53. Drobnoustroje asymilujące azot atmosferyczny. a) asymilatory azotu wolnożyjące: - tlenowe: Azotobakter, Azotomonas, Pseudomonas, sinice (Nostoc, Anabana) - beztlenowe: Clostridium pasteurianum, pastinovorum b) zdolne do wiązania azotu wyłącznie w symbiozie z roślinami wyższymi: - z roślinami motylkowymi: Rhizobium phaseoli - z krzewami (oliwki, olcha): promieniowce. 54. Procesy mokrobiologicznej nitryfikacji w glebie. Proces nitryfikacji pełnej jest zawsze dwuetapowy, prowadzony przez wyspecjalizowane dwie grupy bakterii. I etap- utlenianie NH3 do NO2^- prowadzi grupa Nitroso: NH3 + O2 + 2e^- NH2OH + H2O NH2OH + H2O + 0,5 O2 NO2 + H2O + H^+ II etap- utlenianie NO2do NO3^- prowadzi grupa Nitro: NO2 + 0,5 O2 NO3^- Schemat: (rysunek) 55. Proces mikrobiologicznej denitryfikacji w glebie. Mikroorganizmy: bakterie z rodz Bacillus, Pseudomonas, Micrococcus, Spirillum. Proces ten zachodzi w przemyśle spożywczym i solanki. Schemat: (rysunek)

56. Charakterystyka mikroorganizmów zdolnych do asymilacji azotu atmosferycznego. Gleba jest głównym środowiskiem bytowania bakterii wiążących azot atmosferyczny. Wyróżniamy dwie grupy bakterii wiążących azot: bakterie wolno żyjące (np. Azotobacter Ciostridium, sinice) oraz bakterie żyjące w symbiozie z roślinami, najczęściej motylkowymi (np. Rhizobium) Wiązanie azotu jest procesem bardzo energochłonnym. Pomiędzy dwoma atomami azotu w cząsteczce N jest tak silne wiązanie, że redukcja jednej tylko takiej cząsteczki wymaga dostarczenia aż 16 cząsteczek ATP. Energia niezbędna do wiązania azotu pochodzi z procesu oddychania tlenowego (Azotobacter Rhizobium), fermentacji (Ciostridium) lub fotosyntezy (bakterie fotosyntetyzujące w tym sinice, np. Nostoc, oraz bakterie zielone i purpurowe). Heterotrofy wiążące azot atmosferyczny muszą zatem utleniać wielkie ilości związków organicznych, tak więc wydajne wiązanie azotu uzależnione jest dla nich od obfitości organicznego substratu oddechowego.

57. Obieg siarki w przyrodzie, udział mikroorganizmów Całość w postaci cyklu: 1) Organiczne połączenia siarki(mikroorganizmy, zwierzęta, rośliny) => 2) rozkład => 3) siarczki H2S => 4) utlenianie => 5) S^0 (bakterie siarkowe) => 6) utlenianie => 7) siarczany (VI) => 8) asymilacja => 1) organiczne… mamy jeszcze przejście z 7) siarczanów do 3) siarczków(redukcja siarczanów Desulfulykatory) - Desulfulykatory: Desulfovibrio, Desulfomonas, Desulfococcus, Desulfosarana - Bakterie siarkowe: Thiobacillus, Thiobacterium, Thiospira 58. Obieg fosforu w przyrodzie: Fosfor wchodzi w skład kwasów nukleinowych, bierze udzial w fosforylacji 1) Organiczne połączenia foforu(mikroorganizmy, zwierzęta, rośliny) => 2) mineralizacja(uprzystępnianie [drobnoustroje, reakcje chemiczne]) => 3) PO4^3- PO4^3- (fosfor nierozpuszczalny) (unieruchamianie - reakcje chemiczne) 4) asymilacja => 1)

59. Mikroflora powietrza - Zarodniki grzybow strzępkowych: Penicilium, Aspergillus, Attemaria, Rhizopius, Mucor; - Drożdże: Condida, Rhodotorula; - Bakterie: Micrococcus, laseczki Bacillus; - Bakterie chorobotwórcze: Staphylococcus(gronkowiec złocisty) Pseudomonas(pałeczka ropy błękitnej) 60. Czynniki biotyczne sprzyjające przeżyciu mikroorganizmów w powietrzu - Strefa klimatyczna(strefa tropikalna - bogatsza w mikroorganizmy) - Pora roku(zimą powietrze jest bardziej czyste - niższe temperatury, mniej dogodne warunki do rozwoju) - Okrywa roślinna - Gleba - Opady - Nasłonecznienie 61. Woda jako siedlisko bytowania organizmów: 1) Autochtoniczne - dla ktoych woda jest naturalnym środowiskiem bytowania i rozwoju. Wyróżniamy drobnoustroje autochtoniczne foto- i chemosyntetyzujące tj. bakterie żelaziste, glony i sinice a także bakterie heterotroficzne: Pseudomonas, Spirillum, Vibrio, Micrococcus, Sarcina, często promieniowce. 2) Allochtoniczne - wnoszone do wody z innych środowisk, tj. gleby, powietrza, roślin, zwierząt, ścieków bytowych i przemysłowych. Są to przede wszystkim mikroorganizmy heterotroficzne - saprofity jak i chorobotwórcze o mniejszych wymaganiach pokarmowych.

---