DZIEWIECKI-CZŁOWIEK-Redukcjonistyczne antropologie współczesnej kultury i ich wychowaw konsekwencje-przyczyną kryzysu obecnych systemów wychowaw jest słabość antropologii,na której te systemy się opierają.Coraz więcej ludzi kieruje się naiwną i szkodliwą ze wszytskich możliwych filozofii życia,czyli zasadą doraźnej przyjemności. Kolektywistyczna socjalizacja-Redukowanie wych do procesu socjalizacji.Głównym celem wych jest włączenie wszytskich wychowanków do kolektywu,który kieruje się wartościami i zasadami podyktowanymi przez władzę polityczną.(we wszytskich krajach totalitarnych)Liberalistyczna indywidualizacja-koncepcja wych przez brak wych-Redukowanie wych do procesu indywidualizajci.Głównym celem wych jest uformowanie wychowanka,który kieruje się subiektywizmem,relatywizmem moralnym i wolnością rozumianą jako dowolność działania.bezwarunkowa akceptacja,zaufanie w możliwość spontanicznego rozwoju.formowanie wychowanków, kierujących się egoizmem,hedonizmem.Wspólne cechy a i b :Skrajnie zawężona i nierealistyczna antropologia, na której się opierają;Silna zależność od określonych syst ideologicznych i politycznych;Wyłączenie wymiaru religijnego z wych.Człowiek w koncepcji PERSONALISTYCZNEJ-wnioski wychowawcze-Personalizm opiera się na biblijnej wizji czł i jest jedynym z istniejących systemów antropologicznych,patrzy na czł w sposób całościowy,realistyczny,jednocześnie uwzględnia wew i zew uwarunkowania jego rozw.czł-jako jedyny byt na tej ziemi-jest os,a nie jedynie rzeczą.Każda os jest kimś niepowtarzalnym. Czł nie może istnieć w izolacji.To co wyróżnia os ze świata rzeczy czy istot żywych,jest jej odniesienie do Boga.czł jest zdolny nie tylko do życia w świadomości i wolności,ale też do podjęcia odpowiedzialności za własne działania.czł jest os wcieloną,czyli kimś,kto łączy w sobie wymiar fiz, psych i duch.szczytem rozwoju czł jest uczynienie z siebie dobrowolnego daru dla innych.Ostatecznym sensem istnienia czł jest przekraczanie samego siebie przez bezinteresowną miłość w służbie Bogu i czł.Cele i metody wychowania personalistycznego-Ostatecznym celem wych i kryterium dojrzałości czł jest personalizacja(stawanie się zintegrowaną i dojrzałą os).kształtowanie dojrzałej os,która staje się zdolna do budowania więzi opartych na miłości,odpowiedzialności oraz do uczynienia z siebie bezinteresownego daru.Ostatecznym kryterium dojrzałości czł jest formowanie os, która osiąga pełnię swego rozw przez miłość i odpowiedzialność.Tylko dzięki odpowiedzialnej pomocy wychowaw oraz dzięki wysiłkowi samowych wychowanek ma szansę coraz lepiej rozumieć siebie i innych ludzi, dojrzalej kochać siebie i innych.Metody:1)Osobiste,pozytywne oddziaływanie wychow na wychowanka-miłość wychowawców najskuteczniej motywuje wychowanka do wysiłku i rozw. 2)Motywacja pozytywna-Niemożna nikogo wychowywać wbrew jego woli i bez jego współpracy.niebędzie skuteczne wych oparte na moralizowaniu, nakazywaniu, zakazywaniu, straszeniu, kontrolowaniu. cały trud wych i samowych to dla niego zysk i droga do pełnej radości.3)Demaskowanie zagrożeń,którym może ulec wychowanek-Najbardziej niebezpiecznym jest szukanie doraźnej przyjemności i skupianie się na własnej cielesności,emocjonalności.Skuteczna ochrona to uczenie sztuki realistycznego myślenia. 