego zabiegu Może być trudne każdorazowe stosownie wszystkich stu technik, lecz pamiętając ich kolejność i przeznaczenie można stosunkowo szybko je opa- nować i dowolnie wykorzystywać 77
Dokładniejsze informacje na temat mojej metody mogąwszyscy zain- teresowani uzyskać na kursach Jak już wspomniałem, lecząc metodą Yumeiho należy wykonywać manipulacje i mobilizację stawów, rozluźniać mięśnie ruchem ugniatania z przesunięciem i wykonywać akupresurę Tylko wtedy terapeuta uzyska dobry rezultat, jeśli proporcje tych trzech ogólnych technik będą właściwe dla danego pacjenta Można to osiągnąć tylko po długotrwałej nauce i praktykowaniu mojej metody Aby stać się mistrzem w mojej metodzie należy (osiągnąć) odbyć 5 stopniowy egzamin Samodzielnie mogą wykonywać zabiegi tylko osoby, który zdały egzamin 3-go stopnia Przy tej okazji proszę wszystkich moich uczniów o powiadamianie mnie o re- zultatach leczenia moją metodą i przesłanie odpowiedniej dokumentacji Inne efekty Metodą Yumeiho można leczyć i zapobiegać wielu chorobom. 1 Aby być poddanym zabiegom nie ma potrzeby iść do szpitala. 2 Terapia umożliwia usunięcie zmęczenia. 3 Terapia zapobiega poważnym chorobom narządów ruchu. 4 Terapia uodparnia na przeziębienie 5 Terapia zwiększa wysokość ciała poprzez manipulację stawów biodro- wych, rozluźnienie mięśni kręgosłupa, co zwiększa wzrost, zwłaszcza u dzieci 6 Terapia upiększa twarz, skórę i wzmacnia mięśnie 7 Terapia uelastycznia ciało i ułatwia ruchy w stawach. 8 Terapia czyni pacjenta pogodnym i rześkim W zdrowym ciele "znajdują" się zdrowsze myśli Jeśli umysł choruje, choruje również ciało. 9. Terapia poprawia funkcje seksualne. 78
Ogólne zasady egzaminu u mistrza Masayuki SAIONJI z terapii Yumeiho Egzamin składa się z - Egzaminu pisemnego - Egzaminu ustnego - Egzaminu praktycznego 4 Egzamin mistrzowski składa się z 5 stopni: 1. Kurs dla początkujących 2. Kurs drugiego stopnia (mogą w nim brać udział tylko osoby po kursie pierwszego stopnia) 3 Kurs trzeciego stopnia Egzamin odbywa się u Dyrektora Między- narodowego Instytutu Profilaktyki Medycznej w Tokio doktora Masayuki SAIONJI lub u nauczyciela przez Niego wydelegowa- nego Po zdanym egzaminie dany uczeń jest uprawniony do szkolenia początkujących i wykonywać zabiegi samodzielnie Stopień ten można osiągnąć po przejściu dwustopniowego kursu, poprzedzonego minimum roczną praktyką 4 Kurs czwartego stopnia Odbywa się obowiązkowo w języku espe- ranto Egzamin odbywa się u Dyrektora Międzynarodowego Insty- tutu Profilaktyki Medycznej d-ra Masayuki SAIONJI W celu odbycia tego egzaminu należy praktykować z pacjentami i szkolić co najmniej dwa lata Po zaliczonym egzaminie dany uczeń ma prawo prowadzić kursy pierwszego i drugiego stopnia i przyznawać na te stopnie dyplomy. 5 Dyplom mistrzowski Odbywa się obowiązkowo w języku esperan- to Dyplom ten można otrzymać po co najmniej dwuletnim prakty- kowaniu z pacjentami po uzyskaniu czwartego stopnia Dyrektor Międzynarodowego Instytutu Profilaktyki Medycznej Masayuki SAIONJI Tokio 1991/10/01 79
ROZDZIAŁ V Terapia Yumeiho jest przeznaczona do szkolenia i stosowania przez fizjoterapeutów oraz innych specjalistów z zakresu rehabilitacji. Metody tej nie mogą stosować pacjenci samodzielnie bez pomocy terapeuty. Jedno- cześnie zdając sobie sprawę z ciągłego przeciążenia ludzi ich pracą, stresami i zmęczeniem, stwierdziłem, że potrzebna jest prosta metoda, przy pomocy której pacjenci - niezależnie od miejsca w którym przebywają - mogliby uzyskać pomoc. Metoda, która w życiu codziennym przeciwdziała bólom pleców, karku, zmęczeniu, może również przeciwdziałać pojawieniu się