Sytuacja w ZSRR w latach 1917 - 1941
Wojna w latach 1914 -1918 , a następnie rewolucja i wojna
domowa straszliwie osłabiły Rosję - znacznie bardziej niż
jakiekolwiek inne mocarstwo. Liczba jej ludności zmniejszyła się
ze 171 mln. w 1914 do 132 mln. w 1921 r. Utrata Polski ,
Finlandii i państw nadbałtyckich oznaczała też utratę wielu zakładów przemysłowych , linii kolejowych i gospodarstw
rolnych, a długotrwałe walki zniszczyły znaczną część tego, co pozostało. Ogólnie w kraju panował głód i ubóstwo.
Za oszałamiającym spadkiem produkcji przemysłowej (w 1920 roku stanowiła ona zaledwie 13 % produkcji
z 1913 roku) ukrywał się jeszcze większy spadek produkcji niektórych kluczowych surowców i materiałów np.: zmniejszona ilość produkcji surówki żelaza , bawełny .
Handel zagraniczny zaniknął całkowicie ,zbiory plonów rolnych zmniejszył się o ponad połowę, dochód narodowy spadł
o ponad 60 %. Ponieważ ogromne rozmiary tego spadku produkcji spowodowane były głównie chaosem społecznym i politycznym
w latach 1917 - 1921 , zatem ustanowienie władzy radzieckiej musiało prowadzić do pewnej poprawy sytuacji.
Bolszewicy odziedziczyli w spadku wiele fabryk , zakładów kolejowych i stalowni. Istnieli robotnicy przemysłowi zdolni do uruchomienia fabryk z chwilą zakończenia się wojny domowej . Istniał też ustalony wzorzec produkcji rolnej i sprzedaży żywności
do miast , który można było przywrócić kiedy Lenin postanowił (przyjmując Nową Politykę Ekonomiczną- N E P w 1921r.) zrezygnować z bezowocnych prób ,,skomunizowania” wsi i pozwolić działać gospodarstwom indywidualnym. N E P polegał także na przywróceniu wolnego handlu , oraz zlikwidowaniu przymusu pracy.
Tak więc w 1926 r. Produkcja rolna wróciła do poziomu przedwojennego , a w dwa lata później to samo stało się z produkcją przemysłową . Wojna i rewolucja kosztowały Rosję 13 lat rozwoju gospodarczego , ale teraz znowu była gotowa do wzrostu.
Jednak zajmę się sytuacją polityczną w ZSRR. Kierownictwu partii , które stanęło przed niezwykle trudnym zadaniem opanowania sytuacji - mówię o czasie kiedy Lenin nie był u władzy
-nie brakowało zdolnych ludzi , ale żaden z nich nie miał doświadczenia w sprawowaniu władzy czy zarządzaniu gospodarką. Nie mieli oni doświadczenia , brakowało im również programu alternatywnego. Jednak ani Lenin ani Trocki i Stalin nie ulękli się stojących przed nimi zadań. Lenin osiągnął cel , któremu poświęcił życie : zdobył władzę , a to wzmocniło wiarę nie tylko we własne siły ale również jego autorytet. Do X Zjazdu partii w roku 1921 polityka była jeszcze przedmiotem gorących dyskusji .Jednak Lenin wbrew stanowisku partyjnej większości zaprezentował wygłaszając ,,Tezy kwietniowe” , podczas rewolucji październikowej i w czasie negocjacji w Brześciu co sprawiło , że odtąd jego przywództwo nie było nigdy kwestionowane.
Trocki do partii wstąpił dopiero w VIII 1921 roku ,a jego władczy sposób bycia wywoływał oburzenie współtowarzyszy
(poza Stalinem).Także działalność Trockiego w piotrogrodzkim Sowiecie , zarówno w 1905 , jak i w 1917 roku , oraz zasadnicza
rola , jaką odegrał w przejmowaniu władzy , sprawiły , że jego pozycja jako przywódcy rewolucyjnego nie była przez nikogo kwestionowana ,zwłaszcza ,kiedy podczas wojny domowej dowiódł zdolności przywódczych .
To samo można by powiedzieć o czterdziestoletnim Zinowjewie ,
o którym niewielu partyjnych przywódców wyrażało się dobrze.
Był przeciwny zbrojnemu sięganiu po władzę w 1917 roku i
po odrzuceniu przez Lenina koncepcji rządu koalicyjnego zrezygnował z członkostwa w Komitecie Centralnym.
Mimo tego jednak Lenin wybaczył mu i Zinowjew został w roku 1919 zastępcą członka Biura Politycznego , pełnoprawnym
członkiem zaś w roku 1921. Był również przewodniczącym Międzynarodówki Komunistycznej od chwili jej założenia oraz piotrogrodzkiej organizacji partyjnej. Zinowjew był dobrym mówcą.