4)Stawianie wymagań-niemożna wychowywać,gdy niestawia się jasnych wymagań;proponowanie wychowan optymalnej drogi życia,stawianie mu wymagań dostosowanych do wieku i możliwości, mobilizowanie,by sam stawiał sobie mądre wymagania.5)Egzekwowanie naturalnych konsekwencji błędów-Wych to pokazywanie związku między określonymi zach a ich naturalnymi konsekwencjami.nie ma wych bezstresowego.Cierpienie mądrze wykorzystane wychowawczo otwiera wychowankowi oczy.Uczy odróżniania dobra od zła,prawdy od kłamstwa, Mobilizuje do przemiany i rozw.Kształtowanie dojrzałej postawy wobec własnej cielesności-Dzięki cielesności czł może wyrażać miłość w widzialny sposób, czyli przez fizyczną obecność,ofiarną pracowitość i odpowiedzialną czułość.zach cielesne wyrażają to,kim jesteśmy,jakie wyznajemy wartości,w jaki sposób rozumiemy sens życia i kim chcemy być dla innych.Ludzkiej cielesności nie można pozbawić aspektu moralnego.Warunki:1)Odkrycie sensu ludzkiego ciała-dzięki ciału możemy kochać miłością widzialną,czyli wcieloną w konkretne słowa i czyny.sposoby okazywania miłości za pośrednictwem ciała:obecność,pracowitość,czułość.Podst przejawem szacunku wobec cielesności jest troska czł o swoje ciało. 2)Rozumienie języka ciała-Ciało "mówi" do nas nieustannie.wsłuchanie się w to,co komunikuje ciało,aby w odpowiedzialny sposób respektować jego słuszne potrzeby (pokarmu, snu, ruchu,odpoczynku).mówi o naszej syt pozacielesnej,np.o problemach psychicz,moralnych,społ.3)Mobilizowanie dzieci do stawiania sobie wymagań i do zach dyscypliny w tej sferze-Tylko miłość do Boga,czł i samego siebie możebyć skutecznym motywem do pracy nad sobą i daje wychowankowi wystarczającą siłę,by zapanować nad popędami fiz,by nie podporządkować się instynktom.W ped personalistycznej panowanie nad cielesnościączy popędami nie wynika z zew nakazów czy zakazów,lecz z wew aspiracji czł.
DZIEWIECKI-POZNAWANIE I PRZEZYWANIE WŁASNYCH UCZUC.1.Rola uczuć w rozwoju os -Całość sfery em można def jako sposoby przeżywania tego, co dzieje się w nas samych oraz w naszych relacj z otaczającym nas światem,Przeżycia afektywne to spontaniczne reakcje czł na jego własne zach i stany wew,na dochodzące z zew bodźce, a także na wszystko to, co dzieje się w jego życiu oraz w jego kontaktach z innymi os: z ludźmi i z Bogiem.Im bardziej dany czł jest niedojrzały, tym silniejszą ma skłonność do manipulow swoim myśleniem.Inf emocj o naszej syt życiowej różnią się od inf intelektualnych nie tylko naturą przekazu ale też stopniem zależności od naszej woli. Otóż nad inf intelektualnymi czł sprawuje niemal nieograniczoną kontrolę. informacje emoc są o wiele bardziej spontaniczne, a przez to w o wiele większym stopniu pozostają niezależne od naszej woli. Czł nie ma bezpośredniej władzy nad emocjami. Im większy mamy dostęp do inf o nas samych i o naszym położeniu życiowym, tym większą mamy szansę na dojrzałe postępowanie i na odpowiedzialne kierowanie życiem.Uczucia są darem od Boga. Darem, który umożliwia nam dostęp do prawdy o naszym życiu.Z drugiej strony uczucia są czymś więcej niż tylko źródłem inf. Niosą ze sobą także energię i mobilizację do działania w kierunku poz i do powstrzymywania się od działań szkodliwych.Gdy czł unika kontaktu z uczuciami, wtedy nie tylko traci szansę na zrozumienie własnej syt życiowej, ale traci kontrolę nad własnym zach.2.Uczucia a moralność -Jednym z warunków poznawania i świadomego przeżywania uczuć jest rozumienie relacji między ucz a moralnością. Jeśli bowiem zakwalifikujemy pewne uczucia jako grzeszne, to w konsekwencji będziemy mieli tendencję, by nie wchodzić w kontakt z takimi przeżyciami lub by w ogóle zanegować ich