poważniejszych dolegliwości. Z tego względu stworzyłem na bazie terapii Yumeiho specjalną gimnastykę profilaktyczną. Teraz postaram się pokrótce objaśnić na czym ta gimnastyka polega. Celem Yumeiho jest doprowadzenie do prawidłowego ułożenia kości biodrowych, natomiast gimnastyka profilakyyczna Yumeiho stwarza dobre warunki do poprawienia ruchomości kręgosłupa, stawów biodrowych, stawów barkowych, kolanowych a także utrzymania równowagi całego ciała. Metodyka i sama gimnastyka jest prosta i łatwa do nauczenia, każdy z ru- chów wymaga mniej niż pięć sekund Niektóre ćwiczenia nie wymagają odrębnego pomieszczenia, można ćwiczyć w pracy (podczas krótkiej przerwy). Można ćwiczyć nawet na przystanku autobusowym, oczekując na autobus itd. Zachęcam czytelników do uprawiania tej gimnastyki w wolnych chwilach, szczególnie rano po wstaniu z łóżka Jeżeli będziecie ćwiczyć systematycznie, efekty pojawią się już wkrótce, pozbędziecie się bólu, zostanie wyeliminowane zmęczenie, a przy tym staniecie się bardziej rześcy. 80
Objaśnienia do samodzielnej gimnastyki Yumeiho Uwaga: Na każdy staw dobranych jest kilka różnych ćwiczeń. Jeśli przy którymś ruchu wystąpi odgłos charakterystyczny dla manipulacji, wtedy przy kolejnych ćwiczeniach na ten sam staw odgłos ten nie wystąpi. POZYCJA STOJĄCA 1. Mobilizacja stawów barków ( ryć. 1) Ustawić stopy na szerokość ramion. Szybko i równocześnie unieść oba barki do góry. Jeśli wystąpi odgłos manipulacji obu stawów, to rucho- mość określa się jako bardzo dobrą. Ruch ten wykonać cztery razy.
Ryć. 1 2. Mobilizacja kręgów szyjnych ( ryć. 2) Unieść lewy bark do góry, jednocześnie pochylić głowę w lewo. Początkowo ruch ten wykonać lekko, następnie mocniej. Ruchy po prawej stronie są takie same. Jeśli przy ruchach w obie strony są sły- szalne odgłosy manipulacji, to ruchomość kręgów określa się jako bardzo dobrą.
Ryć. 2 81
3. Zginanie i napinanie mięśni karku z pomocą rąk ( ryć. 3A, ryć. 3B ) Położyć prawą dtoń na lewą stronę gło- wy - wykonując ten ruch nad szczytem głowy - opuścić lewy bark, następnie na- ciskać głowę w prawo w celu napięcia mięśni karku z lewej strony (ryć. 3A ). Ruchy w celu naciągnięcia mięśni karku po prawej stronie są takie same. W dalszej kolejności ułożyć dłonie na po- tylicy i naciskać do przodu (ryć. 3B ), a następnie odchylić głowę odchylić do tyłu Ruch ten wykonać cztery razy.
Ryć. 3A Ryć. 3 B 4. Napięcie mięśni karku bez pomocy rąk (ryć. 3C ) Odchylić głowę możliwie daleko .do tyłu i do przodu bez pomocy rąk. Ruch wykonać dwukrotnie.
Ryć. 3C 5. Obrót głowy ( ryć. 4) Obrócić głowę możliwie daleko najpierw w lewo potem w prawo. Ruch ten wykonać dwukrotnie w obie strony.
Ryć. 4 82
6. Napinanie mięśni piersiowych i mobilizacja stawów barkowych ( ryć. 5A, 5B ) Wyciągnąć kończyny górne zgięte w stawach łokciowych przed siebie na wysokości głowy (pięści zwrócone do środka)(ryc.5A) Następnie wykonać energiczny wymach w tył z jednoczesnym wypchnienciem klatki piersiowej do przodu(ryc.SB) Jeśli będą słyszalne odgłosy manipulacji stawów barkowych, górnych kręgów piersiowych czy żeber, uznaje się ruchomość jako bardzo dobrą. Ruch ten wykonać cztery razy. Ryć. 5A
Ryć. 5B 7. Rotacja stawów barkowych ( ryć. 6 ) Rozluźnić mięśnie zgiętej w łokciu lewej ręki i wykonać obrót (rotację) do przodu i do tyłu. Dla obu rąk ruchy są takie same. Ruch ten wykonać cztery razy.
Ryć. 6 83
8. Rozciąganie mięśni kończyn górnych ( ryć. 7 ) Ułożyć splecione dłonie z tyłu pleców, a następnie odchylając łokcie na boki unosić ręce możliwie wysoko. Przy tym ruchu napinają się prawie wszystkie mięśnie kończyn górnych. Ruch ten wykonać dwukrotnie.