Zinowjewowi sprzyjał jego sojusz z Lwem Kamieniewem , urodzonym w tym samym roku co on - 1883 , również z żydowskich rodziców . Kamieniew zaczynał od działakności podziemnej ,
a w latach 1908-1914przebywał za granicą ,gdzie został najbliższym po Zinojewie , współpracownikiem Lenina. Zesłany na Syberię w tym czasie co Stalin powrócił z nim w roku 1917 i ponownie
nawiązał współpracę z Zinowjewem , która trwała aż do roku 1936 , kiedy to na polecenie Stalina zostali postawieni przed sądem i straceni. Kamieniew , człowiek o niewielu osobistych ambicjach , wzorujący się na swym przyjacielu Zinowjewie , ściągnął na siebie gniew Lenina za ugodową postawę , jaką zajął w latach 1917-1918.Jednakże również on uzyskał przebaczenie i został ponownie przyjęty do Komitetu Centralnego i Biura Politycznego jako kolejny znany działacz , na którym Lenin mógł polegać. Został również przewodniczącym organizacji partyjnej w innym dużym mieście
- Moskwie. Solidniejszy niż Zinowjew , mimo skłonności do ulegania wpływom innych ,Kamieniew był bardziej lubiany i szanowany za swe talenty jasno i precyzyjnie formułującego swe myśli publicysty
i mówcy.
Podobnie jak Stalin raczej w Rosji niż za granicą działali dwaj inni członkowie kierownictwa . Obaj należeli do pewnego skrzydła partii , ale mieli duże doświadczenie w praktycznym działaniu , co Lenin cenił tak wysoko. Michaił Tomski był jedynym wśród czołówki bolszewickiej , który pracował jako robotnik przemysłowy.
Na korzyść Aleksieja Rykowa przemawiał fakt , iż pochodził z chłopskiej rodziny i był rdzennym Rosjaninem. Była to zaleta , jeśli się zważy , że trzy najważniejsze stanowiska po Leninie zajmowali Żydzi : Trocki , Zinowjew i Kamieniew a czwarte Gruzin. Antysemityzm był w Rosji wciąż silny , mimo że później Hitler niestrudzenie identyfikował ,, Moskwę ''z ,,syjonistyczną konspiracją światową ''.
Rykow objął stanowisko czołowego administratora przemysłu i w lutym 1918 roku został przewodniczącym najwyższej Rady Gospodarki Narodowej , w roku 1921 razem z Tomskim członkiem Biura Organizacji Komitetu Centralnego Partii ( Orgbiuro ) i członkiem Biura Politycznego w roku 1922.
Jedynym członkiem kierownictwa , poza łeninem i Trockim ,
był Nikołaj Bucharin.W roku 1911 wyemigrował za granicę.
Po powrocie w 1917 r. do Rosji był przywódcą lewego skrzydła
partii. Występował przeciwko układowi z Brześcia , opowiadając się za wojną rewolucyjną. Jednak nigdy nie piastował żadnego wyższego stanowiska. Przekonał się do NEP-u i został jej głównym
kandydatem .
Tak przedstawia się grupa ludzi , którzy wraz ze Stalinem , stanowili na początku lat dwudziestych najwyższe kierownictwo Związku Radzieckiego i byli jego głównymi przeciwnikami
w walce o sukcesję Lenina . Jednak sytuacja komunistów nie była taka zła jakby się mogło wydawać ,cały czas trwały spory wśród
„białych”. Zarządzono pobór do wojska i do końca 1918 r. wcielono do Armii Czerwonej 800 tys. Ludzi.
Przed rozpadem koalicji z lewicowymi eserowcami bolszewicy byli reprezentowani w najwyższych władzach przez trzech ludzi :
Lenina , Trockiego , Stalina . Później jednak Stalin został
wyeliminowany . Stalin zawsze akceptował przywóctwo Lenina ,
ale nie Trockiego.
W maju 1920 roku armia polska dokonała inwazji na Ukrainę i
Kijów. Armia Czerwona stała za Bugiem i nasunęło się pytanie , czy żołnierze radzieccy powinni przekroczyć tę rzekę. Stalin i Trocki
byli za nie , a Lenin za tak.
W roku 1921 w całej Rosji trwały powstania chłopskie
(powstanie marynarki wojennej w Kronsztadzie).
W latach 1922 - 25 Stalin współpracował z Zinowiewem i Kamieniewem przeciwko odwiecznemu wrogowi - Trockiemu.
Natomiast w latach 1925 - 1929 współpracuje z Buharimem przeciw
Kamieniewowi i Zinowjewowi .W latach 1929 - 1934 Stalin przejmował władzę ,a w 1934 wreszcie po wielu staraniach w Związku Radzieckim obejmuje dyktaturę.
2