istnienie, czł dojrzały moralnie cieszy się wszelkim dobrem, a cierpi z powodu zła. Ocenie moralnej nie podlegają zatem uczucia, ale nasza postawa wobec tego, co dzieje się w naszej sferze emocjonalnej, a także nasze zach związane z przeżywanymi emocj. Oczywiście na tyle, na ile zach te są dokonane w sposób świadomy i wolny. Im silniejsze oraz im bardziej bolesne są nasze przeżycia, tym bardziej zawężają one naszą świadomość i wolność. Cnotą moralną jest stawanie wobec prawdy o sobie, w tym także wobec prawdy emocjonalnej. Wymaga to pokory, a także odwagi i wew wolności. Z kolei winą moralną jest nie sam fakt przeżywania określonych stanów emocj, ale ewentualne oszukiwanie samego siebie w tej sferze lub uciekanie od inf na nasz temat, zawartej w doświad przez nas uczuciach czy emocj.Czł dojrzały jest świadomy swojej odpowied psych za własne stany emocjonalne.3.Dojrzałość w sferze uczuć- Najdoskonalszym wzorem dojrzałości emocj jest Chrystus.Potrafił On świadomie przeżywać i wyrażać bardzo różne stany emocjonalne:od wielkiej radości i wzruszenia do gniewu, niepokoju i oburzenia.Dojrzała postawa wobec emocji nie oznacza, że przeżywamy jedynie miłe uczucia i że nie doznajemy żadnych bolesnych stanów emocj. Taka syt byłaby przejawem zaburzenia, gdyż emocje inf nas o naszej sytuacji życiowej, a w życiu każdego czł przynajmniej czasami pojawiają się syt bolesne i niepokojące. Niestety łatwo o postawy skrajne wobec emocji. Jedną skrajnością jest próba ucieczki od bolesnych uczuć,Drugą skrajnością jest bierne uleganie uczuciom i emocjom.Dojrzałość natomiast to syt,w której uczucia mnie inf o mojej aktualnej sytuacji życiowej, lecz mną nie rządzą. Dojrzały czł kieruje się bowiem miłością,prawdą i odpowiedzialnością a nie emocjami. Potrzebna jest zatem mediacja świadomości, woli i wartości w zajęciu dojrzałej postawy wobec przeżywanych uczuć,Dojrzałość w sfuczuciowej oz ponadto odkrycie, że bolesne emocje nie są nieszczęs, innym kryterium dojrzałości to świadomość, że nie można na trwałe poprawić przeżywanych uczuć i nastrojów, bez pozyt modyfikacji własnego postępowania i wł syt egzyst. Nasze przeżycia nigdy nie są czymś przypadkowym. Osoba ludzka jest całością, a jej sfera psychiczna nie jest odizolowana od pozostałych wymiarów człowieczeństwa.4. Kształtowanie dojrzałego sposobu przeżywania własnej subiektywności-Nieuporządkowane em zniekształcają sposób widzenia, oceniania i przeżywania, a przez to prowadzą do zaburzon subiektywności. Niedojrzałość oznacza m.in. nadmierną koncentrację emocj na samym sobie oraz traktowanie wł przeżyć i odczuć jako jedynego lub najważniejszego kryterium myślenia, decydowania i działania. Wszystkie zjawiska to przejawy zaburzonej sf afektywnej. Sfera emocjon może być do tego stopnia zaburzona,że zupełnie zniekształca sf myślenia oraz percepcję samego siebie i świata zewnętrznego.W takiej syt nie jest możliwa dojrzała interioryzacja podstawowych prawd o czł, wartości i norm moralnych.Odpowiedz wych polega zatem na uczeniu wychowanka, by był świadomy tego, co przeżywa oraz by umiał dystansować się od własnych przeżyć i potrzeb emocjonal.Wtedy tylko będzie możliwe osiągnięcie dojrzałej integracji aspektu subiektywnego i obiektywnego.Dojrzała subiektywność nie jest ucieczką od rzecz,lecz specyficznym dla danej os sposobem przeżywania obiektywnych prawd i norm postępowania, w tym obiektywnej prawdy o wł powołaniu i sposobach jego realizacji, a także o aktualnym poz osobistego rozw.