t l t Ryć. 7 9. Rozciąganie mięśni barku (ryć. 8) Ułożyć lewą dłoń nad plecami, poniżej szyi i uchwycić ją prawą dłonią z unie- sionym łokciem do góry. Ruch na prze- ciwnie ułożone dłonie jest taki sam. Ruch powtórzyć po tej stronie, gdzie był trudniejszy do wykonania. Jeśli dłonie można przy ułożeniach z obu stron wzajemnie trzymać oznacza to bardzo dobrą ruchomość w obu stawach barkowych. Ruchy te wykonać cztery razy. Ryć. 8 10. Mobilizacja stawów łokciowych ( ryć. 9A, ryć. 9B) Podtrzymywać lewy łokieć prawą dłonią i unieść go do góry. Następnie lekko zgiąć lewą dłoń ułożoną do wewnątrz i szybko balansować przedramieniem do siebie (ryć. 9A) i od siebie wyprostowując kończynę w stawie (ryc.9B)
84
Odgłosy manipulacji obu stawów łokciowych świadczą o ich bardzo dobrej ruchomości.Ruch ten wykonać dwukrotnie. 11. Rozciąganie przedramion ( ryć. 10) Obrócić lewą dłoń do góry, chwycić jej palce prawą dłonią i zgiąć w dół w celu napięcia mięśni przedramienia. Oba przedramiona powinny być ułożone w pozycji horyzontalnej.Ćwiczenie na prawe przedramię jest takie samo. Ruch ten wykonać dwa razy.
Ryć. 10 12. Mobilizacja nadgarstków ( ryć. 11 A, 11 B) Trzymać lewy nadgarstek w prawej dłoni i po wykonanych obustronnie obwodzeniach ( ryć. 1 1 A ) energicznie zgiąć grzbietowe lewą rękę( ryć. 1 1 B). Ruchy na prawy nadgarstek są takie same Jeśli wystąpiły odgłosy manipulacji obu nadgarstków ich ruchomość określa się jako bardzo dobrą. Ruch ten wykonać cztery razy. 11 A
Ryć. 11B 85
13. Mobilizacja stawów palców ( ryć. 12 ) W kolejności ułożyć palce lewej dłoni pomiędzy palec wskazujący i środkowy prawej dłoni i naciągnąć je Ruchy dla palców prawej dłoni są takie same Jeśli są słyszalne odgłosy manipulacji przy stawach co najmniej trzech palców ich ruchomość określa się jako bardzo dobrą. Ryć 12 14. Wyprostowywanie i zginanie palców rąk ( ryć. 13A, 13B ) Unieść dłonie do góry z rozchylonymi palcami ponad głowę (ryć 13A), zgiąć(13B) i wyprostować palce Ruch ten wykonać cztery razy. l t l
Ryć. 13A 15. Ćwiczenie palców rąk ( ryć. 14) W sposób naturalny rozluźnić i unieść dłonie ponad głową, lekko zgiąć łokcie, a następnie machać nadgarstkami Ruch ten wykonać cztery razy Ryć 13B
Ryć 14 86
16. Rozciąganie mięśni ramion i przedramion (ryć. 15) Spleść palce obu rąk (ryć 15 ) (dłonie na zewnątrz), następnie unieść dłonie wysoko do góry w celu napięcia wewnętrznych mięśni ramion i przedramion. Ruch ten wykonać cztery razy. Ryć. 15 17. Rozciąganie mięśni bocznych tułowia (ryć. 16) Trzymać lewy łokieć prawą dłonią z tyłu głowy i możliwie daleko naciągnąć w prawo Ruch dla pra- wej strony tułowia jest taki sam Ruch ten wykonać dwa razy
Ryć 16 18. Rotacja tułowia i manipulacja kręgów lędźwiowych( ryc.17A i 17B) \ Rozpoczynamy od delikatnego skrętu w lewo, następnie w prawo jednocześnie wymachując rękami na boki( ryć 17A ). Ćwiczenie manipulacyjne chwycić dłonie przed sobą Ułożyć lewą kończynę przed prawą Środek ciężkości ciała przenieść na tylną kończynę Szybko i mocno obrócić ciało maksymalnie w prawo tak, ze ręce wykonują półobrót Jeśli ruch jest wykonany wystarczająco szybko umożliwia to manipulację kręgów odcinka lędźwiowego kręgosłupa i rozluźnienie stawów biodrowych (ryć 17B) Ćwiczenie w lewą stronę jest takie samo Jeśli przy ruchach w obie strony są słyszalne odgłosy manipulacji ruchomość stawów jest bardzo dobra 87
Ruch ten wykonać dwukrotnie w obie strony.
i t Ryć. 17A
Ryć. 17B 19. Rozciąganie kręgosłupa (odcinek lędźwiowy) i mięśni kończyn dolnych (ryć. 18A.18B) Rozstawić nogi na szerokość ramion, zgiąć ciało maksymalnie do przodu, aby dostać dłońmi do podłogi ( nie zginać kolan - ryć. 18A). Następnie wy- prostować ciało i zgiąć je do tyłu (obie ręce sąoparte na biodrach- ryc.18B). Ruch ten wykonać cztery razy.
