Totalitaryzmy, Sytuacja w ZSRR w latach 1917 - 1941, Wojna 1914 -1918 , a następnie rewolucja i wojna domowa straszliwie osłabiły Rosję - -znacznie bardziej niż jakiekolwiek inne mocarstwo


Sytuacja w ZSRR w latach 1917 - 1941

Wojna w latach 1914 -1918 , a następnie rewolucja i wojna

domowa straszliwie osłabiły Rosję - znacznie bardziej niż

jakiekolwiek inne mocarstwo. Liczba jej ludności zmniejszyła się

ze 171 mln. w 1914 do 132 mln. w 1921 r. Utrata Polski ,

Finlandii i państw nadbałtyckich oznaczała też utratę wielu zakładów przemysłowych , linii kolejowych i gospodarstw

rolnych, a długotrwałe walki zniszczyły znaczną część tego, co pozostało. Ogólnie w kraju panował głód i ubóstwo.

Za oszałamiającym spadkiem produkcji przemysłowej (w 1920 roku stanowiła ona zaledwie 13 % produkcji

z 1913 roku) ukrywał się jeszcze większy spadek produkcji niektórych kluczowych surowców i materiałów np.: zmniejszona ilość produkcji surówki żelaza , bawełny .

Handel zagraniczny zaniknął całkowicie ,zbiory plonów rolnych zmniejszył się o ponad połowę, dochód narodowy spadł

o ponad 60 %. Ponieważ ogromne rozmiary tego spadku produkcji spowodowane były głównie chaosem społecznym i politycznym

w latach 1917 - 1921 , zatem ustanowienie władzy radzieckiej musiało prowadzić do pewnej poprawy sytuacji.

Bolszewicy odziedziczyli w spadku wiele fabryk , zakładów kolejowych i stalowni. Istnieli robotnicy przemysłowi zdolni do uruchomienia fabryk z chwilą zakończenia się wojny domowej . Istniał też ustalony wzorzec produkcji rolnej i sprzedaży żywności

do miast , który można było przywrócić kiedy Lenin postanowił (przyjmując Nową Politykę Ekonomiczną- N E P w 1921r.) zrezygnować z bezowocnych prób ,,skomunizowania” wsi i pozwolić działać gospodarstwom indywidualnym. N E P polegał także na przywróceniu wolnego handlu , oraz zlikwidowaniu przymusu pracy.

Tak więc w 1926 r. Produkcja rolna wróciła do poziomu przedwojennego , a w dwa lata później to samo stało się z produkcją przemysłową . Wojna i rewolucja kosztowały Rosję 13 lat rozwoju gospodarczego , ale teraz znowu była gotowa do wzrostu.

Jednak zajmę się sytuacją polityczną w ZSRR. Kierownictwu partii , które stanęło przed niezwykle trudnym zadaniem opanowania sytuacji - mówię o czasie kiedy Lenin nie był u władzy

-nie brakowało zdolnych ludzi , ale żaden z nich nie miał doświadczenia w sprawowaniu władzy czy zarządzaniu gospodarką. Nie mieli oni doświadczenia , brakowało im również programu alternatywnego. Jednak ani Lenin ani Trocki i Stalin nie ulękli się stojących przed nimi zadań. Lenin osiągnął cel , któremu poświęcił życie : zdobył władzę , a to wzmocniło wiarę nie tylko we własne siły ale również jego autorytet. Do X Zjazdu partii w roku 1921 polityka była jeszcze przedmiotem gorących dyskusji .Jednak Lenin wbrew stanowisku partyjnej większości zaprezentował wygłaszając ,,Tezy kwietniowe” , podczas rewolucji październikowej i w czasie negocjacji w Brześciu co sprawiło , że odtąd jego przywództwo nie było nigdy kwestionowane.

Trocki do partii wstąpił dopiero w VIII 1921 roku ,a jego władczy sposób bycia wywoływał oburzenie współtowarzyszy

(poza Stalinem).Także działalność Trockiego w piotrogrodzkim Sowiecie , zarówno w 1905 , jak i w 1917 roku , oraz zasadnicza

rola , jaką odegrał w przejmowaniu władzy , sprawiły , że jego pozycja jako przywódcy rewolucyjnego nie była przez nikogo kwestionowana ,zwłaszcza ,kiedy podczas wojny domowej dowiódł zdolności przywódczych .

To samo można by powiedzieć o czterdziestoletnim Zinowjewie ,

o którym niewielu partyjnych przywódców wyrażało się dobrze.

Był przeciwny zbrojnemu sięganiu po władzę w 1917 roku i

po odrzuceniu przez Lenina koncepcji rządu koalicyjnego zrezygnował z członkostwa w Komitecie Centralnym.

Mimo tego jednak Lenin wybaczył mu i Zinowjew został w roku 1919 zastępcą członka Biura Politycznego , pełnoprawnym

członkiem zaś w roku 1921. Był również przewodniczącym Międzynarodówki Komunistycznej od chwili jej założenia oraz piotrogrodzkiej organizacji partyjnej. Zinowjew był dobrym mówcą.

