Bieszczadzki park narodowy

Bieszczadzki Park Narodowy chroni fragmenty wschodnio-karpackiej przyrody w polskiej części Bieszczadów Zachodnich. Utworzony w 1973r., po kilkukrotnych powiększeniach w latach 1989, 1991, 1996 i 1999 uzyskał powierzchnię 29 201,62ha. Przez co jest największym górskim parkiem narodowym w Polsce, a trzecim co do wielkości w kraju. Bieszczadzki Park Narodowy stanowi centralną część pierwszego na świecie trójstronnego Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery "Karpaty Wschodnie". W 1998r. Park został wyróżniony Dyplomem Europejskim przyznanym przez Radę Europy w uznaniu za ochronę wyjątkowo cennych zasobów przyrodniczych .

Roślinność
Bieszczady wyróżniają się specyficznym układem pięter roślinnych. Brak tu zarówno piętra górnoreglowych lasów świerkowych, jak również kosodrzewiny. W związku z czym wyróżniono tu trzy piętra roślinno-klimatyczne: pogórze (do ok. 500 m npm), regiel dolny (do ok. 1150 m npm) oraz piętro połonin. Najwyższym szczytem polskiej części Bieszczadów jest Tarnica (13 46 m npm.). Największe powierzchnie w Parku zajmują lasy. Najczęściej są to rozległe kompleksy naturalnych drzewostanów bukowych i bukowo-jodłowych z udziałem jawora i świerka. Ponadto w miejscach bardziej niedostępnych, do naszych czasów przetrwało kilka fragmentów leśnych o charakterze pierwotnym. Górna granica lasu utworzona jest w Bieszczadach przez krzywulcowe drzewostany bukowe i jaworowe, co jest zjawiskiem unikalnym w całych Karpatach. W Bieszczadzkim Parku Narodowym stwierdzono występowanie ok. 780 gatunków roślin naczyniowych, 250 gatunków mchów, przeszło 500 gatunków porostów i około 1000 gatunków grzybów. Wśród roślin naczyniowych blisko 30 to szczególnie cenne gatunki wschodniokarpackie, np. tojad wschodniokarpacki i tauryjski, goździk karuzek skalny, lepnica karpacka, pszeniec biały. Na najwyższych bieszczadzkich szczytach swoje stanowiska mają cenne gatunki alpejskie, np., zawilec naryzowy, rojnik górski i skalnica gronkowa .

Zwierzęta
Bieszczadzki Park Narodowy jako jeden z nielicznych w Polsce i Europie chroni ostoje rzadkich zwierząt drapieżnych i dużych ssaków roślinożernych. Swoje rewiry mają na terenie BPN m.in. wilki, rysie, żbiki i niedźwiedzie. Wieczorami można zobaczyć pasące się stada okazałych jeleni i żubrów. Łącznie w Bieszczadzkim Parku Narodowym żyje ok. 230 gatunków kręgowców, a wśród nich 58 gatunków ssaków i ponad 140 gatunków ptaków.
Wśród ptaków interesującą grupę stanowią duże ptaki drapieżne i sowy. Swoje stałe rewiry mają tutaj orzeł przedni, orlik krzykliwy, trzmielojad, gadożer, puchacz, puszczyk uralski, sóweczka i włochatka. Na połoninach gnieździ się rzadki siwerniak. W latach 90-ych reintrodukowano (ponownie sprowadzono) w BPN bobry. Natomiast w Wołosatem funkcjonuje Zachowawcza Hodowla Konia Huculskiego

---