Ryć. 18A Ryć. 18B 88
20. Gimnastyka stawów kolanowych (ryć. 19 ) Rozstawić stopy na szerokość ramion, obiema dłońmi uchwycić kolana (stawy kolanowe) a następnie przykucnąć, wykonać ruch okrężny i wyprostować się. . Nie unosić pięt do góry w czasie ćwiczenia. Ruch ten wykonać dwadzieścia razy.
Ryć. 19 21. Rozciąganie stawów biodrowych ( ryć. 20) Ustawić stopy na podwójną szerokość barków, stopy ustawione równolegle do siebie, a następnie przykucnąć możliwie najgłębiej. W tym momencie wyprostować plecy, aby nie upaść do tyłu. Oburącz trzymać kolana i pchać w miarę możliwości na zewnątrz, aby napiąć wewnętrzne mięśnie ud. U tych, którzy trzymają plecy prosto, rozchylają szeroko kolana i potrafią pośladki utrzymać poniżej poziomu kolan ruchomość w stawach biodrowych jest wystarczająca. Ruch ten wykonać cztery razy.
22. Rozciąganie przedniej części kończyn dolnych i stawów biodrowych ( ryć. 21 ) Stojąc na lewej nodze, trzymać prawą kostkę prawą ręką i mocno ją unieść do góry Opierać się np o krzesło, aby utrzymać równowagę ciała Środek ciężkości przesunąć możliwie do przodu, aby napiąć tylną część kończyny dolnej i staw biodrowy. Ruchy z drugiej strony są takie same
23.Rozciąganie tylnej części kończyn dolnych( ryć. 22A, 22B) Ustawić stopy na dystans szerszy niż szerokość barków, położyć ręce na kolanach, zgiąć prawą kończynę a wyprostować lewą. Naciskać lewe kolano lewą dłonią (ryć. 22A). Ruch na drugą stronę jest taki sam. Następnie rozchylić stopy maksymalnie szeroko i kolejno napinać kończyny dolne. Wykonując ten ruch trzymać ciało prosto. Za każdym razem kucać możliwie nisko, aby udo było jak najbliżej podłogi z dłońmi ułożonymi na wierzchu wyprostowanej nogi, utrzymując równowagę ciała (ryć. 22B ). Ruchy na drugą stronę są takie same.Ruch ten wykonać cztery razy na każdą stronę.
t l t Ryć. 22A Ryć. 22B 90
24. Mobilizacja stawu kolanowego i skokowego (ryc.23) Stanąć na prawej nodze, nieco unieść lewą nogę rozluźnioną w kolanie, a nas- tępnie energicznie wyprostować (niczym kopiąc do góry) lewą nogę, trzy razy.Można wykorzystać stół lub jakiś inny przedmiot jako podporę do utrzymania równowagi ciała. Ruchy dla prawej kończyny są takie same. Jeśli wystąpią odgłosy mobilizacji w obu stawach kolanowym i skokowym , ich ruchomość jest bardzo dobra.
Ryć. 23 25. Mobilizacja stawów palców stopy ( ryć. 24) Stanąć tak, aby bardziej obciążyć prawą kończynę.Oprzeć palce lewej stopy o podłogę tak, aby były skierowane do wewnątrz i mocno je ucisnąć. Ruchy dla prawej stopy są takie same. Jeśli słychać było odgłosy mobilizacji wszystkich palców obu stóp ich rucho- mość jest bardzo dobra. Ruch ten wykonać cztery razy.
Ryć. 24 91
26. Napięcie mięśni łydki ( ryć. 25 ) Pozycja wyjściowa - stanąć w małym rozkroku . Ruch - stanąć na czubkach palców (ryc.25). Ruch ten wykonać cztery razy.
Ryć. 25 POZYCJA W SIADZIE 27. Ćwiczenie stawów skokowych ( ryć. 26) Pozycja wyjściowa - siad na piętach Trzymając mięśnie pośladkowe na piętach przenosić ciężar ciała z jednej strony na drugą.
t ! t 28. Rozciąganie przedniej części ciała i ud ( ryć. 27A, 27B) Będąc dalej w siadzie rozsunąć stopy, aby pośladki dotknęły podłogi (ryć. 27A). Łagodnie opuścić tułów i głowę w tył do podłogi. Podtrzymać
ciężar ciała na łokciach, żeby opuszczać się równomiernie i nie za szybko (ryć. 27B ). Jeśli plecy dotykają podłogi przy złączonych kolanach, to ela- styczność przedniej części ciała jest bardzo dobra. Ruch ten wykonać dwa razy.
Ryć. 27A Ryć. 27B 29. Rozciąganie stawów biodrowych, tylnej części ud (ryć. 28) Rozsunąć maksymalnie kończyny dolne, obiema dłońmi oprzeć się na po- dłodze, aby podtrzymać ciało , unosić cały tułów do góry i na dół, w celu rozciągnięcia mięśni grzbietu i przedniej części kończyn dolnych. Jeśli kończyny dolne zostaną rozsunięte do kąta 180 stopni, a pośladki łatwo dotykają do podłogi, ruchomość jest bardzo dobra. Ruch ten wykonać cztery razy.