Zinowjewowi sprzyjał jego sojusz z Lwem Kamieniewem , urodzonym w tym samym roku co on - 1883 , również z żydowskich rodziców . Kamieniew zaczynał od działakności podziemnej ,

a w latach 1908-1914przebywał za granicą ,gdzie został najbliższym po Zinojewie , współpracownikiem Lenina. Zesłany na Syberię w tym czasie co Stalin powrócił z nim w roku 1917 i ponownie

nawiązał współpracę z Zinowjewem , która trwała aż do roku 1936 , kiedy to na polecenie Stalina zostali postawieni przed sądem i straceni. Kamieniew , człowiek o niewielu osobistych ambicjach , wzorujący się na swym przyjacielu Zinowjewie , ściągnął na siebie gniew Lenina za ugodową postawę , jaką zajął w latach 1917-1918.Jednakże również on uzyskał przebaczenie i został ponownie przyjęty do Komitetu Centralnego i Biura Politycznego jako kolejny znany działacz , na którym Lenin mógł polegać. Został również przewodniczącym organizacji partyjnej w innym dużym mieście

- Moskwie. Solidniejszy niż Zinowjew , mimo skłonności do ulegania wpływom innych ,Kamieniew był bardziej lubiany i szanowany za swe talenty jasno i precyzyjnie formułującego swe myśli publicysty

i mówcy.

Podobnie jak Stalin raczej w Rosji niż za granicą działali dwaj inni członkowie kierownictwa . Obaj należeli do pewnego skrzydła partii , ale mieli duże doświadczenie w praktycznym działaniu , co Lenin cenił tak wysoko. Michaił Tomski był jedynym wśród czołówki bolszewickiej , który pracował jako robotnik przemysłowy.

Na korzyść Aleksieja Rykowa przemawiał fakt , iż pochodził z chłopskiej rodziny i był rdzennym Rosjaninem. Była to zaleta , jeśli się zważy , że trzy najważniejsze stanowiska po Leninie zajmowali Żydzi : Trocki , Zinowjew i Kamieniew a czwarte Gruzin. Antysemityzm był w Rosji wciąż silny , mimo że później Hitler niestrudzenie identyfikował ,, Moskwę ''z ,,syjonistyczną konspiracją światową ''.

Rykow objął stanowisko czołowego administratora przemysłu i w lutym 1918 roku został przewodniczącym najwyższej Rady Gospodarki Narodowej , w roku 1921 razem z Tomskim członkiem Biura Organizacji Komitetu Centralnego Partii ( Orgbiuro ) i członkiem Biura Politycznego w roku 1922.

Jedynym członkiem kierownictwa , poza łeninem i Trockim ,

był Nikołaj Bucharin.W roku 1911 wyemigrował za granicę.

Po powrocie w 1917 r. do Rosji był przywódcą lewego skrzydła

partii. Występował przeciwko układowi z Brześcia , opowiadając się za wojną rewolucyjną. Jednak nigdy nie piastował żadnego wyższego stanowiska. Przekonał się do NEP-u i został jej głównym

kandydatem .

Tak przedstawia się grupa ludzi , którzy wraz ze Stalinem , stanowili na początku lat dwudziestych najwyższe kierownictwo Związku Radzieckiego i byli jego głównymi przeciwnikami

w walce o sukcesję Lenina . Jednak sytuacja komunistów nie była taka zła jakby się mogło wydawać ,cały czas trwały spory wśród

„białych”. Zarządzono pobór do wojska i do końca 1918 r. wcielono do Armii Czerwonej 800 tys. Ludzi.

Przed rozpadem koalicji z lewicowymi eserowcami bolszewicy byli reprezentowani w najwyższych władzach przez trzech ludzi :

Lenina , Trockiego , Stalina . Później jednak Stalin został

wyeliminowany . Stalin zawsze akceptował przywóctwo Lenina ,

ale nie Trockiego.

W maju 1920 roku armia polska dokonała inwazji na Ukrainę i

Kijów. Armia Czerwona stała za Bugiem i nasunęło się pytanie , czy żołnierze radzieccy powinni przekroczyć tę rzekę. Stalin i Trocki

byli za nie , a Lenin za tak.

W roku 1921 w całej Rosji trwały powstania chłopskie

(powstanie marynarki wojennej w Kronsztadzie).

W latach 1922 - 25 Stalin współpracował z Zinowiewem i Kamieniewem przeciwko odwiecznemu wrogowi - Trockiemu.

Natomiast w latach 1925 - 1929 współpracuje z Buharimem przeciw

Kamieniewowi i Zinowjewowi .W latach 1929 - 1934 Stalin przejmował władzę ,a w 1934 wreszcie po wielu staraniach w Związku Radzieckim obejmuje dyktaturę.

2



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
System społeczno polityczny ZSRR w latach 1922 1941
Totalitaryzmy, WOJNA DOMOWA W ROSJI 1917
Sytuacja polityczna w ZSRR w latach 1929 1939 Kult Stalina
56 ZSRR a kraje nadbałtyckiew latach 1939 1941
II wojna światowa w Europie w latach 1939 1941
GUŁag w systemie represji w ZSRR w latach 1945 1953 r
3781-i wojna światowa 1914 1918 sprawa polska podczas i wojny światowej
5 Polska a Rosja Sowiecka i ZSRR w latach18 1939
GUŁag w latach wojny 1941 45
3 17 Front wschodni w latach 1914 1918
Wielka Wojna 1914 1918
Sytuacja Polski w latach 1846 - 1916r., TEMAT: Losy Polaków w nowelach Henryka Sienkiewicza
GUŁag w systemie represji w ZSRR w latach 1945 1953 r
I wojna światowa 1914 1918, cz I
SYTUACJA MIĘDZYNARODOWA W LATACH SZE¦ĆDZIESIˇTYCH
Wiktor Hołubko Adam Lityński ZAGADNIENIE PAŃSTWOWOŚCI BIAŁORUSKIEJ W LATACH 1917 1920 W SETNĄ ROCZNI
Fińsko radzieckie stosunki polityczne w latach 1917 1939 (do wojny zimowej) z perspektywy polskiej C
57 Stosunki ewnętrzne w ZSRR w latach 1945 1956

więcej podobnych podstron