Zestaw II

1. Przywódca nieformalny, to osoba:

1. wyznaczona przez organizację do sprawowania funkcji przywódczej;

2. angażująca się w działalność przywódczą, lecz której prawo do tego nie zostało formalnie uznane przez organizację;

3. posiadająca wiedzę i umiejętności menedżerskie;

4. ulegająca wpływom grupy.

2. Grupa funkcjonalna to grupa:

1. stworzona przez członków organizacji dla realizacji celów, które nie muszą być zgodne z celami organizacji;

2. realizująca wąski zakres celów o określonym bądź domyślnym horyzoncie czasowym;

3. o nieokreślonym horyzoncie czasowym, która realizuje bieżące cele organizacji;

4. stworzona przez członków organizacji dla realizacji ich własnych celów.

3. „Rozwój zaprzeczeniem stabilizacji” to maksyma kultury :

1. biurokratycznej;

2. zachowawczej;

3. słabej;

4. egalitarnej.

4. Które z poniższych zachowań nie oddaje istoty administracyjnego modelu podejmowania decyzji:

1. wykorzystywanie niepełnej informacji w podejmowaniu decyzji;

2. podejmowanie decyzji, które nie zawsze służą interesom organizacji;

3. akceptacja pierwszego dopuszczalnego rozwiązania sytuacji decyzyjnej;

4. zadowalanie się optymalnym rozwiązaniem sytuacji decyzyjnej.

5. Spójność wewnętrzna grupy, to:

1. wzajemna akceptacja członków grupy;

2. zestaw określonych ról akceptowanych przez członków grupy;

3. przestrzeganie określonych norm zachowań;

4. stopień wzajemnego przyciągania się członków grupy.

6. Bariera nienaruszalności stojąca na przeszkodzie podejmowania racjonalnych i obiektywnych decyzji opiera się na:

1. założeniu, że pewnych rzeczy się nie krytykuje, lecz przyjmuje na zasadzie dogmatu;

2. błędnym mniemaniu, że decydent musi więcej znać i umieć niż podlegli mu pracownicy;

3. fałszywej opinii, że decyzja zespołowa jest zawsze rozsądna;

4. przekonaniu, że ważnym elementem wpływającym na podejmowanie decyzji jest narastanie zaangażowania w wybranym kierunku działania.

7. Zadania addytywne, to zadania grupowe, których wykonanie jest uzależnione od:

1. wszystkich członków grupy zadaniowej;

2. pracy najsprawniejszego członka grupy;

3. straty ponoszonej w toku rozwiązywania zadania;

4. pracy najsłabszego członka grupy.

8. Który z wymienionych czynników sprzyja myśleniu grupowemu:

1. otwartość grupy;

2. bezstronny przywódca;

3. duża spójność grupy;

4. szczerość w wyrażaniu własnych opinii i gotowość przyjmowania opinii innych.

9. Myślenie lateralne:

1. chętnie podąża przypadkowo napotkanym krokiem;

2. koncentruje się na tym, co jest blisko związane z tematem;

3. poszukuje tego, co słuszne;

4. polega na rozłożeniu problemu na elementy składowe i poszukiwaniu rozwiązania.

10. Konfliktu ról doznajemy, gdy:

1. stopień wzajemnego przyciągania wewnątrz grupy jest słaby;

2. oczekiwania związane z daną rolą przekraczają możliwości danej osoby;

3. rola wysyłana jest niejednoznaczna;

4. informacje i wskazówki roli wysyłanej są sprzeczne lub wzajemnie się wykluczają.

11. Za decyzję uważamy:

1. wybór wielu działań z pewnej ilości działań możliwych;

2. losowy wybór jednego z możliwych przyszłych zachowań;

3. nielosowy wybór jednego z uznanych za możliwe wariantów przyszłego działania;

4. wybór między nieuświadomionymi przez decydenta wariantami przyszłych zachowań.

12. Do barier, które stoją na przeszkodzie podejmowania decyzji racjonalnych należy:

1. przekonanie o nieomylności przełożonych;

2. kierowanie się interesem osobistym;

3. ucieczka od odpowiedzialności;

4. niezrozumienie istoty pracy.

13. Decyzje operacyjne dotyczą:

1. problemów strategicznych organizacji;

2. skomplikowanych problemów występujących w trudnych do przewidzenia sytuacjach;

3. najbliższej przyszłości;

4. dalekiej przyszłości.

14. Strata ponoszona w procesie rozwiązywania problemów, to:

1. uspokojenie wywołane przebywaniem w grupie;

2. napięcie wynikające z obecności innych ludzi;

3. niepowodzenie w dzieleniu się unikatową informacją;

4. rodzaj współdziałania w grupie, który utrudnia rozwiązanie problemu.

15. Konflikt intrapersonalny to konflikt :

1. między dwoma osobami,

2. wewnętrzny,

3. między grupami,

4. między grupą a jednostką.

16. Które z poniższych stwierdzeń oddaje istotę podejmowania decyzji w warunkach ryzyka? Podejmujący decyzję:

1. nie zna wszystkich możliwości wyboru, ryzyka związanego z każdą z nich ani też ich konsekwencji;

2. może przewidzieć konsekwencje swoich działań ale nie zna prawdopodobieństwa ich wystąpienia;

3. musi trafnie określić prawdopodobieństwo związane z każdym wariantem;

4. zna dostępne możliwości wyboru, ale nie zna związanych z nimi warunków.

17. Klasyczny model podejmowania decyzji:

1. zakłada, że podejmujący decyzję wykorzystuje niepełną informację o sytuacji decyzyjnej;

2. zakłada logiczną i racjonalną naturę decydenta;

3. zakłada, że podejmujący decyzję jest ograniczony przez własne przyzwyczajenia i nawyki;

4. opiera się na modelu administracyjnym.

18. Istotą próżniactwa społecznego jest założenie, że:

1. intensywność pracy zespołowej jest większa niż pracy indywidualnej;

2. intensywność pracy zespołowej jest mniejsza niż pracy indywidualnej;

3. intensywność pracy zespołowej zależy od stopnia złożoności zadania;

4. intensywność pracy zespołowej jest taka sama jak pracy indywidualnej.

19. Kultura pragmatyczna charakteryzuje się :

1. stosowaniem kryteriów skutecznego działania;

2. niską kompetentnością personelu;

3. umacnianiem czynnika ludzkiego w firmie;

4. priorytetywnością zadań nad potrzebami pracowników.

20. Na strukturę ról składają się:

1. zachowania nie akceptowane przez grupę;

2. zestaw określonych ról i wzajemnych stosunków między nimi, akceptowanych przez członków grupy;

3. stopień wzajemnego zaangażowania członków w sprawy grupy;

4. odbierane przez jednostkę znaczenie roli wysyłanej.

---