Ryć. 28 93
30. Kontynuacja rozciągania mięśni kończyn dolnych w pozycji siedzącej ( ryć. 29 ) Maksymalnie rozsunąć kończyny dolne, obrócić tułów w lewą stronę, jednocześnie starając się pogłębić rozkrok, w celu rozciągnięcia tylnej części lewej kończyny i przedniej części kończyny prawej. Ruch na drugą stronę jest taki sam. Jeśli kończyny dolne dotykają podłoża, ruchomość jest bardzo dobra. Ruch ten wykonać po dwa razy na każdą stronę. l t
Ryć. 29 31. Kontynuacja rozciągania mięśni kończyn dolnych w pozycji siedzącej (tyć. 30 ) Siedząc na podłodze z maksymalnie rozsuniętymi nogami pochylić barki do przodu, wyprostować plecy i zgiąć się do podłogi. Próbować dotknąć klatką piersiową podłoża, aby napiąć wewnętrzne mięśnie kończyn dolnych i pros- towniki grzbietu odcinka lędźwiowego. Dla wzmożenia efektu dobrze jest chwycić rękami za kostki. Jeśli kończyny dolne są rozsunięte do kąta 180 stopni, a brzuch, klatka piersiowa i czoło dotykają podłoża, ruchomość jest bardzo dobra. Ruch ten wykonać dwa razy.
Ryć. 30 94
32. Kontynuacja rozciągania mięśni kończyn dolnych w pozycji siedzącej (ryć. 31) Kończąc ćwiczenie 31, obrócić ciało w lewo, chwycić prawą ręką za czubek lewej stopy lub za kostkę , aby napiąć tylną część lewej kończyny dolnej i przednią część prawej kończyny dolnej Ruch po drugiej stronie wykonywać tak samo. Jeśli kończyny dolne są rozchylone do 180 a klatka piersiowa dotyka uda, ruchomość jest bardzo dobra. Ruch ten wykonać dwa razy po obu stronach.
Ryć. 31 33. Ćwiczenie i mobilizacja stawów biodrowych, stawów skokowych i stawów palców stóp ( ryć. 32A, 32B, 32C) Siedząc na podłodze z półzgiętą prawą nogą, położyć lewą stopę na prawe udo i dociągnąć do pachwiny. Następnie delikatnie docisnąć lewe kolano do podło- ża(ryc.32A). Jeśli kolano łatwo dotyka podłogi ruchomość jest bardzo dobra. W dalszej kolejności wyprostować prawą nogę, położyć lewe podudzie na prawe udo, chwycić prawą ręką palce lewej stopy podtrzymując lewy staw skokowy lewą dłonią i powoli krążymy do wewnątrz (ryć. 32B). Ryć. 32A Ruchy powinny być wykonywane powoli, a naciągnięcie możliwie duże.
95
Po rozciągnięciu stawu skokowego zgiąć i wyprostować palce stó( ryć 32C) Ruchy na drugą kończynę są takie same. Jeśli nie wystąpiły dźwięki przy manipulacji palców stopy, ćwiczący powinien często masować palce stopy. 4 i 1
Ryć. 32B Ryć. 32C 34. Rozciąganie i mobilizacja stawów biodrowych ( ryć. 33 ) Złączyć podeszwy stóp razem przysuwając możliwie blisko do podbrzu- sza, a następnie oburącz naciskać kolana na dół, aby możliwie maksymalnie rozciągnąć uda. Jeśli kolana dotknęły podłogi, a pięty dotknęły podbrzusza, ruchomość w stawach biodrowych jest bardzo dobra. Ruch ten wykonać cztery razy.
Ryć. 33 96
35. Kontynuacja rozciągania w pozycji siedzącej (ryć. 34) Siedząc, obiema dłońmi chwycić za stopy, pochylić ciało do przodu.(ryć. 34) W kolejności przyciągnąć brzuch, klatkę piersiową i czoło Jeśli pięty dotykają podbrzusza a czoło podłogi ruchomość stawów biodrowych jest bardzo dobra. Ruch ten wykonać cztery razy.
Ryć. 34 36. Mobilizacja kręgosłupa (Jyc. 35) Wyprostować lewą nogę, położyć prawą nogę zgiętą w kolanie na lewej. Ustawić prawą stopę z boku lewej nogi. Podtrzymywać zewnętrzną stronę prawej nogi lewym przedramieniem a następnie obrócić tułów i głowę ma- ksymalnie w prawo i do tyłu. Ruchy na drugą stronę są takie same. Jeśli były słyszalne odgłosy manipulacji kilku kręgów w czasie obrotu, rucho- mość jest bardzo dobra. Ruch ten wykonać cztery razy.