MONBOURQUETTE-TWOJA MISJA.JAK ODKRYĆ SWÓJ ŻYCIOWY CEL?-Czym jest powołanie,misja,wizja życia?Misja- zorientowanie na działanie,potrzeba znalezienia się, spełnienia w działaniu,która odpowiada naszej tożsamości,służy wspólnocie;zorientowanie na społ działanie,wpisane w duszę każdej os.Powołanie-(łac.Vocatus)-wezwany,powołany odwołuje się do percepcji słuchowej,wołanie pochodzące z głębi duszy.Misja może objawiać się nam poprzez zew znak lub wew stan.Rola misji w kształtowaniu tożsamości jest fundamentalna.Głównym czynnikiem w kształtowaniumyśli jest samowiedza, odpow na pyt-kim jestem?Misje trzeba odkryć a nie wynaleźć.Odkrycie misji to owoc naszej pracy nad sobą,samorefleksji.Znaczenie odkrycia misji-W życiu istnieją 2szczególne okresy,kiedy potrzeba spełnienia misji staje się bardziej kategoryczna,są to wiek młodzieńczy i średni.Misja nadaje sens życiu.Sytuacja rozminięcia z własną misją powoduje uczucie pustki życiowej,brak sensu, stany depresyjne.Próżnia egzystencjalna-ból istnienia os,które nie nadały sensu swojemu życiu.Os,która odkryje swoją misję potrafi znieść różne swoje słabości,przełamać je.Odkrycie własnej misji to czynnik wzmacniający pocz własnej wartości.Czym jest „cień” i w jaki sposób można go poznać?Odkrycie własnej misji to też odkrycie własnego cienia.Cień to wszystko co wyparliśmy do podświadomości aby nie utracić bliskich os.Cień to antyteza idealnego ja zwanego personą,to wszystko co ukrywamy.Odkrycie cienia jest ważne,aby odkryć siebie z własnymi podosobowościami.Są to jakby maski-każda z nich kryje trochę energii,więc tracimy ją zamiast ją koncentrować.Jak poznać swój cień?Trzeba odp na pyt,które pomogą naszkicować profil różnych aspektów twojego cienia:Jaką cechę charakteru musiałeś wyprzeć aby uzyskać akceptację innych?jakiego tematu próbujesz unikać w rozmowach z ludźmi? w jakich syt stajesz się nerwowy, nadwrażliwy lub przyjmujesz pozycję obronną?w jakich okolicznościach czujesz się niższy albo brak ci pewności siebie?Czy masz skłonności do obruszania się na krytykę pod swoim adresem?Jakie aspekty siebie złoszczą cię/nie zadowalają? Np.wygląd,cecha charakteru.Czy jest ktoś, kto działa ci na nerwy, naprawdę cię irytuje? Reintegracja cienia:Cień nieznany staje się złośliwy i agresywny, natomiast rozpoznany i zaakceptowany staje się cennym sojusznikiem.w reintegracji jednej ze stref cienia jest umiejętność nazwania jej. Zidentyfikowanie jej jest sposobem na jej zaakceptowanie.Inny spos polega na wyobrażeniu sobie dialogu z os,której nie lubisz.3.strategia polega na stworzeniu 2przeciwstawnych symboli,który złączysz w trzeci, scalający dwa pierwsze.Jak odkryć swoją misję? Nie możemy przygotować się do swojej misji. Raczej jesteśmy do nioej nieświadomie przygotowywani przez nasze nie zawsze racjonalne decyzje, nasze nieśmiałe TAK, chorobę, skrajne wyczerpanie spowodowane stresem zawodowym, dziwne zdarzenia... Dopiero patrząc wstecz możemy