1. POTENCJAŁ HAMOWANIA DLA RÓŻNYCH DŁUGOŒCI FAL .
l . p . |
[nm] |
[Hz ] |
U [V] |
Barwy |
1 |
400 |
7,5 |
-1,26 |
Ciemny fiolet |
2 |
420 |
7,14 |
-1,15 |
Fiolet |
3 |
440 |
6,81 |
-1,05 |
Jasny fiolet |
4 |
460 |
6,52 |
-0,92 |
Granatowy |
5 |
480 |
6,25 |
-0,79 |
Niebieski |
6 |
500 |
6,0 |
-0,76 |
Ciemno-zielony |
7 |
520 |
5,76 |
-0,74 |
Zielony |
8 |
540 |
5,55 |
-0,73 |
Jasno-zielony |
9 |
560 |
5,35 |
-0,67 |
B.Jasny zielony |
10 |
580 |
5,17 |
-0,62 |
Żółty |
11 |
600 |
5,0 |
-0,57 |
Pomarańczowy |
12 |
620 |
4,83 |
-0,52 |
Czerwony |
Błąd odczytu wynosi :
dla długoœci fali = 2 m
dla potencjału hamowania U = 0,0005 V
2.Zależnoœci napięcia od natężenia
Dla 500 Dla 540
U[V] |
J[nA] |
|
U[V] |
J[nA] |
-0.73 |
0 |
|
-0.76 |
0 |
-0.63 |
0.05 |
|
-0.66 |
0.05 |
-0.53 |
0.12 |
|
-0.56 |
0.1 |
-0.43 |
0.18 |
|
-0.46 |
0.15 |
-0.33 |
0.24 |
|
-0.36 |
0.21 |
-0.23 |
0.32 |
|
-0.26 |
0.28 |
-0.13 |
0.38 |
|
-0.16 |
0.34 |
-0.03 |
0.44 |
|
-0.06 |
0.4 |
0 |
0.47 |
|
0 |
0.41 |
0.03 |
0.5 |
|
0.06 |
0.45 |
0.23 |
0.61 |
|
0.26 |
0.57 |
0.43 |
0.73 |
|
0.46 |
0.72 |
0.63 |
0.86 |
|
0.66 |
0.82 |
0.83 |
1 |
|
0.86 |
0.95 |
1.03 |
1.3 |
|
1.06 |
1.0 |
1.53 |
1.6 |
|
1.56 |
1.2 |
2.03 |
2.0 |
|
2.06 |
1.5 |
2.53 |
2.2 |
|
2.56 |
1.8 |
3.03 |
2.4 |
|
3.06 |
2.0 |
3.53 |
2.6 |
|
3.56 |
2.2 |
4.03 |
2.7 |
|
4.06 |
2.4 |
4.53 |
2.8 |
|
4.56 |
2.5 |
5.03 |
2.9 |
|
5.06 |
2.6 |
5.53 |
3.0 |
|
5.56 |
2.8 |
6.03 |
3.1 |
|
6.06 |
3.0 |
3. STAŁA PLANCK'A I PRACA WYJŒCIA
Dla obliczenia wartoœci slużących do sporządzenia wykresu potencjału hamowania w funkcji częstotliwoœci fali , korzystamy z zależnoœci = c
i znajdujemy częstotliwoœć dla kolejnych długoœci fal œwietlnych . Wartoœci te zawarte są w tabeli w punkcie 1 sprawozdania . Za c przyjmujemy wartoœć równą c = 299792458 m s .
Z zależnoœci Vh = n e wynika liniowy charakter potencjału hamowania (Vh ) w funkcji częstotliwoœci ( )padającego na fotokomórkę œwiatła .
[ Vhi = a i + b ]
Wnioskując z tego , zbiór punktów pomiarowych ( , Vh ) powinien leżeć w otoczeniu prostej o równaniu jak wyżej.
Wykorzystując metodę sumy najmniejszych kwadratów wyznaczamy wartoœci współczynników a i b , aby ustalić wykres prostej Vhi = a i + b , jak również dla sprawdzenia błędu pomiarów .
a = 2.646353 [Js/C]
b = -0.770165 [J/C]
Z porównania równań he - We
oraz Vhi = ai + b
wynika , że a = he ( h - STAŁA PLANCK'A )
Wstawiając do wzoru wartoœć ładunku elementarnego e = 1.60217733[C] obliczamy stałą Planck'a .
h = a e = 4.2399268 [Js]
Z zależnoœci b = - We wynika że W = -( be)
W = 1.233941 [J]
3. RACHUNEK BŁĘDÓW
1) dla stałej Planck'a
h = e a = 2.452084 [Js]
Błąd liczony dla poziomu ufnoœci 0.90
t(0.9 , 10 )=1.81
h = t(0.9 , 10 ) 2.452084 = 4.438272 [Js]
h = 4.44 [Js]
h = (4.3 0.45) [Js]
2) dla pracy wyjœcia
b = 9.255223
W = e b
b = 1.81 9.255223 = 1.675195363[J]
W = 1,60217733 1.675195363= 2.68396[J]
W = ( 1.3 0.3 )[J]