Ryć. 35 97
37. Napinanie mięśni prostych grzbietu i tylnej części kończyn dolnych (ryć. 36 ) W siadzie prostym oburącz chwycić palce stóp i w kolejności kłaść: brzuch, klatkę piersiową i czoło na kończynach wykonując wydech. Jeśli brzuch, klatka piersiowa i czoło dotknęły nóg, przy zgiętych grzbietowe stopach, ruchomość jest bardzo dobra. Jeżeli nie można dłońmi dotknąć palców stóp, należy systematycznie ćwiczyć. Ruch ten wykonać cztery razy.
Ryć. 36 POZYCJA W LEŻENIU 38. Rozciąganie przedniej części tułowia (ryć. 37A, 37B) Leżąc na brzuchu ułożyć dłonie z obu stron tułowia, łokcie na zewnątrz a następnie odgiąć głowę i klatkę piersiową do tyłu ( podbródek ma być uniesiony do góry), aby napiąć przednią część tułowia. Ruch ten wykonać cztery razy.
Ryć. 37A Ryć. 37B 98
39. Rozciąganie mięśni barków, klatki piersiowej, brzucha i przedniej części ud (ryć. 38 ) W leżeniu na brzuchu chwycić oburącz stopy, a następnie mocno je naciągnąć, aby grzbiet był wygięty na kształ łuku. Złączyć kolana i tak wytrzymać przez moment. Jeśli klatka piersiowa i uda będą tak uniesione, że ciężar ciała będzie oparty tylko na brzuchu, elastyczność mięśni przedniej części tułowia i ud jest bardzo dobra. Ruch ten wykonać cztery razy.
Ryć. 38 40. Rozciąganie ruchem rotacyjnym prostowników grzbietu i mięśni pośladkowych wielkich, manipulacja stawów krzyżowo- biodrowych ( ryć. 39, ryć. 40A, ryć. 40B) A. Ćwiczenie przygotowawcze Leżąc na plecach, ramiona prostopadle do tułowia , zgiąć nogi w kola- nach .unieść i przenosić z prawej strony na lewą( ryć. 39).
Ryć. 39 99
B. Ćwiczenie manipulacyjne (ryć. 40A, 40B) Leżenie tyłem na podłodze. Powoli unieść lewą kończynę do kąta 90 stopni i opuścić w prawo. Równocześnie przenieść lewą rękę w lewą stronę, z jednoczesnym skrętem głowy w lewo W trakcie skrętu lewa ręka i barki muszą mieć kontakt z podłogą (40A). Następnie zgiąć lewą nogę i przytrzymywać ją przy podłożu. Wówczas skręcić ciało maksymalnie w lewo (ryć. 40B). Ruchy w drugą stronę są takie same. Jeśli były słyszalne odgłosy manipulacji przy ruchach w obie strony, to ruchomość jest bardzo dobra. Ruch ten wykonać po obu stronach cztery razy. i t
Ryć. 40A 41. Rozciąganie grzbietu W leżeniu na plecach ułożyć dłonie jedna na drugiej, objąć kolana i maksymalnie przyciągnąć je do klatki piersiowej. Zgiąć tułów, jednocześnie zbliżając głowę do kolan. Ruch ten powtórzyć cztero krotnie. Ryć. 40B
Ryć. 41 100
42. Mobilizacja odcinka piersiowego kręgosłupa (ryć. 42) Siedząc na podłodze ułożyć dłonie blisko kostek, z przodu podudzi, odchylić się do tyłu W chwili, kiedy biodro i lędźwie odry- wają się od podłoża mocno przyciągnąć kolana do siebie . Jeśli są słyszalne od- głosy manipulacji kilku kręgów odcinka piersiowego kręgosłupa, ich ruchomość jest bardzo dobra.Ruch ten wykonać cztery razy. Ryć. 42
43. Napinanie mięśni biodrowo-lędźwiowych, brzucha i rozciąganie lędźwi, grzbietu i tylnych mięśni kończyn dolnych ( ryć. 43A, ryć. 43.B, ryć. 43C ) Leząc na plecach ułożyć ręce wzdłuż ciała (ryć 43A ). Wyprostować nogi, palce stóp ułożone do wewnątrz, przenieść proste za głowę tak, aby dotknąć czubkami stóp podłogi. Następnie ściągnąć stopy grzbietowe w celu rozciągnięcia mięśni grzbietu i tylnej części nóg (ryć. 43B i 43C). Jeśli nogi były wyprostowane a palce stóp dotknęły podłoża, to elastyczność jest bardzo dobra. Ruch ten wykonać cztery razy.
Ryć. 43B Ryć. 43C 101
44. Mobilizacja górnych kręgów odcinka piersiowego kręgosłupa ( ryć. 44A, ryć. 44B) W leżeniu na plecach, nogi zgięte w stawach kolanowych, dłonie splecione pod głową ( ryć 44A ). Oburącz unosić głowę podtrzymując łokciami. Następnie rozchylić łokcie i odchylić głowę do tyłu (ryć. 44B). Jeśli były słyszalne odgłosy manipulacji kilku kręgów ruchomość jest bardzo dobra. Ruch ten wykonać cztery razy.