zauważyć, że coś nas prowadziło. Natura nie działa skokowo ale czyni człowieka zdolnym do dokonywania większych zmian w życiu. Tak samo misja gdy wzywa do przekroczenia ważnego progu w życiu, liczy na wiele małych TAK, które sprawią, że się jej łatwiej poddamy. Głównym czynnikiem jest tu samoowiedza. Wypływa ona z bycia ale nim nie jest. Tożsamość nasza jest jedyna i niepowtarzalna, to samo odnosi się do naszej misji. Misja może objawiać się nie tylko przez zewnętrzne znaki ale stany ducha. Np: rozstrząsanie czegoś, odraza do konkretnej pracy, napady swumienia, przelotne fantasmagorie, sny na jawie, zaprzątanie uwagi jedną sprawą. W chwili gdy staniemy by popatrzeć na całość swojego życia, powiążemy poszczególne elementy i wewnętrzne poruszenia w całość, znajdziemy swoją misję. Czasem przyjmuje ona formę jasnego wezwania.
GRUN-ROZW POCZ WŁASNEJ WARTOŚCI-Wyznaczniki i uwarunkowania prawidłowego rozw poczucia włas wart Elementy pocz włas wart:1)Pierwotne zaufanie-pierwsze relacje z matką budują u dziecka pewność/niepewność siebie.Dziecko przyjmuje perspektywe ufności do świata.Wiara jest przedłużeniem pierwotnego zaufania.Pierw zauf jest warunkiem wew integracji wszystkich sfer ludzkiego życia.2)Odkrycie własnej niepowtarzalności-każdy został ukształtowany przez Boga w spos jedyny w swoim rodzaju.Każdy z nas jest spersonifikowanym słowem Bożym.Poczucie włas niepowt jest ważne dla pocz własnej wartości.Ważne by w spos świadomy koncentrować się na rzeczach pozyt.3)Komunikacja z innymi-W kontaktach rozpoznajemy czy jesteśmy akceptowani,szanowani.Ważna atmosfera otwartości,prawidłowa komunikacja.4)Akceptacja cienia-Zdrowa samoakceptacja to nie przekonanie o własnej niepowtarzalnosci,to akceptacja siebie takim jakim się jest, również przyjęcie tych gorszych cech.By zaakceptować siebie musimy zaakceptować swój cień.Grun mówi o jądrze osobowości,którym jest Bóg.Obrazy braku pocz włas wartości1)Mały-os z kompleksem niższości-chce zwrócić na siebie uw,taka os jest zarozumiała,przechwala się,patrzy z góry na innych.2)Paralityk-czuje się sparaliżowany,boi się odezwać.Paraliżuje ich strach,że ktoś może ich wyśmiać.Pozwalają kierować sobą.3)Ludzie porównujący się-to jaki jestem okreslam się w porównaniu do innych, zawsze mogę być gorszy.Tak długo jak porównuje się z innymi,tak długo nie jest sobą.4)Tchórz-Strach sprawia,że os zakopuje swój talent w obawie by go nie stracił.Os,która za wszelką cenę chce ukryć błędy,chce ich uniknąć,nie podejmuje ryzyka,cały czas kontroluje swoje życie,przejawia postawę nieufności wobec Boga.Drogi prowadzące do rozw poczucia własnej wartości-1)Zaakceptowanie siebie we własnej niepowtarzalności-Uwolnienie się od iluzji,które stwarzamy o sobie samych.Należy odnaleźć swój rzeczywisty obraz;przyjżeć się swoim mocnym stronom.najważniejsze to akceptować siebie z zaletami i wadami;Pojednanie się z historią własnego życia.Trzeba przyjąć to co zdarzyło się w naszym życiu i nie oglądać się za siebie;Przestać porównywać się z innymi.2)Bycie sobą-by się odgrodzić od innych ważna jest agresja,poczuć złość wobec kogoś,nie pozwolić drugiej os o decydowaniu o mnie samym;Bycie sobą=ufam sobie;Jestem, żyje chwilą,tu i teraz.3)Droga poprzez ciało-Poprzez ciało mogę wypracowywać własne postawy;Otwarcie się na działanie łaski,na działanie Boga,nie jestem sam.4)Droga wiary-Zaufać Bogu.;Zaufanie do Boga wzmacnia pocz włas wart.GRUN-SFERA EMOCJONALNA-Ewagriusz z Portu-każdej sferze przypisane są 3 namiętności 1) sfera rządzy - namiętności;2) sfera uczuć;3) sfera intelektu.Sfera rządzy.- namiętności:jedzenie, seksualność,dążenie do posiadania(te popędy to coś co nas pędzi ku życiu, dynamizmy życia.W jedzeniu jest tęsknota za korzystaniem z życia.W seksualności- tęsknota za przeżyciem ekstazy i przeżywaniem samego siebie, oddaniem się.W dążeniu do posiadania- tęsknota za posiadaniem spokoju/Te 3 popędy mogą opanować czł i prowadzić do uzależnienia, nie można ich wyeliminować, trzeba je podjąć i pozwolić zbliżyć się do Boga, należy odkryć tęsknoty, które kryją się za każdym z popędów. Trzeba kultywować te popędy, aby nie wyginęły.Sfera uczuć-3 namiętności:GNIEW- powinna być traktowana nie tylko negatywnie, agresja jako energia życiowa, wskaźnik regulowania relacji bliskości i oddalenia, pokazuje, że jakieś granice osobiste zostały zranione.Agresja- siła pozwalająca zebrać się do czegoś, dynamizm działania, tłumienie agresji prowadzi do zgorzknienia; gniew należy przemienić w pozytywną agresję.SMUTEK- rozróżnienie smutku i żałoby: smutek- negatywne , żałoba- wyzwala i pozwala pójść dalej, smutek- wygórowane życzenia w stosunku do życia, należy starać się zrozumieć z czego wynika,smutek= użalanie się nad sobą- nie pozwala na rozwój- smutek trzeba zamienić na żałobę.Przeżywać żałobę- przechodzić przez ból, z bólem przyjmuję to, że jestem jaki jestem, cierpię bo chciałem być inny, bo nie umiem zaakceptować siebie, swojej przeciętności, małości, przez żałobę przechodzimy do własnego potencjału.ACEDIA- niezdolność do bycia w sobie w jednym momencie, wew rozdarcie, nie ma wewnętrznego środka, stan rozdrażnienia, rozbicia wew.Trzeba przebrnąć przez ten niepokój, jest to umiejętność znoszenia samego siebie, przyjęcie tego stanu pozwoli nam na znalezienie przyczyn.Sfera intelektualna-RZĄDZA SŁAWY- stale zastanawianie się, co inni o mnie myślą, pragnienie akceptacji i uznania ze strony innych, żyją na mocy tego co o mnie myślą inni, inni o mnie stanowią.ZAWIŚĆ- stale porównuję się z innymi,nie można jej tłumić, ona i tak wypłynie, wynika z braku poczucia własnej wartości, brak akceptacji siebie, trzeba analizować swoją zawiść, doprowadzać do absurdu jeśli chodzi o chęć bycia kimś, dostrzegać, że jest to złudne, nierealne, można dojść do wdzięczności do tego co posiadamy.Jeśli zazdrościmy komuś np. dobrych ocen, może to być motywacją do wysiłku.PYCHA- mam