Ryć. 44A Ryć. 44B 45. Mobilizacja stawów biodrowych ( ryć. 45) W leżeniu na plecach, nogi zgięte, kolana mocno odwiedzione ha boki. Jeśli był słyszalny odgłos manipulacji w obu stawach to ruchomość w stawach określa się jako bardzo dobrą. Ćwiczenie powtórzyć wielokrotnie.
Ryć. 45 102
46. Mobilizacja stawów stepu ( ryć. 46 ) W leżeniu na plecach prawą nogę zgięta w stawie biodrowym i kolanowym blisko prawego pośladka, lewą stopę powierzchnią grzbietowa położyć na prawym udzie Następnie energicznym ruchem odgiąć kolano w dół, w celu rozluźnienia stawu skokowego Ruchy dla prawej stopy są takie same. Jeśli były słyszalne odgłosy manipulacji obu stawów, ich ruchomość jest określana jako bardzo dobra Ruch ten powtórzyć cztery razy.
Ryć. 46 47. Mobilizacja stawów kolanowych (ryć. 47A, 47B ) Leżenie na plecach, ręce wzdłuż ciała , rozluźnić lewą nogę i nieco unieść do góry (ryć. 47A) Następnie szybkim ruchem wyprostować nogę (ryć. 47B). Ruchy dla prawej kończyny są takie same. Jeśli słyszalne były odgłosy manipulacji, to ruchomość obu stawów kolanowych jest bardzo dobra. Ruch ten wykonać cztery razy dla każdej nogi.
Ryć. 47A Ryć. 47B 103
48. Ćwiczenia palców stóp (ryć. 48A, 48B ) Dowolnie poruszać palcami stóp wielokrotnie w różnych kierunkach.
Ryć. 48A 49. Wymachy nóg (ryć. 49) Ryć. 48B W leżeniu na plecach unieść obie kończyny prostopadle do podłoża i mocno wymachiwać stopami.
Ryć. 49 50. Naciągnięcie całego ciała (ryć. 50) W leżeniu na plecach ułożyć dłoń na dłoni, podnieść nad głową do.góry, obrócić dłonie na zewnątrz i naciągnąć je cztery razy, jednocześnie skrę- cać stopy do wewnątrz i na zewnątrz.
Ryć. 50 104
51. Pozycja relaksacyjna ( ryć. 51 ) W leżeniu na plecach ułożyć stopy w odległości większej niż szerokość barków i rozluźnić je. Powoli obrócić głowę w lewo i w prawo osiem razy. Następnie wykonać ćwiczenie oddechowe torem brzusznym i naturalnie rozluźnić ciało W tej rozluźnionej pozie spokojnie leżeć od pięciu do dziesięciu minut.
Ryć. 51 105
Indeks 100 podstawowych technik Yumeiho 1. Ugniatanie z przesuwem mięśnia czworobocznego (w dalszej części ruch ten charakterystyczny dla Yumeiho będzie określany jako ugniatanie) 2. Ugniatanie mięśni karku i mięśnia mostkowo-sutkowo- obojczykowego 3. Manipulacja kręgów szyjnych (w pozycji klęczącej) 4. Manipulacja górnych kręgów piersiowych 5. Manipulacja kręgosłupa 6. Manipulacja odcinka lędźwiowego kręgosłupa 7. Mobilizacja stawu skokowego 8. Manipulacja palców stopy ' 9. Ugniatanie odcinka krzyżowego 10. Ugniatanie regionu powyżej lewego krętarza 11. Ugniatanie z przesunięciem lewego mięśnia pośladkowego 12. Ugniatanie lewej (fałdy) pośladkowej 13. Ugniatanie lewego mięśnia dwugłowego uda 14. Ugniatanie dołu podkolanowego 15. Ugniatanie mięśnia trójgłowego lewej kończyny 16. Ugniatanie okolicy powyżej prawego krętarza 17. Ugniatanie prawego mięśnia pośladkowego 18. Ugniatanie prawej fałdy pośladkowej 19. Ugniatanie mięśnia dwugłowego prawego uda 20. Ugniatanie prawego dołu podkolanowego 21. Ugniatanie mięśnia trójgłowego (łydki) prawej kończyny dolnej 22. Ugniatanie lewej i prawej łydki jednocześnie 23. Mobilizacja stawów skokowych 24. Ugniatanie spodu stopy 25. Naciągnięcie mięśni czterogłowych uda 26. Ugniatanie górnych partii mięśni kręgosłupa ( powyżej łopatek) 27. Ugniatanie mięśni całego kręgosłupa 28. Ugniatanie mięśni odcinka lędźwiowego dłońmi 29. Ugniatanie okolicy powyżej kości biodrowej dłońmi 30. Ugniatanie lewego mięśnia trapezowego 31. Ugniatanie okolicy lewej łopatki i prostowników grzbietu 32. Ugniatanie prawego mięśnia trapezowego 33. Ugniatanie okolicy prawej łopatki i prostowników grzbietu 34. Ugniatanie okolicy powyżej grzebienia łopatek (pozycja leżąc) 35. Ugniatanie mięśni barków 36. Ugniatanie lewego i prawego mięśnia mostkowo- sutkowo-obojczykowego 106