takie idealne wyobrażenie siebie samego, że bronię się przed tym żeby zobaczyć stan faktyczny, ślepota, żeby zobaczyć własną rzeczywistość, przez pokutę leczy się pychę, Antidotum jest zaproszenie aby całą rzeczywistość przedstawić Jezusowi, poczuć, że jest się przez niego akceptowanym.ARCHETYPY- proroka- prawda zawsze po ich stronie;- pomocnika- realizujemy własna potrzebę bycia potrzebnym , mamy poczucie misji;- baranek ofiarny- poświęca się dla wszystkich dookoła a potem emanuje agresją.Każdy zna 9 namiętności, nie powinny one nas przerażać, nie powinniśmy ich krytykować, uczucia trzeba „czytać”- pytać co one nam mówią, maja nam do przekazania.W każdej namiętności kryje się energia-mamy je pozyskać dla naszego życia.Namiętności pokazują, że stworzyliśmy siebie,zbyt idealny obraz siebie,zmuszają do pokory, zobaczyć co w nas tkwi, co trzeba zmienić.
PINDEL-SZTUKA ZARZĄDZANIA SOBĄ-Sztuka urzeczywistniania wartości w codzienności. Trzeba umieć przełożyć naszą misję życiową na odpowiednio podejmowane kroki, zgodne z naszymi wartościami. Czy codzienne czynności przybliżają nas do realizacji misji? Aby faktycznie realizować misję i żyć wg własnych wartośc, trzeba umieć dopasować długofalowe i ogólne cele do realizowanych codziennie działań. Możliwe będzie to tylko jeśli potrafimy rozpisać cele długofalowe na mniejsze aż do codziennych stanowiących małe etapy realizacji tych celów. Pomocne nam będą takie narzędzia jak organizer, palmtop czy kalendarz, gdzie zapiszemy kolejne czynności. Ważne by mieć je przy sobie. Planowanie zaczynamy od celów i zadań, składających się na misję i zakresu odpowiedzialności.zaczynamy od najbardziej długofalowych. Potem cele obejmujące zakres roku(zwykle określają zakres odpowiedzialności). Następnie dokładne zaplanowanie realizacji celów w miesiącu, tygodniu! i poszczególnych dniach.[czas] W planowaniu tygodniowym zaczynamy od czynności długofalowych, ważnych, służących misji, wymagających konsekwencji , by zmieścić wszystko. Od zadań najbardziej wymagających i twórczych, gdy umysł jeszcze świeży. Też CAŁOŚCIOWOŚĆ, wszystko, co wiąże się z misją, wartościami i rozwojem osobistym musi mieścić się w jednym tygodniu, takie „zawieszenie” niesie negatywne konsekwencje. Formuowanie celów musi być pozytywne.( Będę...). na koniec kilka spostrzeżeń dotyczących z praktyki życiowej. Przeszkodą w realizacji może być niska samoocena, opór przed zmianą nawyków. Kolejne niebezpieczeństwo niesie koncentracja na marginalnym problemie, a najważniejszy pozostaje niezmieniony. Bardzo ważna jest konsekwencja i pewność dobrze określlonego celu i środków.
CELE:
Określenie wartości nadrzędnych
Opisanie roli ze wzgll na najważniejsze cele
Uporządkowanie hierarchii wartości
Sformuowanie deklaracji misji życiowej wraz z konkretnymi środkami
Orientacja co do codziennych zajęć i odniesienie ich do misji życiowej
Poznanie zasad pllanowania aż do codziennych czynności.