37. Manipulacja kręgosłupa szyjnego w pozycji leżącej 38. Ugniatanie okolicy guzowatości potylicznej 39. Ugniatanie lewej i prawej strony kresy karkowej 40. Ugniatanie lewej i prawej ręki dłońmi 41. Ugniatanie mięśni (grzbietu) odcinka piersiowego \ \ lędźwiowego kręgosłupa kolanami 42. Ugniatanie ruchem rotacyjnym mięśni powyżej kości krzyżowej 43. Ugniatanie mięśni powyżej dużego krętacza lewego i prawego kolanami 44. Manipulacja prawego stawu krzyżowo-biodrowego i kręgów odcinka lędźwiowego kręgosłupa 45. Manipulacja lewego stawu krzyżowo-biodrowego 46. Mobilizacja stawów biodrowych w leżeniu na plecach 47. Rozluźnianie lewego i prawego stawu biodrowego 48. Manipulacja lewego i prawego stawu biodrowego 49. Rotacja lewego stawu biodrowego 50. Ugniatanie ścięgien pachwiny i mięśnia biodrowego lewej kończyny 51. Ugniatanie lewego mięśnia czworogłowego 52. Ugniatanie mięśnia trójgłowego lewej kończyny dolnej 53. Ugniatanie mięśni lewej łydki 54. Rotacyjne naciągnięcie lewego stawu skokowego 55. Mobilizacja stawów palców lewej nogi 56. Naciągnięcie mięśni łydki lewej kończyny dolnej i ścięgna Achillesa 57. Uderzenie spodu lewej stopy pięścią 58. Rotacja prawego stawu biodrowego 59. Ugniatanie prawej pachwiny i mięśnia biodrowego 60. Ugniatanie mięśnia czworogłowego prawej kończyny 61. Ugniatanie więzadeł prawej rzepki i jej rotacja 62. Ugniatanie mięśni prawej łydki 63. Rotacyjne naciąganie prawego stawu skokowego 64. Mobilizacja stawów palców prawej kończyny dolnej 65. Naciągnięcie mięśni łydki prawej kończyny dolnej i ścięgna Achillesa 66. Uderzanie spodu prawej stopy pięścią 67. Ugniatanie mięśni brzucha 68. Ucisk i wibracja brzucha dłońmi 69. Ugniatanie dźwigacza prawej łopatki i głębokich mięśni grzbietu '0. Ugniatanie mięśni prawego ramienia '1. Mobilizacja prawego stawu łokciowego 107
72. Ugniatanie prostowników palców prawej ręki 73. Mobilizacja prawego nadgarstka 74. Manipulacja stawów palców prawej dłoni 75. Ugniatanie okolicy pomiędzy kciukiem, a palcem wskazującym prawej ręki 76. Ugniatanie prawej dłoni 77. Naciągnięcie prawego ramienia (barku) i pachy 78. Ugniatanie dźwigacza lewej łopatki i głębokich mięśni grzbietu 79. Ugniatanie mięśni lewego ramienia 80. Mobilizacja lewego stawu łokciowego 81. Ugniatanie prostowników palców lewej ręki 82. Mobilizacja lewego nadgarstka 83. Manipulacja stawów palców lewej dłoni ' 84. Ugniatanie okolicy pomiędzy kciukiem, a palcem wskazującym lewej dłoni 85. Ugniatanie lewej dłoni 86. Naciągnięcie lewego ramienia i pachy 87. Trakcja kręgów kręgosłupa szyjnego 88. Uciskanie (boków) nosa 89. Ugniatanie oczodołów i skroni 90. Ucisk gałek oczu palcami 91. Ucisk twarzy 92. Uciskanie wzdłuż środkowej linii głowy 93. Naciągnięcie grzbietu na kształt łuku 94. Mobilizacja stawów barkowych 95. Naciągnięcie barków do tyłu 96. Ugniatanie okolicy powyżej łopatek (terapeuta na stojąco, pacjent klęczy) 97. Poruszenie stawów barkowych w górę i w dół 98. Rozciągnięcie mięśni piersiowych i stawów barkowych. 99. Ugniatanie i uderzanie okolicy powyżej łopatek 100. Opukiwanie 108
I- o o o
110 m
JAPOŃSKA METODA LECZENIA YUMEIHO Prawa autorskie zastrzeżone przez Masauki SAIONJI. Jakiekolwiek kopiowanie, reprodukowanie i powielanie tylko na podstawie pisemnej zgody autora.